ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 57

“อดทน เพื่อพ่อ เพื่อพ่อ ไม่ว่าจะเจออะไรเธอต้องผ่านไปให้ได้” นันทิชาย้ำกับตัวเองซ้ำๆ เพื่อสร้างพลังให้ตัวเอง ก่อนจะหันไปหยิบมือถือที่วางทิ้งไว้เมื่อคืนบนเตียงนอน

“นี่ไลน์ผมนะ” ข้อความไลน์เด้งขึ้น หญิงสาวกดเข้าไปพบว่าเป็นไลน์ของทีภพ เจ้านายของพริมผู้แสนใจดีนั่นเอง

“ค่ะ” คำตอบพร้อมสติ๊กเกอร์รอยยิ้มกดส่งกลับไป ก่อนที่เธอจะวางมือถือลงไว้บนเตียง แล้วเตรียมตัวลงไปทำหน้าที่เพราะเลยเวลาทำงานมาแล้วเกือบชั่วโมง ป่านนี้ป้านากับน้อยคงทำหน้าที่แทนเธอเสร็จแล้ว เพราะรู้สึกเหมือนได้กลิ่นอาหารลอยเข้ามาเตะจมูก

“คุณแน่ใจนะพริม ว่าวิธีนี้จะได้ผล” หลังจากไลน์หานันทิชา ทีภพหันหน้ากลับไปหาพนักงานสาวที่นั่งเท้าคาง จ้องมองเจ้านายหนุ่มอย่างหลงใหล

“ก็ถ้าคุณทีอยากทราบเรื่องราว คุณทีก็ต้องทำตามที่พริมบอก ถึงจะรู้ความจริง ถ้าพริมทำเองได้พริมไม่ง้อคุณทีหรอกค่ะ และเท่าที่พริมเคยแอบถามทิชาถึงเหตุผลของคุณแทนที่ให้ทิชาไปอยู่ด้วยที่บ้านเป็นเพราะคุณแทนไม่ต้องการให้ทิชาเดินทางกลับบ้านดึกๆ ทุกวัน อันนี้ก็มีเหตุผลพอฟังได้นะคะ แต่เท่าที่คุณทีเล่าให้พริมฟังเกี่ยวกับสัญญาที่คุณแทนทำขึ้น อีกทั้งเรื่องราวที่คุณทีไปเจอ ยังไงก็แปลกอยู่ดี เสียดายนะคะที่เรามาคุยกันทีหลังไม่อย่างนั้นพริมคงไม่ส่งเสริมให้ทิชาเซ็นสัญญาหรอกค่ะ” หญิงร่างอวบพูดอย่างเสียดาย

“ผมคิดถูกหรือเปล่า ที่เอาเรื่องนี้มาปรึกษาคุณ”

“ถูกที่สุดแล้วค่ะ ความลับที่คุณทีอยากรู้ พริมจะช่วยคุณทีสืบเองค่ะ” หญิงสาวยิ้มกว้างอย่างมั่นใจ หากแต่ชายหนุ่มดูเหมือนจะไม่มั่นใจเท่าไหร่นัก

“ถ้าอย่างนั้นผมถามอะไรหน่อยสิ ทิชาไม่เคยรู้จักแทนคุณมาก่อนใช่ไหม” ชายหนุ่มวางมือถือแล้วกุมมือขึ้นจ้องเอาคำตอบจากพนักงานสาว ก่อนที่หญิงร่างอวบจะส่ายหน้าช้าๆ

“อย่าว่าแต่ทิชาเลยค่ะ พริมเองเจอคุณแทนครั้งแรกพร้อมกับทิชานี่แหละค่ะ ทั้งที่ป้านาทำงานที่บ้านนั้นมาตั้งแต่พริมยังไม่เกิด” ทีภพพยักหน้าช้าๆ อย่างเข้าใจ

“ถ้าคิดอีกด้าน เงินเดือนพวกนั้นแทนควรเสนอให้คุณมากกว่านะ เพราะคุณเป็นหลานแท้ๆ ของป้านา แต่นี่กลับเป็นนันทิชา ซึ่งไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับครอบครัวแทนเลย ผมคิดไม่ตกจริงๆ” ร่างอวบแสดงรอยยิ้มออกมา เวลาเขาใช้ความคิดยิ่งดูยิ่งมีเสน่ห์ชวนหลงใหล ไม่อยากละสายตา เธอจ้องมองด้วยความหยาดเยิ้ม จนร่างสูงรู้ทัน เสียงดีดนิ้วของเขา ทำให้หญิงสาวตัวอวบสะดุ้งตกใจ

“คุณมองผมแบบนี้...คุณกำลังขอบคุณผมใช่ไหม”