กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 920

สรุปบท บทที่ 920.1 เพียงแต่ตนที่แก่ชราแล้ว: กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา!

อ่านสรุป บทที่ 920.1 เพียงแต่ตนที่แก่ชราแล้ว จาก กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! โดย Internet

บทที่ บทที่ 920.1 เพียงแต่ตนที่แก่ชราแล้ว คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายกำลังภายใน กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ม่าน​ฟ้าที่​ตั้งอยู่​แถบ​ใจกลาง​ของ​ใต้​หล้า​ห้า​สี

แสงกระบี่​สอง​เส้น​ผุด​ขึ้น​มาจาก​ใน​นคร​บิน​ทะยาน​ ตรงดิ่ง​ขึ้น​สู่ม่าน​ฟ้า อยู่​ระหว่าง​ฟ้าและ​ดิน​ ทะเล​เมฆที่​บ้าง​สูงบ้าง​ต่ำ​เหล่านั้น​ถูก​แสงกระบี่​ปั่นป่วน​จน​เกิด​เป็น​น้ำวน​ขนาดใหญ่​ยักษ์​ลูก​แล้ว​ลูก​เล่า​

แสงกระบี่​พร่างพราว​ระหว่าง​ก้อน​เมฆและ​ก้อนดิน​ต่าง​ก็​ลาก​เอา​เส้น​วิถี​โค้ง​เส้น​หนึ่ง​มาหยุด​อยู่​ตรง​ความสูง​พอๆ กับ​ประตู​ใหญ่​บน​ม่าน​ฟ้า เพียงแต่ว่า​ยังอยู่​ห่าง​อีก​หลาย​หมื่น​ลี้​ แสงกระบี่​ก็​พลัน​หยุดนิ่ง​ พริบตา​นั้น​ก็​ปรากฏ​เงาร่าง​ของ​คน​สอง​คน​ คน​หนึ่ง​ปัก​ปิ่น​หยก​บน​ศีรษะ​ สวม​ชุดก​ว้า​ตัว​ยา​วสี​เขียว​ คน​หนึ่ง​สวม​หมวก​เหลือง​รองเท้า​เขียว​ ใน​มือถือ​ไม้เท้า​เดินป่า​

ผู้ฝึก​กระบี่​ทั้งสอง​ต่าง​ก็​จำแลง​แสงกระบี่​ออกมา​หลาย​สิบ​เส้น​ พุ่งตรง​มายัง​ประตู​ใหญ่​บาน​นี้​ เป็น​วิชาการ​หลบหนี​ที่​เหมือนกัน​ไม่มีผิดเพี้ยน​ ความเร็ว​นั้น​เหนือกว่า​เรือ​หลิว​เสีย​เสีย​อีก​

ผู้เฒ่า​สวม​ชุด​ลัทธิ​ขงจื๊อ​ที่​เรือน​กาย​ผอม​เพรียว​คน​หนึ่ง​ลูบ​หนวด​ยิ้ม​ “จำต้อง​ยอมรับ​ว่า​ หาก​พูดถึง​แค่​เรื่อง​ของ​การ​เร่ง​เดินทาง​ ยังคง​เป็น​พวก​เซียน​กระบี่​ที่​สง่างามยิ่งกว่า​ แสงกระบี่​เปล่ง​วาบ​หนึ่ง​ที​ก็​พุ่ง​ไป​รวดเร็ว​ราว​สาย​ฟ้าแลบ​ ฟ้าดิน​ไร้​พันธนาการ​ ทำเอา​คน​ที่​มอง​รู้สึก​รวดเร็ว​ฉับไว​ไม่อืดอาด​ชักช้า​แม้แต่น้อย​”

ผู้เฒ่า​อีก​คน​พยักหน้า​เอ่ย​ว่า​ “ปี​นั้น​ก็​แค่​เพราะ​ข้า​ไม่มีคุณสมบัติ​จะเป็น​ผู้ฝึก​กระบี่​ ไม่อย่างนั้น​ก็​ไม่แน่​เสมอไป​ว่า​จะยินดี​ตรากตรำ​ศึกษา​วิชา​ความรู้​เช่นนี้​”

