ลำนำยอดหญิงจอมพิษ นิยาย บท 44

อิงเอ๋อร์พูดอย่างหวาดหวั่นว่า "ข้าจะกล้าถือสาได้อย่างไร"

กู้ชิวเยว่ใช้น้ำเสียงดูถูกพูดเสียงเบาว่า "ข้าดูแล้วเจ้าก็คงไม่กล้า"

อิงเอ๋อร์รีบก้มหน้าลงทันที ราวกับกลับไปเป็นสาวใช้ขี้ขลาดคนนั้นอีกแล้ว

กู้ชิวถางไม่ค่อยจะสนใจเรื่องหลังบ้านเหล่านี้สักเท่าไหร่ ตั้งแต่เดินเข้าประตูมากู้ชิวเหลิ่งก็พบว่ากู้ชิวถางเหมือนมีความกังวลใจอยู่ นึกถึงเรื่องข่าวลือในเมืองหลวงช่วงนี้ บอกว่าองค์หญิงอานไท่ของซีจิ้งกำลังจะเข้าเมืองหลวง โดยใช้สถานการณ์เป็นแคว้นบริวารในการเข้าร่วมงานเลี้ยงของแคว้น เห็นทีข่าวนี้จะไม่ใช่เรื่องเท็จ

กู้หนานเฉิงก็สังเกตเห็นว่ากู้ชิวถางไม่ปกติ จึงถามขึ้นว่า "พวกเจ้าออกไปให้หมด ข้ากับถางเอ๋อร์มีเรื่องต้องปรึกษากัน"

กู้ชิวถางตอบรับอย่างนอบน้อม "ลูกทราบแล้ว"

ก่อนจะเดินออกไป ฮูหยินใหญ่กุมมือของอิงเอ๋อร์อย่างเป็นกันเอง พลางพูดว่า "น้องเพิ่งจะเข้ามาอยู่ในสวนฟางหวา ทุกอย่างคงยังไม่ราบรื่นมากนัก ไม่สู้มาที่เรือนข้า มีบางอย่างที่ข้าอยากจะคุยกับเจ้าตามลำพัง"

อิงเอ๋อร์มือสั่นเทา แต่กู้หนานเฉิงกลับไม่รับรู้เลยสักนิด น้ำเสียงของอิงเอ๋อร์ไม่มั่นคง "ข้าทราบแล้วเจ้าคะ......"

กู้ชิวเหลิ่งได้ยินทุกสิ่งที่พวกเขาคุยกัน เดินไปที่ที่ไม่มีผู้คน แล้วจึงพูดกับจูเอ๋อร์ว่า "รอให้อี๋เหนียงสี่ออกมาจากเรือนของอี๋เหนียงสี่แล้ว เจ้าก็ไปดูที่สวนฟางหวา บอกนางว่าข้าได้เตรียมของขวัญไว้ให้นาง"

จูเอ๋อร์พูดว่า "บ่าวรู้เจ้าค่ะ"

กู้ชิวเหลิ่งพูดว่า "รู้ความหมายที่ข้าให้เจ้าไปใช่หรือไม่"

จูเอ๋อร์ทบทวนอย่างละเอียด พูดว่า "บ่าวคิดว่าฮูหยินใหญ่ที่ชอบอิจฉาริษยา ต้องไม่ทำดีกับอิงเอ๋อร์แน่ คุณหนูอยากจะให้บ่าวไปดูว่าที่แท้นางกับฮูหยินใหญ่มีความเกี่ยวข้องอย่างไรกันแน่ฮูหยินใหญ่

กู้ชิวเหลิ่งยิ้มจางๆ "มีจุดหนึ่งที่ฮูหยินใหญ่พูดไม่ผิด อิงเอ๋อร์เป็นคนขี้ขลาด นางสามารถควบคุมได้เป็นอย่างดี แต่พวกเราก็เหมือนกันสามารถควบคุมได้ดีมาก......หลังจากเจ้าไปแล้ว อย่าเพิ่งทำอะไร แค่สังเกตดู พบว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ให้มาบอกข้า "

จูเอ๋อร์พยักหน้า พูดว่า "บ่าวเข้าใจแล้ว"

นอกสวนอี้เซียงของฮูหยินใหญ่มีสาวใช้และแม่นมที่รายล้อมอยู่จนแทบจะปิดกั้นสวนอี้เซียงเอาไว้อย่างมิดชิดเลยทีเดียว

เสียงร้องอุดอู้ดังมาจากในห้อง แต่คนที่อยู่นอกเรือนต่างก็ทำกับราวไม่ได้ยิน

ไม้ยาวหนึ่งเมตรถูกฟาดลงไปที่แผ่นหลังของอิงเอ๋อร์อย่างแรง ราวกับจะตีนางให้สลบ เดิมทีนางก็มีรูปร่างไม่สูงอยู่แล้ว ตอนนี้กำลังคุกเข่าอยู่ที่พื้น ร่างกายถูกมัดเอาไว้ ผมเผ้ายุ่งเหยิง

กู้ชิวเซียงเดินเข้าไป ฟาดฝ่ามือไปที่ใบหน้าของอิงเอ๋อร์ เอ่ยอย่างกราดเกรี้ยวว่า "นังคนต่ำช้า เจ้ากล้าคาดหวังจะขึ้นมาเป็นอี๋เหนียง ช่างน่าตายยิ่งนัก"

"ข้า..ข้า"

ยังไม่ทันพูดจบ น้ำเย็นกะละมังหนึ่งก็ถูกสาดไปบนตัวนาง ฮูหยินใหญ่มองด้วยสายตาเย็นชา ฮูหยินใหญ่ยิ้มเย็น "ข้า? เปลี่ยนได้เร็วจริงๆ เมื่อวานยังคุกเข่าอยู่กับพื้นเรียกตนเองว่าบ่าว วันนี้คิดได้เปลี่ยนตัวเองมาเป็นเจ้านายของจวนโหวแล้วอย่างนั้นหรือ"

อิงเอ๋อร์คุกเข่าอยู่ใต้ขาของกู้ชิวเซียง ร้องไห้พลางพูดว่า "บ่าวมิกล้า บ่าวมิกล้า บ่าวไม่เคยหวังอยากจะเป็นอี๋เหนียง......แต่นายท่านเขา......"

แม่นมโจวที่อยู่ข้างๆใช้เท้าเตะอิงเอ๋อร์จนล้มไปที่พื้น เอ่ยอย่างโมโหว่า "บังอาจ ถึงกับกล้าดึงนายท่านมาเกี่ยวข้อง เจ้ามันนังชั้นต่ำไร้ยางอายจริงๆ "