กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 999

เฉินผิงอันลุกขึ้นนั่ง หันกลับไปมอง เป็ นเว่ยป้ อที่เดินทางจาก ภูเขาพีอวิ๋นมาที่นี่ บนร่างสวมชุดคลุมยาวสีขาวหิมะ ตรงหูห้อยห่วงสี ทอง

มิน่าเล่าห้ามหาบรรพตของแจกันสมบัติทวีปถึงได้เป็ นภูเขา พีอวิ๋นที่มีขุนนางหญิงเยอะที่สุด

เฉินผิงอันยิ้มถาม “ทุกวันนี้เจิ้งต้าเฟิ งคออ่อนขนาดนี้เลยหรือ เว่ยซานจวินถึงกับยังดื่มไม่เต็มอิ่ม? จะมาขอดื่มมื้อที่สองกับข้าหรือ ไร?”

คาดว่าเจิ้งต้าเฟิ งน่าจะดื่มจนเมาแล้วจึงไม่ได้กลับมาที่เรือนบน ภูเขาลั่วพั่ว แต่หาที่นอนที่จวนซานจวินเสียเลย

เว่ยป้ อนวดคลึงหว่างคิ้ว ดื่มเหล้าปนกันก็ง่ายที่จะเมาเสมอ “มี สองเรื่อง หนึ่งส่วนรวมหนึ่งส่วนตัว หากไม่ใช่เรื่องส่วนรวมข้าก็ไม่มี ทางวิ่งมารบกวนการฝึกตนอย่างสงบของเจ้าขุนเขากลางดึกแบบนี้ หรอก”

เฉินผิงอันถามอย่างสงสัย “ระหว่างเจ้ากับข้ายังมีเรื่องส่วนรวม อะไรด้วยหรือ?”

เว่ยป้ อไม่รู ้ว่าโทสะผุดมาจากไหน เอ่ยว่า “เฉาเม่าแม่ทัพแห่งอวี๋ โจวมีเรื่องอยากจะปรึกษากับเจ้า ตามกฎของกองทัพต้าหลี เขา สามารถอาศัยตราทหารที่ทาจากวิธีกรรมลับมาสื่อสารกับข้าได้ โดยตรง ตอนนี้เขาไปเป็ นแขกอยู่ที่กองงานพิธีกรรมของจวนซานจ วินคาดว่าดื่มน้าชาไปถ้วยหนึ่งแล้วก็คงจะมาหาเจ้าที่ภูเขาลั่วพั่ว”

เฉินผิงอันเอ่ยอย่างประหลาดใจ “อวี๋โจวอยู่ห่างจากฉู่โจวของ พวกเราไม่ไกล ตามกฎแล้วแม่ทัพประจ ามณฑลสามารถมีเรือข้าม ฟากส่วนตัวลาหนึ่งได้แล้ว ไยต้องรบกวนจวนซานจวิน อีกอย่างหาก เฉาเม่ามีเรื่องด่วนทางการทหารจริงๆ ภูเขาทายาทมหาบรรพอุดร ของพวกเจ้าก็อยู่ใกล้กับค่ายทหารของแม่ทัพผู้นี้ สามารถให้ซานจวิ นของภูเขาทายาทมาที่หน้าประตูภูเขาลั่วพั่วได้โดยตรง ท าไม จงใจ อ้อมเป็ นวงใหญ่ แม่ทัพเฉาผู้นี้คิดจะอาศัยนามของเว่ยซานจวินมา ข่มข้าอย่างนั้นหรือ?”

เว่ยป้ อยิ้มเอ่ย “ถึงอย่างไรคืนนี้ข้าก็แค่ช่วยนาความมาบอก เท่านั้น เฉาเม่ากังวลว่าเจ้าจะหาเหตุผลมาปฏิเสธอย่างละมุนละม่อม บอกว่าเขาเพิ่งไปเยือนศูนย์ตัดต้นไม้ของเขตอวี้จางหงโจวมารอบ หนึ่ง ได้ไปพบกับหลินเจิ้งเฉิงขุนนางคนใหม่มาแล้ว”

สถานะที่แท้จริงของเฉาเม่า ทางฝั่งของจวนซานจวินขุนเขา เหนือแห่งนี้ก็มีบันทึกเอาไว้ ชื่อเดิมของเฉาเม่าคือสวี่เม่า ก็คือนักกวี ผู้ถือหอกของแคว้นสือหาวในอดีตผู้นั้น ปีนั้นกองทัพม้าเหล็กต้าหลี เดินทางลงใต้ ก าลังจะยกทัพโจมตีราชวงศ์จูอิ๋งเก่า ในฐานะหนึ่งใน