อริยะ​ปราชญ์​ผู้​มีเทวรูป​ใน​ศาล​บุ๋น​สอง​ท่าน​ที่นั่ง​พิทักษ์​ม่าน​ฟ้าของ​ใต้​หล้า​ห้า​สี คน​หนึ่ง​คือ​ผู้อำนวยการ​ใหญ่​คน​แรก​ของ​สถานศึกษา​ห​ลี่​จี้ อีก​คน​หนึ่ง​ก่อตั้ง​สำนักศึกษา​เห​อ​ซ่าง

ผู้เฒ่า​ทั้งสอง​คน​ต่าง​ก็​พา​ลูกศิษย์​สาย​บุ๋น​บ้าน​ตัวเอง​มาด้วย​คน​หนึ่ง​ ต่าง​ก็​เป็น​วิญญูชน​อายุ​น้อย​ จำต้อง​เฝ้าพิทักษ์​อยู่​ที่นี่​เป็นเวลา​หกสิบ​ปี​ ทุกวันนี้​ทำหน้าที่​บันทึก​การเปลี่ยนแปลง​ของ​สภาพอากาศ​ การ​หมุนเวียน​ของ​โชคชะตา​ภูเขา​สายน้ำ​ใน​สถานที่​ต่างๆ​ ของ​ใต้​หล้า​อย่าง​ละเอียด​ แรกเริ่ม​สุด​เพื่อ​ป้องกัน​ไม่ให้​ผู้ฝึก​ตน​ห้า​ขอบเขต​บน​เข้ามา​ใน​ใต้​หล้า​ใหม่เอี่ยม​ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง​ต้อง​จับตามอง​ประตู​ใหญ่​สอง​บาน​เหนือ​ใต้​ที่​เชื่อมโยง​อยู่​กับ​ใบ​ถงทวีป​และ​ฝูเหยา​ทวีป​ ไม่ให้​ผู้ฝึก​ตน​ก่อกำเนิด​และ​ผู้ฝึก​ยุทธ​ขอบเขต​ร่าง​ทอง​ทั้งหลาย​ทำลาย​กฎ​ ใน​เวลา​หลาย​ปี​นั้น​ อริยะ​ปราชญ์​ของ​ศาล​บุ๋น​ทั้งสอง​คน​ยัง​ลาก​เอา​ตัว​ของ​ผู้ฝึก​ยุทธ​และ​ผู้ฝึก​ตน​ที่​ใจหวัง​ว่า​จะโชคดี​ออกมา​ได้​ไม่น้อย​ ทุกวันนี้​คน​เหล่านั้น​ยังคง​ ‘ตรากตรำ​อ่าน​ตำรา​อริยะ​ปราชญ์​’ อยู่​ใน​ฟ้าดิน​เล็ก​จักรวาล​ชาย​แขน​เสื้อ​ของ​อาจารย์​ผู้เฒ่า​ทั้งสอง​อย่าง​ยากลำบาก​กัน​อยู่เลย​

รอ​กระทั่ง​ได้​พบ​อิ่น​กวาน​หนุ่ม​ที่​หวน​กลับคืน​มายัง​สถานที่​เดิม​อีกครั้ง​ ผู้เฒ่า​ทั้งสอง​ต่าง​ก็​มีรอยยิ้ม​ ก่อนหน้านี้​เฉิน​ผิง​อัน​อาศัย​ประตู​ใหญ่​บน​ม่าน​ฟ้าของ​ใบ​ถงทวีป​มาเยือน​ใต้​หล้า​ห้า​สี ลูกศิษย์​ปิด​สำนัก​ของ​สาย​เห​วิน​เซิ่งจากไป​อย่าง​รีบร้อน​ ดูท่าทาง​แล้ว​น่าจะ​เร่ง​เดินทาง​ ตอนนั้น​ทั้งสองฝ่าย​ไม่ได้​พูดคุย​กัน​ตามมารยาท​สัก​เท่าไร​

ส่วน​ผู้ติดตาม​ลักษณะ​ประหลาด​ข้าง​กาย​อิ่น​กวาน​หนุ่ม​ได้​จำแลง​ร่าง​กลายเป็น​แมงมุมสีขาว​หิมะ​ตัว​หนึ่ง​ที่​เกาะ​อยู่​บน​ไหล่​คน​ชุด​เขียว​ อริยะ​ปราชญ์​ผู้​มีเทวรูป​ใน​ศาล​บุ๋น​ที่​รับหน้าที่​เฝ้าดูแล​ใบ​ถงทวีป​ได้​บอกกล่าว​กับ​พวกเขา​ไว้​นาน​แล้ว​ จึงได้​แต่​ทำเป็น​หลับตา​ข้าง​หนึ่ง​ลืมตา​ข้าง​หนึ่ง​

