ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 61

รถคันหรูวิ่งผ่านประตูรั้วหลังใหญ่เข้ามา ก่อนที่ม่านฟ้าจะจอดรถแล้วเดินเข้ามาภายในตัวบ้านอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส พร้อมถือขวดแอลกอฮอล์ติดมือมาด้วย

“อารมณ์ไหนของคุณถึงได้เอาขวดนี้มาด้วย” แทนคุณเดินออกมาต้อนรับพลางเอ่ยถามเมื่อสายตาไปสะดุดที่ขวดนั้น และชี้มือไปยังของที่คามือหญิงสาว

“มันทิ้งอยู่ที่บ้านนานแล้ว ม่านเห็นเลยหยิบติดมือมาด้วย ไม่สนใจหรือคะ” หญิงสาวพูดพร้อมยกขวดแอลกอฮอล์นั้นขึ้น ก่อนจะส่งยิ้มอ่อนๆ ให้ มือหนาค่อยๆ ดึงมือหญิงสาวเดินมายังโต๊ะอาหาร ทั้งสองนั่งรอได้เพียงคู่เดียว อาหารจากในครัวเริ่มทยอยออกมาที่ละอย่างสองอย่าง แทนคุณเหลือบมองท่าทีของนันทิชาเป็นระยะ

“นี่ทิชาทำ หรือว่าป้านาทำคะ ดูน่าทานเชียว” ม่านฟ้าหันไปถามนันทิชาที่กำลังวางอาหารจานสุดท้ายลงบนโต๊ะ

“มื้อนี้ทิชาไม่ได้ทำหรอกค่ะ เป็นแค่ผู้ช่วยป้านา กลัวรสอาหารไม่เหมือนเดิมค่ะ” นันทิชาตอบด้วยรอยยิ้มที่ราบเรียบ ไม่เกร็งเหมือนครั้งที่ผ่านมา เพราะม่านฟ้าช่างพูดช่างเจรจาเป็นมิตรเอามากๆ ไม่เหมือนภาพลักษณ์ภายนอกที่ดูออกจะแรงไปหน่อย

“ถ้าอย่างนั้น ไว้คราวหน้าม่านขอลองฝีมือทิชาได้ไหม เผื่อจะอร่อยกว่าป้านา” ม่านฟ้าพูดเชิงกระซิบ แต่นั่นก็ทำให้หญิงชราได้ยินชัดทุกคำ

“โถคุณม่าน” ป้าแม่บ้านรำพึงตัดพ้อ ทำให้ม่านฟ้าหลุดหัวเราะชอบใจเป็นการใหญ่ แทนคุณเหลือบมองนันทิชาอีกครั้ง รอยยิ้มของสาวน้อยช่างสดใส แววตาเป็นประกายนั้นทำให้แทนคุณไม่อยากละสายตาจากเธอ ก่อนที่ชายหนุ่มจะรู้สึกตัวเขาต้องรวบรวมสติอีกครั้งเพื่อสลัดนันทิชาทิ้งออกไป แล้วหันมาสนใจเพื่อนสาวที่กำลังปลื้มใจกับอาหารฝีมือป้านา สองมือจับช้อนและซ่อมขึ้นมาชูขึ้นพร้อมกับสายตาแวววาวนั้น ทำให้แทนคุณยิ้มกว้างออกมา มันเป็นธรรมชาติของม่านฟ้าที่ทำให้ชายหนุ่มเบิกบานใจ

“นี่ม่านไม่รู้เลยนะคะว่าจะทานอะไรก่อนดี น่าทานทั้งนั้นเลย” แทนคุณขยับตัวเอื้อมตักอาหารให้เพื่อนสาว พลางส่งยิ้มที่แสนอบอุ่นให้

“เริ่มจากอันนี้ก่อน ลองดู” หญิงสาวพยักหน้ายิ้มรับ ก่อนจะค่อยๆ ตักอาหารลิ้มรสชาตินั้นอย่างอิ่มเอมใจ

หัวหน้าแม่บ้านและนันทิชาหันสบตากันก่อนจะปล่อยให้เจ้านายมีเวลาส่วนตัว จึงพากันเดินออกมา หญิงสาวและป้านาเดินกลับเข้ามาในครัวพลางเก็บกวาดทำความสะอาดข้าวของในครัวให้เป็นระเบียบเหมือนเดิม

“ป้านาคะ ไปพักเถอะค่ะ ทางนี้เดี๋ยวทิชาจัดการเองค่ะ” นันทิชาหันมาบอกป้านาเมื่อเห็นว่าในครัวสะอาดเรียบร้อยดีแล้วและดูเหมือนจะเลยเวลาทำงานของหญิงชราแล้วเช่นเดียวกัน แต่เสียงเจ้าของบ้านกับแขกยังคงสนทนากันอยู่โดยไม่มีท่าทีจะจบลงง่ายๆ เธอจะเป็นฝ่ายดูแลต่อเผื่อเจ้านายจะเรียกใช้เพิ่มเติม

“หึ.. นี่คุณหลับจนไม่รู้อะไรเลยจริงๆ ใช่ไหม” เจ้าของบ้านพูดเชิงเสียดสี จนทำให้หญิงสาวหน้าเจื่อน

“ผมโทรตามคนขับรถของเธอ ให้มารับเธอกลับไปแล้ว คราวหลังถ้าคุณไม่ไหวก็ไม่ต้องคอย” แทนคุณเดินไปปล่อยตัวลงนอนที่โซฟาอย่างสบายอารมณ์ นันทิชาฟังจบหญิงสาวไม่ต่อความใดๆ หันหน้าเก็บจาน พร้อมทำความสะอาดโต๊ะอาหารพลาง แยกเศษอาหาร ล้างจาน เก็บกวาดให้สะอาดเพื่อที่วันรุ่งขึ้นจะไม่เป็นภาระของน้อยกับป้านา ร่างบางเดินหาววอดออกมาจากในครัวหลังจากที่ทำความสะอาดเป็นที่เรียบร้อย แต่สายตาต้องสะดุดกับร่างของชายหนุ่มที่ยังคงนอนนิ่งอยู่ที่โซฟา หญิงสาวตัดสินใจเดินเข้าไปหมายปลุกให้เจ้านายตื่น เพื่อเตือนให้ไปนอนในห้อง

“คุณแทนคะ” มือน้อยๆ แตะเบาๆ ที่ไหล่หนาของเขา แต่เบาเกินไปและไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตัวแต่อย่างใด

“คุณแทนคะ กลับไปนอนที่ห้องเถอะค่ะ” เสียงของนันทิชาเรียกเป็นระยะ พร้อมกับเขย่าตัวแรงขึ้น

“ผมจะนอนตรงนี้ คุณจะไปไหนก็ไป” แทนคุณหรี่ตาขึ้นมองเล็กน้อยแต่ความง่วงบวกด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เขาไม่พร้อมจะตื่น