ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 60

“ป้านาคะ ต้นกุหลาบขาวนี่สวยจังเลยค่ะ” มือขาวนวลละเอียด ค่อยๆ บรรจงจับดอกไม้สีขาวอย่างระวังด้วยหนามแหลมที่ติดอยู่ตรงลำต้น ดวงตากลมโตจ้องเป็นประกาย บ่งบอกว่าเธอพิสมัยดอกไม้ที่อยู่ตรงหน้า

“ต้นนี้ไม่แพงนะครับ ถ้าเอาลุงจะลดให้” เสียงคนขายรีบเดินเข้ามาบริการเมื่อเห็นว่ามีลูกค้าสนใจ

“ทิชาชอบหรือ” ป้านาเดินอมยิ้มเข้ามาถามอย่างช้าๆ เมื่อมองดูทุกกิริยาหญิงสาวครู่หนึ่ง นันทิชาพยักหน้ายิ้มรับ รอยยิ้มที่แสนใสซื่อ ทำให้ป้านาผู้ซึ่งเป็นป้าแท้ๆ ของพริมต้องหลงเสน่ห์เธอเข้าอีกคน

ประตูรั้วบ้านใหญ่หลังงามค่อยๆ เปิดกว้างอย่างช้าๆ ร่างของหญิงทั้งสองที่ถือของพะรุงพะรัง เดินเข้ามาประตูรั้วค่อยๆ ปิดลงช้าๆ น้อยรีบวิ่งเข้าไปช่วยแบ่งของออกไปเก็บในครัวพร้อมกับป้านา ก่อนจะวิ่งกลับมาหานันทิชาอีกครั้ง เพื่อช่วยนันทิชาหาที่เหมาะสมเพื่อปลูกดอกไม้ต้นสวยนั้น หากแต่เจ้าของบ้านที่กลับมาจากบริษัทเร็วกว่าทุกวัน ยืนมองจากหน้าต่างกระจกบานใหญ่ระหว่างบันได

“พี่น้อยคะ ทิชาซื้อนี่มา” นันทิชายกถุงต้นกุหลาบขาวโชว์ให้น้อยดู พร้อมรอยยิ้มที่แสนสดใส

“สวยจังค่ะ” น้อยรีบเข้ามาจับดอกไม้ดูอย่างชอบใจ

“พี่น้อยมีเสียมไหม หรืออะไรก็ได้ที่สามารถขุดเจ้านี่ปลูกได้ไหมคะ” น้อยพยักหน้ารับ นันทิชารีบยกนิ้วโป้งให้ทันที ทั้งสองหัวเราะกันสนุกสนาน ร่างบางเดินไปทั่วบริเวณหน้าบ้านเพื่อหาที่เหมาะเพื่อจะปลูกต้นไม้นั้น แทนคุณเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวเมื่อเห็นกิริยาทั้งสอง ที่ดูจะสนุกสนานกันไม่น้อยกับเพียงแค่ต้นไม้ต้นเดียว ใบหน้าเรียวเล็ก ผิวละเอียดเมื่อต้องแสงแดดอ่อนๆ รอยยิ้มที่สองมือบรรจงหย่อนต้นกุหลาบขาวลงไปในหลุม ผมสยายเมื่อต้องลมที่พัดอ่อนๆ พร้อมรอยยิ้มของหญิงสาวที่สดใส สะกดแทนคุณอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะรู้สึกตัวว่าได้แอบยืนดูเธอมาพักใหญ่ เขาจึงตัดใจละจากภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ค่อยๆ หันเดินลงมาหาป้านา นันทิชากับน้อยยืนยิ้มดูดอกกุหลาบขาวต้นงามอย่างมีความสุข หลังจากพยายามปลูกอยู่นานสองนาน

“ทิชาเสร็จหรือยัง มาทางนี้เร็ว” ป้านาเดินเข้าไปตาม พร้อมกวักมือเรียกไวๆ ทำให้หญิงสาวหันหน้าและเดินตามต้นเสียงไป

“ป้านาทำไมวันนี้รีบเอาของมาเตรียมทำอาหารเร็วจังคะ” นันทิชาเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นหญิงชราหยิบอาหารสดที่พึ่งไปซื้อมาจากห้างสรรพสินค้าวางไว้บนโต๊ะ

“วันนี้คุณแทนบอกว่า คุณม่านจะมาทานอาหารกับคุณแทนด้วย”

“ก็คุณแทนน่ะสิ ไม่ยอมให้เข้า ปล่อยให้ยืนรออยู่ตรงนั้น นี่บางคนนะ รอตั้งแต่เช้ายันเย็นยังมีเลย บางคนป่วนมากคุณแทนก็โทรเรียกตำรวจให้มาจัดการไป” ป้านาพูดท่าทางดูจริงจัง เพราะมือไม้เริ่มวาดลวดลายไปมาเมื่อเอ่ยถึงเรื่องเก่า

“แล้ว ทำไมผู้หญิงถึงมาหาหน้าบ้านได้คะ” นันทิชายังคงถามต่อเมื่อเห็นว่าหญิงชราไม่มีอะไรปิดบัง

“ผู้ชายในโลกนี้มีหรือ ที่ผู้หญิงสวยๆ มาอ่อยให้ฟรีๆ ใครจะไม่เล่นด้วยครั้นพอเล่นด้วยเสร็จสรรพ ผู้หญิงกับติดใจไม่ยอมปล่อย มันก็เป็นแบบที่เห็นนั่นแหละ” นันทิชาได้แต่พยักหน้า ป้านาพูดตรงกับสิ่งที่เธอเจอมา แทนคุณมีผู้หญิงคนอื่นนอกเหนือจากม่านฟ้า และดูเหมือนเขาเองจะไม่รู้สึกผิดกับการกระทำเลวร้ายนั้นแม้แต่น้อย

“แล้วคุณม่านไม่รู้หรือคะ” ดวงตากลมโตจ้องมองเอาคำตอบจากแม่บ้าน

“อืม เรื่องนั้นป้าก็ไม่รู้เหมือนกันนะ แต่ก็ไม่เคยเห็นทั้งคู่ทะเลาะกันสักครั้ง” ป้านายิ้มตอบตามความเป็นจริง เพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของเจ้านาย ตอบได้เฉพาะเรื่องราวที่เธอเคยเห็นมา