ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 65

แทนคุณขับรถมุ่งตรงเข้ามายังบริษัท เพื่อทำงานที่ค้างไว้ให้เสร็จ หน้าจอคอมถูกเขาเปิดอย่างรีบร้อน เพราะเสียเวลาไปกับธุระส่วนตัวมากพอสมควร ก้นนั่งบนเก้าอี้ได้ไม่ถึงห้านาทีพนักงานฝ่ายต่างๆ รีบนำเอกสารเข้ามารอลายเซ็นจากท่านประธานปึกใหญ่ เขาวุ่นวายอยู่กับงานจนเวลาล่วงเลยไปถึงช่วงพักกลางวัน ม่านฟ้าเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับในมือถือถุงอาหารชุดใหญ่มาด้วย

“อ้าวม่าน ซื้ออะไรมาเยอะแยะเชียว นี่กะไม่ให้ผมออกไปสูดอากาศข้างนอกเลยใช่ไหม” แทนคุณปิดหน้าจอคอมแล้วเดินไปนั่งบนโซฟา ก่อนที่ม่านฟ้าจะเดินเข้าไปจัดแจงอาหารให้พร้อมกับรอยยิ้ม

“คุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อยออกไปข้างนอกไงคะ ไม่ดีหรือ” หญิงร่างระหงหันยิ้มกลับมาถาม

“ขอบคุณนะ” แทนคุณยิ้มตอบ

“ผมมีอะไรจะบอกคุณด้วย”

“เรื่องอะไรหรือคะ เรื่องผู้หญิงคนใหม่อีกใช่ไหม” สองมือของเธอพัลวันแกะกล่องอาหาร ถามด้วยความรู้สึกปกติ เพราะเธอเคยชินกับเรื่องราวเหล่านั้น

“ไม่ใช่”

“งั้นเรื่องอะไร ม่านไม่อยากเดาแล้วค่ะ คุณบอกม่านมาดีกว่านะ”

“เมื่อเช้า ผมไปบอกเลิกจีนราแล้วนะ” คำตอบของเขาทำให้ม่านฟ้าหยุดการกระทำทั้งหมด แล้วหันหน้าหันมามองชายหนุ่มอย่างประหลาดใจ

“นี่ม่านไม่หูฝาดไปใช่ไหมคะ คุณนี่นะจะบอกเลิกผู้หญิงทั้งที่ยังไม่มีคนใหม่ ไหนตัวร้อนหรือเปล่า” ม่านฟ้ายกมือมาจับที่หน้าผากของแทนคุณอย่างสงสัย

“ตัวก็ไม่ร้อนนี่คะ”

“ก็เพราะว่าเราจะหมั้นกันแล้วไง ผมไม่อยากทำปัญหาให้พ่อคุณไม่เชื่อว่าเรารักกัน” แทนคุณสบตาพูดกับเพื่อนสาวอย่างจริงจัง หากแต่ในหัวใจของหญิงสาว เมื่อได้รับฟังกลับรู้สึกสงสารแทนคุณจับหัวใจ คล้ายกับว่าเธอใช้ความรักบริสุทธิ์ของเพื่อนมาเป็นเกาะคุ้มภัยให้ตัวเองอย่างเห็นแก่ตัว แทนคุณหมดอิสรภาพทั้งที่เขาไม่เคยรักเธอในแบบที่เธอรักเขา ความเสียสละของแทนคุณทำให้เธอรู้สึกละอายมากกว่าความยินดีที่เธอจะได้เป็นเจ้าของเขาเพียงผู้เดียว ก่อนที่หญิงสาวจะปั้นหน้าส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม

“ขอบคุณนะคะแทน อย่างน้อยคุณจะได้เรียนรู้การรักเดียวใจเดียวเสียบ้าง ไม่ใช่เก่งแต่แจกรักไปทั่วประเทศแบบนี้”

“ก็หยุดแล้วนี่ไงครับ คุณผู้หญิง” แทนคุณมองหญิงสาวอย่างยอมแพ้ ที่จะตีฝีปากด้วย

“วันนี้เป็นไงบ้าง เหนื่อยไหม” ผู้จัดการร้านเดินเข้ามาอย่างเงียบๆ ก่อนจะเหลือบมองหญิงสาวที่หันหลังวุ่นอยู่กับงานเอกสารที่กองเป็นภูเขา

“ก็ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ แต่ค่อนข้างเป็นงานใหม่สำหรับพริมเหมือนกัน แล้วทำไมคุณทีกลับมาเร็วจังคะ ไหนบอกจะไปอีกสาขาหนึ่ง” พริมทำท่าทางสงสัย เมื่ออยู่ๆ ผู้มีตำแหน่งใหญ่กว่ากลับเข้ามาที่สาขาเร็วกว่าที่คิดไว้