ลำนำยอดหญิงจอมพิษ นิยาย บท 51

อิงเอ๋อร์นอนคว่ำอยู่บนพื้น เกาะข้อเท้าของกู้หนานเฉิงเอาไว้: "ฮือๆ......นายท่าน ท่านต้องเชื่อข้านะ! นี่คือมีคนต้องการให้ร้ายข้า! ข้าจะไม่ทำเรื่องที่ผิดต่อนายท่านอย่างเด็ดขาด!"

ฮูหยินใหญ่กลอกลูกตาเล็กน้อย รีบกล่าวว่า: "นายท่าน ในนี้มีเรื่องเข้าใจผิดกันหรือไม่? อี๋เหนียงสี่เพิ่งจะได้รับตำแหน่งอี๋เหนียง ถึงแม้นางจะมีความกล้ามากแค่ไหนก็ไม่กล้าแอบคบชู้กับใครหรอก!"

อิงเอ๋อร์รีบร้อนกล่าวขึ้นมาว่า: "คือ......คือคุณหนูรอง! คุณหนูรองเป็นคนใส่ร้ายข้า!"

สายตาของกู้หนานเฉิงเย็นชากว่าก่อนหน้านี้: "เจ้าบอกว่าเหลิ่งเอ๋อร์?"

ฮูหยินใหญ่ขยิบตาให้กับฉินจง ฉินจงก็เอ่ยปากกล่าวขึ้นมาเช่นกัน: "ท่านลุง! ครั้งนี้เดิมทีหลานมีนัดกับน้องรอง ไม่รู้ว่าทำไมถึงไปมีสัมพันธ์กับอี๋เหนียงได้ เรื่องนี้น่าสงสัยมากจริงๆ ต้องเป็นการใส่ร้ายอย่างแน่นอน!"

สายตาของกู้หนานเฉิงหรี่ลงเล็กน้อย กดเสียงลงแล้วกล่าวด้วยความโกรธ: "ไปสวนยีชุ่ย พาคุณหนูรองมาที่นี่!"

"ขอรับ!"

ฮูหยินใหญ่มองดูความเป็นไปของเหตุการณ์ด้วยความไม่แยแส อิงเอ๋อร์ที่คุกเข่าอยู่บนพื้นใบหน้าบวมแดง แทบจะพูดไม่ชัดเจนแล้ว ดูท่าครั้งนี้ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร อิงเอ๋อร์ก็ไม่รอดแล้ว นี่ก็เป็นการกำจัดเสี้ยนหนามที่ทิ่มแทงใจของนางไปได้

ในตอนที่กู้ชิวเหลิ่งถูกพามาถึง สีหน้าท่าทางของนางกำลังงัวเงีย เห็นได้ชัดว่าเป็นท่าทางที่เพิ่งตื่นนอน

กู้หนานเฉิงไม่ได้หุนหันพลันแล่นเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว แต่กล่าวถามออกมาอย่างเย็นชา: "ข้าขอถามเจ้า เมื่อครู่นี้เจ้ากำลังทำอะไรอยู่บ้าง?"

กู้ชิวเหลิ่งกะพริบตา ท่าทางงุนงงไม่เข้าใจ กล่าวว่า: "เมื่อครู่นี้ลูกสาวกำลังนอนหลับอยู่ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ลูกไม่นอนอยู่ในเรือน ยังจะสามารถทำอะไรได้อีก?"

กู้ชิวเหลิ่งมองสำรวจไปรอบๆ จู่ๆก็เอ๋ขึ้นมาคำหนึ่ง กล่าวถาม: "ท่านแม่ พี่ใหญ่......ทำไมพวกท่านถึงได้อยู่ที่นี่กันหมดเจ้าคะ?"

อิงเอ๋อร์ลุกขึ้นมาจากบนพื้นแล้ว สวมใส่เสื้อผ้าที่แทบจะฉีกขาด ก้มหน้าลงอย่างเสื้อผ้าไม่เรียบร้อย

จู่ๆฉินจงก็เข้ามาจับมือของกู้ชิวเหลิ่งเอาๆไว้ ในดวงตาแทบจะเปล่งแสงออกมา: "น้องรอง! เหตุใดวันนี้เจ้าถึงไม่มาตามนัด? หรือว่าเจ้าไม่อยากจะแต่งงานกับข้าจริงๆ?"

กู้ชิวเหลิ่งจ้องมองฉินจงที่จับมือทั้งคู่ของนาง ในดวงตาเย็นยะเยือก จากนั้นก็ปกปิดเอาไว้อย่างดี รีบร้อนดึงมือออกมา หลบไปอยู่หลังของกู้หนานเฉิงด้วยใบหน้าหวาดกลัว อุทานออกมาด้วยความตกใจ: "เจ้าเป็นใคร? ! ทำไมถึงจับมือของข้าเอาไว้ไม่ปล่อย!"

ฉินจงมองดูมือที่ห้อยอยู่กลางอากาศของตัวเอง กล่าวขึ้นมาอย่างไม่พอใจ: "น้องรอง เจ้าจะไม่ยอมรับได้อย่างไร! เมื่อวานเจ้าพูดอยู่แท้ๆว่าจะแต่งงานกับข้า ยังนัดข้ามาพบกันที่นี่ยามจื่อวันนี้ แต่วันนี้เจ้ากลับวางกับดักข้า! หรือว่าเจ้าไปชอบคนอื่นแล้วรึ"

กู้ชิวเหลิ่งหลบไปอยู่หลังของกู้หนานเฉิงอย่างขลาดกลัว กล่าวว่า: "ข้าไม่รู้จักเจ้าด้วยซ้ำ! เจ้าเป็นใครกัน? ข้ากับเจ้าไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน ทำไมข้าต้องแต่งงานกับเจ้าด้วย!"

อิงเอ๋อร์ร้องไห้แล้วกล่าวขึ้นมาว่า: "คุณหนูรอง! ข้ารู้ว่าก่อนหน้านี้ข้าไปพบเรื่องของท่านกับคุณชายฉินเข้า แต่ว่าท่านก็ไม่สามารถปิดปากข้าเช่นนี้นี่นา! นายท่าน! ข้าถูกปรักปรำจริงๆนะ! คือคุณหนูรองนางให้ร้ายข้า!"

ฮูหยินใหญ่เดินขึ้นมาข้างหน้า กล่าวว่า: "เหตุการณ์ในวันนี้แปลกประหลาดมากจริงๆ นายท่านก็ไม่คิดให้มันรอบคอบ อี๋เหนียงสี่เพิ่งจะได้เป็นอี๋เหนียงแค่ไม่กี่วัน และก่อนหน้านี้ก็เป็นสาวใช้มาตลอด จะไปมีปฏิสัมพันธ์กับฉินจงได้อย่างไรกัน?"