เหมา​เสี่ยว​ตง​ศิษย์​พี่​ของ​เฉิน​ผิง​อัน​ ทุกวันนี้​ได้​เป็น​รองผู้อำนวยการ​ของ​สถานศึกษา​ห​ลี่​จี้แล้ว​ ส่วน​วิญญูชน​หวัง​ไจ่ที่​ตอนนี้​เป็นรอง​เจ้าขุนเขา​ของ​สำนักศึกษา​อู่​ซีใน​ใบ​ถงทวีป​ อาจารย์​ผู้​มีพระคุณ​ของ​เขา​ก็​คือ​ผู้อำนวยการ​ใหญ่​คน​ปัจจุบัน​ของ​สถานศึกษา​ห​ลี่​จี้ หวัง​ไจ่เคย​มาเยือน​ที่​ม่าน​ฟ้าแห่ง​นี้​ คำพูด​ที่​พูดคุย​กับ​ผู้เฒ่า​ไม่ปิดบัง​การ​ยอมรับ​และ​ความเลื่อมใส​ที่​ตัวเอง​มีต่อ​อิ่น​กวาน​หนุ่ม​เลย​แม้แต่น้อย​ ส่วน​สำนักศึกษา​เห​อ​ซ่างและ​สำนักศึกษา​ซาน​ลู่​ที่อยู่​ใน​ทัก​ษินา​ตย​ทวีป​ต่าง​ก็​ถือเป็น​เสาคาน​ค้ำ​ยัน​ของ​สาย​หย่า​เซิ่ง และ​ผู้เฒ่า​ก็​เป็น​ทั้ง​บัณฑิต​สาย​เดียว​กับ​เฉิน​ฉุน​อัน​ และ​ยิ่ง​เป็น​สหาย​รัก​ที่​สนิทสนม​กัน​อย่าง​มาก​ ใน​อดีต​เฉิน​ผิง​อัน​เคย​พา​เซียน​กระบี่​ใหญ่​ลู่​จือ​จับมือ​กับ​เฉิน​ฉุน​อัน​ผู้รอบรู้​ไป​ดัก​ล้อม​สังหาร​ปีศาจ​ใหญ่​ขอบเขต​บิน​ทะยาน​ตน​หนึ่ง​ที่​อำพราง​ตัวอย่าง​ลึกล้ำ​ใน​มหาสมุทร​ เฉิน​ฉุน​อัน​เคย​มาหา​ผู้เฒ่า​เป็นการ​ส่วนตัว​ บอ​กว่า​คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​ตัวเอง​จะสามารถ​ทำตาม​ความปรารถนา​ที่​ไม่เล็ก​ใน​ใจได้​สำเร็จ​

เพราะ​มีความสัมพันธ์​หลาย​ชั้นนี้​อยู่​ อันที่จริง​อริยะ​ปราชญ์​ผู้​มีเทวรูป​ทั้งสอง​ไม่เคย​คบค้า​พูดคุย​กับ​เฉิน​ผิง​อัน​มาก่อน​ แต่​ก็​ยัง​เกิด​ความใกล้ชิด​สนิทสนม​ได้​ตาม​ธรรมชาติ​อยู่ดี​

ขยับ​เข้าใกล้​ประตู​ใหญ่​ เรือน​กาย​ของ​เสี่ยว​โม่ก็​เปลี่ยน​มาเป็น​แมงมุมสีขาว​หิมะ​ที่​เกาะ​อยู่​บน​ไหล่​ของ​คุณชาย​อีกครั้ง​

บัณฑิต​ต้องการ​หน้าตา​

เฉิน​ผิง​อัน​ค้อม​กาย​คารวะ​ผู้เฒ่า​ทั้งสอง​ อริยะ​ปราชญ์​ผู้​มีเทวรูป​ทั้งสอง​ท่าน​ก็​คารวะ​กลับคืน​เช่นเดียวกัน​

ฝ่าย​หนึ่ง​ใช้สถานะ​ของ​ลูกศิษย์​สาย​เห​วิน​เซิ่ง อีก​ฝ่าย​หนึ่ง​เคารพ​ใน​ตัว​ของ​อิ่น​กวาน​คน​สุดท้าย​ของ​กำแพงเมือง​ปราณ​กระบี่​

