ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 59
สรุปบท บทที่ 59 ความจริงจากลูกน้อง: ลิขิตรัก ในกรงแค้น
สรุปเนื้อหา บทที่ 59 ความจริงจากลูกน้อง – ลิขิตรัก ในกรงแค้น โดย ทีปสิขา
บท บทที่ 59 ความจริงจากลูกน้อง ของ ลิขิตรัก ในกรงแค้น ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ทีปสิขา อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ชายชราพยายามเฝ้าอดทนรอเวลาเพื่อให้ครอบครัวหลุดพ้นจากความอาฆาตแค้นของเด็กหนุ่ม เขามักนั่งเหม่อลอยอยู่ตรงเก้าอี้ตัวเก่าริมหน้าต่างเสมอ ครู่หนึ่งก่อนจะเดินไปหยิบปากกาและสมุดมาเขียนบางสิ่งบางอย่างเอาไว้ ลมหายใจที่มีในแต่ละวันผ่านไปอย่างช้าๆ ดวงตาฝ้าฟางพยายามฝืนบรรจงเขียนลงบนสมุด พร้อมกับน้ำตาหยดลงบนตัวหนังสือที่บรรยายเรื่องราวความจริงเอาไว้ หากวันใดที่เขาไม่มีลมหายใจบนโลกใบนี้ ความจริงข้อนี้จะเป็นเกาะคุ้มภัยให้กับ “นันทิชา”
“นายครับ ผมให้คนดักดูความเคลื่อนไหวมันมาพักใหญ่ แต่ผมไม่มั่นใจว่ารถคันนี้เป็นรถแฟนคุณม่านหรือเปล่า” เสียงปลายสายจากลูกน้องคนสนิท กำลังรายงานความคืบหน้าภารกิจที่ดนัยสั่งให้ไปเฝ้าจับตาดู
“ส่งรูปมาให้ฉัน” ดนัยกดวางสาย เพื่อมาเปิดดูรูปรถคันต้องสงสัยดังกล่าวจากลูกน้อง รอเพียงไม่กี่วินาทีเสียงเตือนดังขึ้น เขาจึงยกมือถือขึ้นมากดเข้าไปดูอย่างใจเย็น ภาพรถสีขาวคันหรูป้ายทะเบียนชัดเจนจอดอยู่หน้าบ้านของลูกน้องเก่า ภาพที่ลูกน้องส่งมาให้ ทำให้ดนัยแทบประคองตัวเองไม่อยู่ “ไม่จริง ๆ” ชายชราส่ายหน้าไปมาพึมพำพลางกำมือถือแน่น แววตากลอกกลิ้งไปมาด้วยความสับสน ก่อนจะตัดสินใจโทรหาลูกน้อง
“นายแทนไปบ้านหลังนั้นบ่อยแค่ไหน” เสียงจากดนัยยังคงมีอำนาจ แม้จะแฝงไปด้วยความหวาดระแวง
“ตอบสิวะ!” เสียงตะโกนก้องบ้าน เมื่อลูกน้องรายงานช้าเกินกว่าใจที่เขาอยากรู้ ฝีเท้าของคนใจร้อนเดินวนไปมาไม่เป็นสุข
“ผะ..ผมเห็นรถคันนี้เข้าออกอาทิตย์ละครั้งได้ครับ แต่วันนี้ผมพึ่งเห็นทะเบียนว่าคล้ายกับทะเบียนแฟนคุณม่านครับ” เสียงคนรายงานติดๆ ขัดๆ ด้วยความกลัวอำนาจของเจ้านาย
“ตอนนี้ตำรวจจี้ตูดกูอยู่ คดีเก่าที่กูส่งให้พวกมึงไปเผาโรงงาน ไอ้วัลลภมันยังจ่อตูดกูอยู่นี่ มึงยังจะให้กูหาเหาใส่หัวอีกหรือ ขืนกูทำตามที่พวกมึงบอก พรุ่งนี้ตำรวจได้ถึงหน้าบ้านกูแน่ ไอ้พวกโง่ มึงจับตาดูมันไว้ก็พอ และไปสืบมา ว่านายแทนไปบ้านนั้นทำไม หากไม่ชอบมาพากล กูก็ไม่เอามันไว้ให้ทิ่มแทงกูทีหลังหรอก” ดนัยเหมือนคนสติแตกที่ยังไม่สามารถคิดหาทางแก้ปัญหานี้ได้ เขาไม่สามารถจับต้นชนปลายอะไรได้เลย ได้แต่หวังว่าในอดีตนั้นแทนคุณยังเด็กพอที่จะจำอะไรไม่ได้
“ไอ้ดิน กูหวังว่ามึงจะจำที่มึงเคยพูดกับกูได้ ถ้าไม่อย่างนั้น กูก็คงไม่เอาไว้อย่างแน่นอน” ชายชรากำมือแน่น นายดินเพียงคนเดียวอาจเอาเขาเข้าคุกได้หลายข้อหาเลยทีเดียว เป็นหนามที่จะหันมาแทงเขาได้ทุกเวลา เป็นตอที่ควรถอนออกเพื่อให้ทางเดินของเขานั้นเรียบเดินได้สะดวก ใบหน้าครุ่นคิดของดนัยนั้นดูมุ่งมั่นน่ากลัวกว่าวันไหนๆ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลิขิตรัก ในกรงแค้น