แคว้นใต้อาณัติที่สาคัญของฝ่ ายหลัง แคว้นสือหาวแสดงออกอย่าง หนักแน่น เพื่อถ่วงฝี เท้าของกองทัพม้าเหล็กต้าหลี สองแคว้นท า สงครามกัน สถานการณ์การสู้รบดุเดือด เนื่องจากเฉาเม่าปกป้ อง นายได้ไม่ดี เป็ นเหตุให้องค์ชายหันจิ้งซิ่นตายไปอย่างเฉียบพลัน เขา จึงจ าต้องหันไปสวามิภักดิ์ซูเกาซานทูตผู้ตรวจการของต้าหลี แรกเริ่มสุดคิดจะคว้าสถานะของนายกองลาดตระเวนมา หลายปีมานี้ อาศัยคุณความชอบทางการสู้รบ เดินทีละก้าวจนกลายเป็ นแม่ทัพอวี๋ โจวของต้าหลี ในอดีตยังได้แต่งทายาทหญิงสายตรงของสกุลหยวน เสาค้ายันแคว้นมาคนหนึ่ง ชื่อเสียงของเฉาเม่าในกองทัพชายแดน และวงการขุนนางต่างก็ไม่แย่

เฉินผิงอันขมวดคิ้วน้อยๆ “ถ้าอย่างนั้นข้าจะตามเจ้าไปที่กองงาน พิธีกรรม เป็ นฝ่ ายไปพบแม่ทัพแห่งอวี๋โจวที่ให้เกียรติมาเยือนผู้นี้ด้วย ตัวเอง”

เว่ยป้ อยิ้มกล่าว “ให้หน้ากันขนาดนี้เชียว?”

เฉินผิงอันพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ทุกวันนี้ทั่วทั้งราชสานักต้าหลีมี แม่ทัพประจ ามณฑลกี่คนกันเชียว ถือเป็ นขุนนางดุจบิดามารดาครึ่ง ตัวเชียวนะ!”

เฉาเม่าไม่เคยไปใต้หล้าเปลี่ยวร ้างก็มีความเป็ นไปได้แค่สอง อย่าง หนึ่งคือนั่งเก้าอี้เย็นเส้นทางการเลื่อนขั้นสูงในวงการขุนนางต้า หลีเดินไปสุดปลายทางแล้ว นอกจากนี้คือเฉาเม่าได้กลายเป็ นคนรู้ใจ ของฮ่องเต้แล้ว ถูกฮ่องเต้ซ่งเหอมองเป็ นหนึ่งในตัวเลือกของคนที่จะ

มาควบคุมกรมกลาโหมในอนาคต ค่อยๆ หลุดพ้นจากระบบ กองทัพต้าหลี เฉาเม่าแค่ต้องสั่งสมประสบการณ์และเครือข่ายผู้คน อยู่ในท้องถิ่น ในอนาคตก็จะมีโอกาสกลายมาเป็ นบุคคลที่สกุลหยวน เสาค้ายันแคว้นผลักให้ไปอยู่ในจุดศูนย์กลางของราชสานัก

จากนั้นเฉินผิงอันก็ตามเว่ยป้ อไปที่ภูเขาพีอวิ๋น ในเรือนพักหลัง หนึ่งที่สงบงามประณีตเขาได้เจอกับแม่ทัพแห่งอวี๋โจวที่กาลังดื่มชา ด้านข้างมีขุนนางหญิงคอยจุดธูปชงชาให้

เฉินผิงอันกุมหมัดยิ้มเอ่ย “แม่ทัพเฉา จากลากันท่ามกลางลม พายุหิมะในคืนนั้น พวกเราก็ไม่ได้พบหน้ากันมาเกือบยี่สิบปี แล้ว กระมัง?”

เฉาเม่าลุกขึ้นยืนนานแล้ว กุมหมัดคารวะกลับคืน ยิ้มเอ่ยอย่าง เปิดเผยว่า “เฉาเม่าแม่ทัพอวี๋โจว สวี่เม่าคนเก่าแห่งแคว้นสือหาว คารวะเจ้าขุนเขาเฉิน ไม่ได้เจอกันนานหลายปีแล้ว เจ้าขุนเขาเฉิน”

เว่ยป้ อที่เป็ นเจ้าบ้านยิ้มบอกขุนนางหลักกองพิธีกรรมที่ รับผิดชอบชงชารับรองแขกว่าไม่ต้องอยู่ช่วยแล้ว เขาจะรับรองแขกผู้ สูงศักดิ์สองคนนี้ด้วยตัวเอง ขุนนางหญิงที่มีชาติก าเนิดจากองค์เทพ แม่น้าในอาณาเขตขุนเขาเหนือรู ้สึกผิดหวังเล็กน้อย นางยอบกาย คารวะอิ่นกวานหนุ่มที่เพิ่งได้เจอตัวจริงเป็ นครั้งแรกแล้วจากไปอย่าง แช่มช้อย พีอวิ๋น ลั่วพั่ว สองภูเขาอยู่ใกล้กันขนาดนี้ อีกทั้งซานจวิน ยังมีความสัมพันธ์สนิทสนมกับอิ่นกวานหนุ่มซึ่งเป็ นเรื่องที่รู ้กันทั้ง ทวีป แต่ไม่รู้ว่าเหตุใด อิ่นกวานหนุ่มถึงมาเป็ นแขกที่ภูเขาพีอวิ่นน้อย

ครั้งขุนนางมากมายในกองพิธีกรรมของนางต่างก็รู ้สึกผิดหวังกับ เรื่องนี้กันมาก นางถึงขั้น “ขอร ้อง” ซานจวินอยู่หลายครั้งว่าจะต้อง เชิญให้อิ่นกวานหนุ่มมานั่งที่กองพิธีกรรมให้ได้ น่าเสียดายที่เว่ยป้ อ แค่พูดปัดอย่างไม่สนใจนัก

เฉินผิงอันนั่งลงแล้วก็รับถ้วยน้าชามาจากมือของเว่ยป้ อ ถามว่า “ไม่ทราบว่าคืนนี้พี่สวี่มาหาข้ามีธุระอะไร?”