ทั้งสองฝ่าย​พูดคุย​กัน​ถึงสถานการณ์​ของ​ขุนเขา​สายน้ำ​ใน​ใต้​หล้า​ห้า​สีอยู่​พัก​หนึ่ง​ เฉิน​ผิง​อัน​ก็​เตรียม​จะขอตัว​ลา​จากไป​ อาศัย​ประตู​ใหญ่​บาน​นั้น​หวน​กลับคืน​ไป​ยัง​ใบ​ถงทวีป​

วิญญูชน​ผู้​หนึ่ง​ที่​ตรง​เอว​ห้อย​กระบี่​ ‘ฮ่าว​หรา​น​ชี่’ ทะยาน​ลม​เร่งรุด​เดินทาง​มา ยิ้ม​เอ่ย​สัพยอก​ว่า​ “ทำไม​เซียน​กระบี่​หนิง​ถึงไม่ได้​เดินทาง​ไป​ด้วย​เล่า​? คง​ไม่ใช่ว่า​ทะเลาะ​กัน​หรอก​กระมัง​?”

เฉิน​ผิง​อัน​เอ่ย​อย่าง​จนใจ​ “พี่​ฉวิ​นอ​วี้​ก็ช่าง​ว่างงาน​จริงๆ​ นะ​”

มองออก​ว่า​ทั้งสองฝ่าย​มีความสัมพันธ์​ที่​ไม่เลว​ต่อกัน​ ทั้ง​ยัง​สามารถ​พูด​ล้อเล่น​กัน​ได้​ด้วย​

วิญญูชน​ผู้​เที่ยงตรง​ท่าน​นี้​ ชื่อว่า​กู้​ค่วง​ นาม​ว่า​ฉวิ​นอ​วี้​

เป็น​ลูกศิษย์​ลัทธิ​ขงจื๊อ​ของ​ศาล​บุ๋น​เหมือนกัน​ เคย​ไป​เยือน​กำแพงเมือง​ปราณ​กระบี่​ แต่​เขา​กลับ​ไม่เหมือน​หวัง​ไจ่ที่​เพียงแค่​รับหน้าที่​เป็น​ขุนนาง​ผู้​ตรวจตรา​การ​สู้รบ​ของ​คฤหาสน์​หลบ​ร้อน​ เพราะ​นอกจาก​กู้​ค่วง​จะเป็น​ลูกศิษย์​ลัทธิ​ขงจื๊อ​แล้ว​ ยัง​เป็น​ผู้ฝึก​กระบี่​คน​หนึ่ง​ ดังนั้น​จึงต้อง​ลง​สนามรบ​ไป​เข่นฆ่า​ศัตรู​ สนิท​กับ​ภูเขา​ลูก​เล็ก​ของ​พวก​หนิง​เหยา​ เฉินซาน​ชิว​มาก​ ออกจาก​เมือง​ไป​เข่นฆ่า​ร่วมกัน​ ต่อสู้​เคียงบ่าเคียงไหล่​กัน​อยู่​หลายครั้ง​ ใน​บรรดา​กระบี่​ยาว​ของ​ป๋า​ยอ​วี้​จิงจำลอง​ต้า​หลี​ที่​ถูก​อา​เหลียง​โยน​ไป​ไว้​ที่​กำแพงเมือง​ปราณ​กระบี่​ ผู้ฝึก​กระบี่​รุ่นเยาว์​กลุ่ม​หนึ่ง​นั่งลง​แบ่ง​ของ​กัน​ กู้​ค่วง​อาศัย​ความสามารถ​ของ​ตัวเอง​ได้​กระบี่​ยาว​ที่​มีชื่อว่า​ ‘ฮ่าว​หรา​น​ชี่’ เล่ม​นี้​มาครอง​

