แทนคุณนั่งทานอาหารเช้า ด้วยอาการกังวลเล็กน้อยเพราะนันทิชายังไม่ยอมลงมาจากห้องด้านบน เขามีท่าทีลุกลี้ลุกลน ก่อนจะหันไปหาแม่บ้านตัวเอง
“ป้านาครับ ช่วยไปตามทิชาให้ผมที จะอู้งานไปถึงไหน”
“ได้ค่ะคุณแทน” หญิงแม่บ้านเดินขึ้นไปตามนันทิชาตามคำสั่งของเจ้านาย เสียงเคาะประตูดังขึ้น นันทิชาลังเลครู่หนึ่งจึงตัดสินใจเดินมาเปิดประตูโดยพยายามหลบสายตาของหญิงแม่บ้าน
“คุณแทนให้มาตาม แล้วนี่ทิชาเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมสายป่านนี้ยังไม่ลงไป อ้าวแล้วทำไมตาช้ำแบบนั้นเล่า เป็นอะไรบอกป้าได้นะ” หากแต่ขอบตาแดงช้ำจากการร้องไห้เด่นชัดจนไม่อาจหลบได้
“ป้าก็มัวแต่วุ่นอยู่ด้านล่างไม่ได้ขึ้นมาดู” ป้านาบ่นโทษตัวเองพลางจับหน้าของหญิงสาวส่ายไปมาดูความช้ำของดวงตา
“ทิชาไม่ได้เป็นอะไรค่ะ พอดีไม่รู้ว่าอะไรเข้าตาแล้วเอาไม่ออก ทิชาเลยตั้งใจนอนพัก เพื่อให้เศษฝุ่นออก ทิชาขอโทษนะคะที่ทำให้เลยเวลางานไปเลย”
“ไปฝืนแคะมันใช่ไหมตาถึงช้ำแบบนี้ เหมือนยายพริมไม่มีผิดเด็กพวกนี้ ใครสอนให้เอามือสกปรกไปแคะดวงตา ควรหาน้ำสะอาดล้างออกสิ ดูสิตาช้ำไปหมดแล้ว” ป้านาเริ่มบ่นตามประสาคนแก่ หญิงสาวได้แต่ก้มหน้ารับ พลางยิ้มตอบอย่างเข้าใจแล้วเดินตามแม่บ้านลงไปด้านล่าง ก่อนที่หญิงชราจะหันไปทำหน้าที่ต่อ
“ทำไมพึ่งลงมา” เสียงเจ้านายถามหลังจากหญิงสาวเดินเข้ามาหา
“ทิชาเพิ่งอาบน้ำเสร็จค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงห้วน
“แค่อาบน้ำ ใช้เวลาเป็นชั่วโมงเลยหรือ” ดวงตาแข็งมองหน้าเธอ ก่อนที่นันทิชาจะนิ่งเงียบ
“นั่งลงสิ จะยืนค้ำหัวผมอีกนานไหม” ร่างบางเดินเข้ามานั่งอย่างไม่เต็มใจนัก
“ดูรอยแผล” แทนคุณยื่นแขนที่เป็นรอยเขี้ยวฟันให้นันทิชาดู สีเนื้อกลายเป็นสีเลือดอมม่วง
“เป็นข้อหาทำร้ายร่างกายได้เลยนะ คุณเป็นผู้หญิงนิสัยยังไง คราวก่อนก็แอบขึ้นมานอนบนเตียงโดยไม่ได้รับอนุญาต คราวนี้มากระโดดกัดผมเหมือน หมะ...” แทนคุณหยุดคำพูดสุดท้ายได้ทัน ก่อนจะทำหน้าเบื่อหน่าย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลิขิตรัก ในกรงแค้น