สวี่เม่าเอ่ย “ฮ่องเต้กาลังจะเดินทางลงใต้อย่างลับๆ ระหว่างนี้จะไป ประทับอยู่ที่ศูนย์ตัดต้นไม้ของเขตอวี้จาง ข้าที่เป็ นแม่ทัพอวี๋โจวซึ่ง ดูแลด้านการทหารของหงโจวควบด้วยจ าเป็ นต้องดูแลการเดินทาง ครั้งนี้ของฮ่องเต้ แต่ผู้ฝึกตนติดตามกองทัพในทุกวันนี้ล้วนอายุยัง น้อย ผู้ฝึกตนติดตามกองทัพที่มากประสบการณ์ต่างก็ถูกโยกย้ายไป ที่สนามรบของใต้หล้าเปลี่ยวร ้างหมดแล้ว ดังนั้นข้ากังวลว่าหากเกิด เหตุกะทันหันบางอย่างอาจรับมือไม่ทันอย่างเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้นจึงขอ บังอาจมาเชิญให้เจ้าขุนเขาเฉินไปเยือนเขตอวี้จางหงโจวด้วยกันสัก รอบ”

เฉินผิงอันตอบไม่ตรงคาถาม “เกี่ยวกับเรื่องนี้เจ้าศูนย์หลินว่า อย่างไร มีความเห็นอะไรหรือไม่”

สวี่เม่ากล่าว “เจ้าศูนย์หลินคิดว่าศูนย์ตัดต้นไม้ของเขามี ขีดจากัดอยู่ที่ภาระหน้าที่และสมาชิกในศาล จึงดูแลได้ไม่รัดกุมทุก ด้าน จ าเป็ นต้องให้จวนแม่ทัพอวี๋โจวออกแรงมากหน่อย”

เป็ นค าพูดในวงการขุนนางตามแบบฉบับแล้ว ใช ้ถ้อยค า คลุมเครือเหมือนไม่ได้พูดอะไร แต่ก็คล้ายจะพูดไปแล้ว

เฉินผิงอันหัวเราะ พยักหน้ารับ “เข้าใจแล้ว รบกวนพี่สวี่ช่วยบอก วันเวลาที่แน่ชัดแก่ข้าที ต่อให้ข้าไม่อาจไปเยือนเขตอวี้จางได้ด้วย ตัวเองก็จะต้องให้ผู้ฝึกกระบี่ในภูเขาไปช่วยคุ้มกันอย่างลับๆ เกี่ยวกับ เรื่องนี้ ถึงอย่างไรก็เกี่ยวพันกับความลับในราชสานัก ข้าเองก็มีแค่ ป้ ายสงบสุขปลอดภัยระดับล่างที่กรมกลาโหมต้าหลีแจกจ่ายให้ เท่านั้น ตามหลักแล้วหากไม่มีคาสั่งจากกรมอาญา ข้าและภูเขาลั่ว พั่วล้วนไม่อาจเข้าร่วมเรื่องนี้ได้ ดังนั้นพี่สวี่สามารถร่วมมือกับจวน ซานจวินไปแจ้งข่าวแก่กรมอาญาและกองชิงลี่ฝ่ ายบวงสรวงของกรม พิธีการ หลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดที่ไม่จาเป็ น เมื่อมีคาตอบที่ แน่ชัดมาจากทางราชส านักแล้วข้าถึงจะจัดหาคนและวางแผนการ เดินทางที่เหมาะสมแต่เนิ่นๆ ได้”

แม่ทัพอวี๋โจวผู้นี้เหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก ชูจอกด้วยสอง มือ “สวี่เม่าขอใช ้ชาแทนสุราขอบคุณเจ้าขุนเขาเฉินแล้ว!”

เฉินผิงอันก็ดื่มชาตามไปด้วยจอกหนึ่ง จากนั้นพูดคุยเรื่อง สถานการณ์ของแคว้นสือหาวในช่วงที่ผ่านมากับสวี่เม่าอีกเล็กน้อย เพียงไม่นานสวี่เม่าก็ขอตัวลากลับไป

ส่งแม่ทัพแห่งอวี๋โจวผู้นี้ที่หน้าประตู เว่ยป้ อก็ร่ายวิชาอภินิหาร ของซานจวิน สวี่เม่าได้หดย่อพื้นไปตรงกลับไปยังห้องลับของจวนแม่ ทัพโดยตรง