เตี๋ย​จ้างและ​เฉินซาน​ชิว​เลือก​จะมาท่อง​ใต้​หล้า​ไพศาล​ด้วยกัน​ ทั้ง​ไม่ได้​ติดตาม​นคร​บิน​ทะยาน​มาอยู่​ใต้​หล้า​ห้า​สี แล้วก็​ไม่ได้​ติดตาม​ภูเขา​ห้อย​หัว​ไป​ยัง​ใต้​หล้า​มืด​สลัว​อย่าง​พวก​เจ้าอ้วน​เยี่ยน​ ต่งฮ​ว่า​ฝู เฉิน​ซีหวัง​ว่า​เฉินซาน​ชิวจะ​สงบใจ​ตั้งใจ​ศึกษา​เล่าเรียน​อยู่​ที่​ใต้​หล้า​ไพศาล​ได้​ ด้วย​วิชา​อภินิหาร​ของ​กระบี่​บิน​แห่ง​ชะตาชีวิต​เล่ม​นั้น​ของ​เฉินซาน​ชิว​ ไม่แน่​ว่า​ในอนาคต​อาจ​หลอม​ตัวอักษร​แห่ง​ชะตาชีวิต​ออกมา​ก็​เป็นได้​ ส่วน​เตี๋ย​จ้างก็​ยิ่ง​มาเพื่อ​กู้​ค่วง​ ทว่า​เนื่องจาก​คาดไม่ถึง​ว่า​กู้​ค่วง​จะรับหน้าที่​เป็น​ขุนนาง​ผู้บันทึก​แห่ง​ใต้​หล้า​ห้า​สี หลาย​ปี​มานี้​ทั้งสองฝ่าย​จึงยัง​ไม่เคย​พบ​หน้า​กัน​

กู้​ค่วง​ปลด​ ‘ฮ่าว​หรา​น​ชี่’ ที่​ห้อย​เอว​เล่ม​นั้น​ลงมา​ ถามว่า​ “กระบี่​เล่ม​นี้​ รบกวน​อิ่น​กวาน​มอบให้​กับ​นคร​บิน​ทะยาน​ได้​หรือไม่​ ต่อให้​เอา​กลับ​ไป​มอบให้​สกุล​ซ่งต้า​หลี​ก็​ยัง​ได้​ ข้า​เก็บ​เอาไว้​เหมือน​จะไม่เหมาะสม​”

เฉิน​ผิง​อัน​ส่ายหน้า​ “ข้า​ไม่ช่วย​ทำ​ธุระ​เรื่อง​นี้​ให้​หรอก​นะ​ พี่​ฉวิ​นอ​วี้​เก็บ​ไว้​เอง​เถอะ​ น้ำใจ​นี้​ที่​ติดค้าง​นคร​บิน​ทะยาน​ ไหน​เลย​จะชด​ใช้คืน​กัน​ได้​ง่าย​เช่นนี้​? ส่วน​ป๋า​ยอ​วี้​จิงจำลอง​ที่​ราชสำนัก​ต้า​หลี​นั่น​ ทุกวันนี้​ไม่จำเป็นต้อง​ใช้กระบี่​ยาว​ ‘ฮ่าว​หรา​น​ชี่’ เล่ม​นี้​แล้ว​”

กู้​ค่วง​จึงได้​แต่​เหน็บ​กระบี่​ยาว​เล่ม​นั้น​ไว้​ตรง​เอว​อีกครั้ง​

หาก​ไม่ผิด​ไป​จาก​ที่​คาด​ หลังจากที่​กู้​ค่วง​ไป​จาก​ที่นี่​ เกิน​ครึ่ง​ก็​น่าจะ​ไป​รับหน้าที่​เป็นรอง​เจ้าขุนเขา​ของ​สำนักศึกษา​แห่งใด​แห่ง​หนึ่ง​

ปี​นั้น​ผู้รอบรู้​เฉิน​ฉุน​อันเป็น​คน​นำ​ขบวน​พา​บัณฑิต​ลัทธิ​ขงจื๊อ​กลุ่ม​หนึ่ง​ไป​เยือน​กำแพงเมือง​ปราณ​กระบี่​ด้วยตัวเอง​

ลูกศิษย์​ลัทธิ​ขงจื๊อ​กลุ่ม​ที่​ไป​เยือน​กำแพงเมือง​ปราณ​กระบี่​พร้อมกัน​กับ​หลิว​เสี้ยน​หยาง​ ใน​นั้น​ก็​มีนักปราชญ์​เฉิน​ซื่อ​ที่​เป็น​ลูกหลาน​สกุล​เฉิน​ผู้รอบรู้​ รวมไปถึง​วิญญูชน​ฉิน​เจิ้งซิว​ของ​สำนักศึกษา​ซาน​ลู่​ทัก​ษินา​ตย​ทวีป​รวม​อยู่​ด้วย​

