ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 121

“แต่ว่าตอนนี้ม่านหมดห่วงแล้วค่ะ แทนได้เจอคนที่แทนรักอย่างจริงใจแล้ว ม่านก็ไม่มีอะไรต้องห่วง” หญิงสาวปาดน้ำตาแล้วหันมาจับมือชายหนุ่มพลางส่งยิ้มหวานให้

“สามสี่ปีนี่อาจจะกลับมาพร้อมสามีฝรั่งก็เป็นได้” ทีภพพึมพำทำท่าทางล้อเลียน

“ทีคะ” หญิงสาวเหล่ตามองอย่างไม่พอใจ

“สองคนนี้เมื่อไหร่จะเลิกทะเลาะกันเสียที นายเองก็เหมือนกันที จะหาเรื่องม่านไปตลอดเลยหรือไง ม่านจะไม่อยู่ไทยแล้วนะ นายไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือ” แทนคุณหันไปดุทีภพ

“กี่ครั้งนายก็เข้าข้างม่านมาตลอดตั้งแต่สมัยเรียนจนถึงตอนนี้ ใครแตะต้องไม่ได้ปกป้องมาตลอด ถ้าฉันเป็นม่านฉันก็คิดกับนายมากกว่าเพื่อนเหมือนกันแหละ” ทุกอย่างเงียบสนิทมากกว่าเดิม คำพูดของทีภพทำเอาแทนคุณรู้สึกผิดจนนิ่งเงียบไป ภาพในอดีตย้อนกลับมาทั้งหมด เขาเพียงแค่ปกป้องเพื่อนที่แสนดีของเขาเท่านั้น ไม่คิดว่าจะทำให้ใครต้องเสียใจเพราะการกระทำดังกล่าว ม่านฟ้าหันไปเอามือตีปากทีภพหนึ่งครั้งเป็นการปราม

“โอ๊ย ผมเจ็บนะม่าน” ก่อนม่านฟ้าจะขมึงตาดุใส่ตามไปอีกครั้ง คนพูดไม่คิดจึงเงียบปากลง

“แทนคะ อย่าไปฟังทีเลยนะ ตอนนี้ทุกอย่างผ่านไปแล้ว ม่านเองก็กำลังเริ่มต้นใหม่ คุณควรจะดีใจกับม่านสิคะ” ในคืนนี้ถือเป็นงานอำลาของหญิงสาวกับเพื่อนสนิททั้งสองคน พวกเขาและเธอดื่มด่ำกับแอลกอฮอล์และชวนคุยกันถึงความหลังครั้งเก่าสมัยเรียนอย่างมีความสุขแม้จะเคล้าคลุ้งไปด้วยความอาลัยก็ตาม

หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ ม่านฟ้าจัดแจงเตรียมตั๋วเครื่องบิน พร้อมกับประสานเรื่องไปยังไม้พี่เขยของตัวเอง ว่านับแต่นี้ไปเธอจะเป็นฝ่ายไปดูแลพี่สาวด้วยตัวเอง ซึ่งไม้เองก็ยินดีเป็นอย่างมาก รีบจัดแจงทุกอย่างเตรียมพร้อมต้อนรับอย่างเต็มที่ เมื่อถึงเวลาแทนคุณขับรถเข้าไปรับม่านฟ้าที่เตรียมตัวพร้อมเดินทางไปสนามบิน

“มาตรงเวลาจังเลยนะคะ” ม่านฟ้าลากกระเป๋าเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม แทนคุณยิ้มรับพลางเอื้อมมือมาแย่งกระเป๋าจากเธอ

“ถ้าผมมารับคุณไม่ตรงเวลาเดี๋ยวก็บ่นอีก ตกลงจะเอายังไง นี่คงไม่คิดว่าผมมาไล่คุณออกประเทศใช่ไหม” ม่านฟ้าหลุดหัวเราะ พลางส่ายศีรษะไปมา