ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 313

ลูน่ากลอกตาใส่โจชัว เธอฉวยอัลบั้มรูปกลับมาและวางพวกมันกลับไปบนโต๊ะข้างเตียง “เก้าโมงเช้าค่ะ คุณลินช์ คุณหาที่ซ่อนได้นะ แต่ไม่ใช่ที่บ้านฉัน”

จากนั้นเธอก็เดินไปที่ประตูแล้วเปิดมัน “เชิญค่ะ”

โจชัวขมวดคิ้วเล็กน้อย “นี่เธอพยายามจะไล่ฉันเหรอ?”

ลูน่ากล่าวเย้ย “ยังไม่ชัดอีกเหรอ?”

โจชัวเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็หยิบเสื้อผ้าและสวมมันก่อนจะเดินออกจากประตูไป

ในตอนที่เขาเดินผ่านลูน่าไป เขาก็หยุดเดินและพูดว่า “พอสวมกางเกงแล้วเธอก็เปลี่ยนไปเลยนะ”

ลูน่าอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง ในตอนที่ได้สติโจชัวก็กำลังล้างหน้าอยู่ในห้องน้ำ

เธอมองเขาอย่างเป็นฟืนเป็นไฟก่อนจะหันหลังและเดินไปยังอีกห้องหนึ่ง

อพาร์ตเมนต์นี้มีสองห้องนอนหนึ่งห้องโถงกลาง เธอรู้ว่าเนลลี่กับนีลจะมา ดังนั้นเธอจึงจัดห้องข้าง ๆ ไว้ให้พวกเขานอน

เธอไม่ได้ออกจากห้องเมื่อคืนเพราะโจชัว เธอไม่รู้ว่าพวกเขาสองคนนอนกันยังไง

เธอผลักประตูเข้าไป เตียงทั้งสองว่างเปล่า แม้ว่าผ้าห่มและผ้าปูที่นอนถูกพับและจัดวางไว้เรียบร้อย แต่เธอก็ยังเห็นว่าเคยมีใครบางคนนอนอยู่ในห้องนี้เมื่อคืน

มีโน้ตอยู่บนโต๊ะเล็กของนีลที่อยู่ข้างเตียง

เธอเดินเข้าไปและหยิบมันขึ้นมา

[คุณแม่ เนลลี่กับผมไปโรงเรียนกันแล้วนะครับ เราไม่อยากรบกวนคุณแม่เพราะคุณแม่ยังไม่ตื่น ผมเตรียมอาหารไว้ให้ในห้องครัว โชคดีกับการแถลงข่าววันนี้นะครับ!]

นีลใส่รูปวาดใบหน้ายิ้มกว้างสองอันไว้ในจุดจบประโยคสุดท้าย

ลูน่ารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในหัวใจเธอ

เมื่อเธอออกมาจากห้องนอนนั้น ก่อนที่เธอจะไปยังห้องครัว เธอก็เห็นโจชัวนั่งลงบนโต๊ะอาหารของเธอและกำลังหยิบอาหารที่เด็ก ๆ เตรียมไว้ให้เธอมาให้ตัวเอง

ลูน่าขมวดคิ้วมองเธอ “คุณลินช์ เด็ก ๆ เตรียมไว้ให้ฉันนะ”

โจชัวมองเธอและแบ่งอาหารให้เธอ

ลูน่าขมวดคิ้ว เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ในเวลานั้นเสียงกริ่งที่ประตูหน้าก็ดังขึ้น

ตามมาด้วยเสียงอันอ่อนโยนของธีโอ “คุณตื่นหรือยังครับ?”