ฉิน​เจิ้งซิว​ยัง​เป็น​สหาย​รัก​ของ​กู้​ค่วง​ ทุกวันนี้​ฝ่าย​แรก​อยู่​ใน​ฝูเหยา​ทวีป​ เหมือนกับ​หวัง​ไจ่แห่ง​สำนักศึกษา​อู่​ซีและ​เวินอวี้​แห่ง​สำนักศึกษา​เทียน​มู่ ต่าง​ก็​รับหน้าที่​เป็นรอง​เจ้าขุนเขา​ของ​สำนักศึกษา​ลัทธิ​ขงจื๊อ​แห่ง​หนึ่ง​ นี่​แสดงให้เห็น​ว่า​วิญญูชน​ลัทธิ​ขงจื๊อ​ที่​อายุ​น้อย​มาก​ความสามารถ​พวก​นี้​ เนื่องจาก​ฉาย​ประกาย​เจิดจ้า​ท่ามกลาง​สงคราม​ เมื่อ​สงคราม​ใหญ่​ปิดฉาก​ลง​ แต่ละคน​ต่าง​ก็​เดิน​ออกจาก​ห้อง​หนังสือ​ อาศัย​คุณ​ความชอบ​ทางการ​สู้รบ​และ​ความรู้​ความสามารถ​ของ​ตัวเอง​ ทำหน้าที่​ตาม​ภาระ​รับผิดชอบ​ของ​ตัวเอง​จนได้​กลาย​มาเป็นกำลัง​สำคัญ​ที่​แท้จริง​ของ​ศาล​บุ๋น​

หลังจาก​เปิด​ประตู​บาน​นั้น​ให้​เฉิน​ผิง​อัน​แล้ว​ ผู้เฒ่า​แซ่เจียง​ก็​สะบัด​ชาย​แขน​เสื้อ​ คน​หลาย​สิบ​คน​กระเด็น​ออก​มาจาก​ด้านใน​ พอ​พา​กัน​ยืน​นิ่ง​ได้​แล้ว​ต่าง​ก็​รู้สึก​หัวหมุน​จับ​ทิศ​ไม่ถูก​อยู่​บ้าง​ หลาย​ปี​มานี้​ถูก​กัก​อยู่​ใน​จักรวาล​ชาย​แขน​เสื้อ​ ต่าง​คน​ต่าง​มีลาน​ประกอบ​พิธีกรรม​แห่ง​ขุนเขา​สายน้ำ​เป็น​ของ​ตัวเอง​ คล้ายคลึง​กับ​ห้อง​หนังสือ​ ใน​ห้อง​นอกจาก​หนังสือ​ก็​คือ​หนังสือ​ ไม่มีของ​อย่าง​อื่น​อีก​

ต่าง​ก็​เป็น​คน​ของ​ใบ​ถงทวีป​ที่​ปี​นั้น​อยาก​จะไป​หลบภัย​ใน​ใต้​หล้า​ใหม่เอี่ยม​ มีผู้ฝึก​ตน​ขอบเขต​ก่อกำเนิด​อยู่​สามคน​ ผู้ฝึก​ยุทธ​ขอบเขต​ร่าง​ทอง​เจ็ด​คน​ ปรมาจารย์​ขอบเขต​เดินทางไกล​สอง​คน​

อาจารย์​ผู้เฒ่า​ยิ้ม​อธิบาย​ว่า​ “เป็น​ความต้องการ​ของ​ห​ลี่​เซิ่ง รบกวน​อิ่น​กวาน​พา​พวกเขา​กลับ​บ้านเกิด​ด้วย​”

เฉิน​ผิง​อัน​พยักหน้า​ “เรื่อง​เล็กน้อย​ ไม่รบกวน​เลย​สัก​นิดเดียว​”

หงส์​ร่อน​ถลา​ไป​ตาม​ลม​ เกาะ​กิ่ง​อู๋ถง​สูง ท้อ​หลี​ลม​วสันต์​วัน​ดอกไม้​บาน​ หงส์​ตาย​ใบไม้​ร่วงโรย​ ความเรียบง่าย​เปลี่ยนไป​สู่ความสงบ​บริสุทธิ์​ มองเห็น​คนโบราณ​

ม่าน​ฟ้าของ​ใบ​ถงทวีป​ เฉิน​ผิง​อัน​ให้​เสี่ยว​โม่พา​คน​สิบ​กว่า​คนใน​ชาย​แขน​เสื้อ​ไป​ยัง​จุด​อื่น​ หลีกเลี่ยง​ไม่ให้​เกะกะ​สายตา​ ส่วน​พวกเขา​จะทะยาน​ลม​กลับ​บ้านเกิด​กัน​อย่างไร​ มาตุภูมิ​ของ​แต่ละคน​จะยังอยู่​หรือไม่​ คิดดู​แล้ว​คน​กลุ่ม​นี้​คง​ไม่ค่อย​ใส่ใจเท่าใด​นัก​

เฉิน​ผิง​อัน​ประสานมือ​คารวะ​อาจารย์​ผู้เฒ่า​ท่าน​นั้น​แล้วก็​ถามอี​กว่า​ “ช่วย​ผู้เยาว์​หา​ร่องรอย​ของ​เรือ​เฟิงยวน​ได้​หรือไม่​?”

อาจารย์​ผู้เฒ่า​พยักหน้า​ เพียง​ไม่นาน​ก็​ชี้บอก​เส้นทาง​ที่​ชัดเจน​ให้​กับ​เฉิน​ผิง​อัน​ ก็​คือ​ตำแหน่ง​ของ​เรือ​เฟิงยวน​ซึ่งกำลัง​เดินทาง​ไป​ยัง​ภูเขา​เซียน​ตู​

รอ​กระทั่ง​เสี่ยว​โม่หวน​กลับมา​แล้ว​ ทั้งสองฝ่าย​ก็​กลายร่าง​เป็น​แสงกระบี่​มุ่งหน้า​ไป​ยัง​เรือข้ามฟาก​ลำ​นั้น​ พลิ้ว​กาย​ลง​บน​ตัว​เรือ​เฟิงยวน​ เสี่ยว​โม่รู้สึก​ประหลาดใจ​เล็กน้อย​ ถามเบา​ๆ ว่า​ “คุณชาย​ ตอนนี้​ดูเหมือน​เซียน​กระบี่​หมี่​จะกำลัง​ปิด​ด่าน​ เจ้าสำนัก​หลิว​เป็น​ผู้​ปกป้อง​มรรคา​ให้​กับ​เซียน​กระบี่​หมี่​ด้วยตัวเอง​”

หลิว​จิ่งหลง​เดิน​ออกจาก​ห้อง​มาที่​ระเบียง​ชมทัศนียภาพ​ เฉิน​ผิง​อัน​มาหยุด​อยู่​ข้าง​กาย​เขา​ ถามว่า​ “หมี่​อวี้​หา​โอกาส​ใน​การ​ฝ่าทะลุ​คอขวด​ขอบเขต​หยก​ดิบ​เจอ​แล้ว​หรือ​?”

เซียน​กระบี่​ใหญ่​หมี่​ท่าน​นี้​มีฐานะ​เป็น​พี่ใหญ่​ของ​คฤหาสน์​หลบ​ร้อน​บ้าน​ตน​ เขา​มีเงามืด​อยู่​ใน​ใจเกี่ยวกับ​เรื่อง​ของ​การ​ปิด​ด่าน​ฝ่าทะลุ​ขอบเขต​อยู่​ตลอด​

หลิว​จิ่งหลง​พยักหน้า​ “สะสมมาก​ใช้ทีละน้อย​ เป็นเรื่อง​ที่​ไม่ว่า​ช้าหรือ​เร็ว​ก็​ต้อง​เกิดขึ้น​”

เฉิน​ผิง​อัน​ส่ายหน้า​ ยิ้ม​บาง​ๆ เอ่ย​ว่า​ “เป็นเรื่อง​ที่​ช้าเร็ว​ก็​ต้อง​เกิดขึ้น​จริง​ แต่​เร็ว​กว่า​การคาดการณ์​ที่​ ‘เร็ว​ที่สุด​’ ของ​เสี่ยว​โม่ อย่าง​น้อย​ก็​ตั้ง​สิบ​ปี​ เจ้าบอก​กับ​ข้า​มาตามตรง​ เป็น​เจ้าที่​ให้การ​ช่วยเหลือ​ใช่ไหม​?”

หลิว​จิ่งหลง​เอง​ก็​ไม่เล่นแง่​ บอก​ต้นสายปลายเหตุ​ให้​ฟังคร่าวๆ​ ว่า​อาศัย​กระบี่​บิน​แห่ง​ชะตาชีวิต​สร้าง​ฟ้าดิน​ไท่ซ​วี​แห่ง​หนึ่ง​ขึ้น​มา ให้​หมี่​อวี้​เข้าไป​อยู่​ใน​นั้น​ก่อน​ แล้ว​ค่อย​ชักนำ​ดวงจิต​ของ​หมี่​อวี้​ให้​เท่ากับ​ว่า​ไป​ยืน​ชมอยู่​ด้าน​ข้าง​ ให้​เขา​ได้​มองเห็น​การ​จำแลง​หลากหลาย​รูปแบบ​บน​มหา​มรรคา​ สุดท้าย​หวน​กลับคืน​สู่หนึ่ง​กระบี่​ทำลาย​หมื่น​อาคม​ ส่วน​ความลี้ลับ​ที่​แท้จริง​ระหว่าง​นี้​ย่อม​ไม่ใช่แค่​หลักการ​เหตุผล​เรียบง่าย​ไม่กี่​ประโยค​ที่​หลิว​จิ่งหลง​พูด​ให้​หมี่​อวี้​ฟังเท่านั้น​ ใน​ฟ้าดิน​แห่ง​นั้น​หมี่​อวี้​อาจจะ​มองเห็น​ชีวิต​ของ​ตัวเอง​ เห็น​ตอน​อายุ​น้อย​ว่า​ตัวเอง​ส่งกระบี่​อย่าง​รวดเร็ว​ฉับไว​อย่างไร​ หลังจากนั้น​กลับ​ไม่กล้า​ออก​กระบี่​อย่างไร​ นึกถึง​การ​ส่งกระบี่​ของ​คนอื่น​ นึกถึง​เหล่า​ผู้ฝึก​กระบี่​ของ​บ้านเกิด​ที่​ความเป็นความตาย​เกริกก้อง​สะเทือน​เลือน​ลั่น​ ไปมา​อย่าง​เงียบงัน​ไร้​เสียง​…

เฉิน​ผิง​อัน​ยิ้ม​กล่าว​ “วันหน้า​ตอนที่​ข้า​เตรียม​จะเลื่อน​เป็น​ขอบเขต​หยก​ดิบ​ เจ้าก็​จะช่วย​ข้า​ด้วย​หรือ​?”

หลิว​จิ่งหลง​ส่ายหน้า​ “แค่​ว่า​หมี่​อวี้​ได้​เห็น​แล้ว​มีประโยชน์​ แต่​สำหรับ​เจ้าแล้ว​กลับ​ไม่มีประโยชน์​อะไร​ อีก​อย่าง​ก็​ไม่ใช่ว่า​ข้า​อยาก​จำแลง​มหา​มรรคา​แล้ว​จะสามารถ​ทำได้​ตามใจชอบ​เสีย​เมื่อไหร่​”

เฉิน​ผิง​อัน​ตบ​ราว​รั้ว​หนัก​ๆ หนึ่ง​ที​ “ก็​ว่าแล้ว​เชียว​!”

การกระทำ​นี้​ต้อง​ลดทอน​ตบะ​ของ​หลิว​จิ่งหลง​ไป​ไม่น้อย​แน่นอน​

หลิว​จิ่งหลง​เอ่ย​ “เจ้าไม่ต้อง​คิด​เป็นจริงเป็นจัง​เกินไป​นัก​ อันที่จริง​ข้า​เอง​ก็ได้​ผลประโยชน์​ไม่น้อย​เหมือนกัน​”

สำหรับ​โลก​ภายนอก​แล้ว​ หลังจากที่​ภูเขา​ลั่วพั่ว​เข้าร่วม​งานพิธี​ของ​ภูเขา​ตะวัน​เที่ยง​ ภูเขา​ลั่วพั่ว​ที่​เหมือน​มีเมฆหมอก​ล้อ​มวน​อยู่​ตลอดเวลา​แห่ง​นั้น​ ในที่สุด​ก็ได้​เปิด​มุมหนึ่ง​ให้​เห็น​ แม้จะบอ​กว่า​เจ้าขุนเขา​อย่าง​เฉิน​ผิง​อัน​ก็​เป็น​ผู้ฝึก​กระบี่​ขอบเขต​หยก​ดิบ​คน​หนึ่ง​ แต่บางที​เซียน​กระบี่​หมี่​อวี้​ที่​มาจาก​กำแพงเมือง​ปราณ​กระบี่​อาจ​มีเวท​กระบี่​สูงที่สุด​ พลัง​พิฆาต​รุนแรง​ที่สุด​ก็​เป็นได้​

——

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา!