ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 64

“พอดีญาติน้อยเอามาฝาก น้อยเลยเอามาแช่ไว้กะว่าจะทำกินเอง โดยใส่ไว้ช่องข้างๆ กับกุ้งทะเลค่ะ แต่ไม่คิดว่าทิชาจะนำมาทำอาหารให้คุณแทน” แทนคุณได้ฟังกลับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะหันหน้าไปยังลูกจ้างสาว

“ทำไมคุณไม่ทำตามสูตรของป้านา ต่อไปนี้ถ้าผมอยากกินอะไรที่นอกเหนือจากสูตรของป้านาผมจะเป็นฝ่ายเรียกร้องเอง โดยที่คุณไม่ต้องมาเสนอหรือยัดเหยียดผมจนเกิดเรื่องแบบวันนี้” นันทิชาได้แต่ยืนนิ่งเงียบ แทนคุณมองหญิงสาวที่ยืนตัวแข็งได้ครู่หนึ่ง ความโกรธจึงลดลง

“คุณทำอาหารทีไร พินาศทุกที” เขาสบถใส่อย่างคนเอาแต่ใจ ป้านาได้แต่ลูบหลังหญิงสาวเพื่อให้กำลังใจโดยไม่พูดอะไรต่อ แววตาที่สั่นระริกด้วยความรู้สึกผิด และความตัดพ้อ ส่งผ่านไปยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่ แทนคุณสบตานันทิชาได้เพียงอึดใจเดียวกลับหลบสายตาคู่นั้นทันที หัวใจเขาเต้นเร็วทุกครั้งที่สบสายตาเธอ นี่เป็นเพราะเขาโกรธอยู่ใช่ไหมหรือเพราะอะไร คำถามวนเวียนอยู่ในสมอง ก่อนที่ร่างของนันทิชาจะเดินลับไปด้วยความรู้สึกผิดที่เกือบทำร้ายแทนคุณอย่างไม่ตั้งใจ ชายหนุ่มสะบัดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินตรงออกจากบ้านไป

เสียงมือถือดังขึ้น ขณะที่ร่างสูงกำลังขับรถมุ่งตรงไปยังบริษัท “จีนรา” หน้าจอแสดงขึ้นชัดเจน แทนคุณหยิบขึ้นมากดรับในทันที

“ครับ” เป็นเพียงเสียงตอบรับสั้นๆ

“คุณหายไปอีกแล้วนะคะ นี่ตกลงคุณจะเอายังไงกับจีนกันแน่คะ นึกจะมาก็มานึกจะไปก็ไป เห็นจีนเป็นอะไร” แทนคุณหลับตาพลางสูดลมหายใจเข้าจนสุด

“ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ผมมีเรื่องจะทำความเข้าใจกับคุณ”

“ก็อยู่ที่คอนโดฯ ของคุณไงคะ”

“เดี๋ยวผมไปหา เท่านี้นะ” เขากดตัดสายทิ้ง แล้วหันพวงมาลัยวกกลับไปยังคอนโดที่ซื้อทิ้งไว้ทันทีไม่รอช้า

จีนรารีบแต่งหน้าทาปากทันทีที่รู้ว่าแทนคุณจะเข้ามาหาเธอ เวลาผ่านไปเพียงครึ่งชั่วโมงก่อนที่เสียงเปิดประตูคอนโดฯ ทำให้เธอรีบเก็บเครื่องสำอางใส่กระเป๋าอย่างลุกลี้ลุกลน ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้ามาหาอย่างช้าๆ หญิงสาวพยายามปั้นหน้าบึ้งตึงเสมือนว่าไม่พอใจเขาเต็มประดา

“เราตกลงกันตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่หรือจีน ผมมาเพื่อจะบอกให้คุณทราบ ไม่ได้มาเพื่อขออนุญาตคุณ” แทนคุณทำให้จีนรานึกย้อนกลับไปในวันที่เขาและเธอตกลงคบกันในแบบที่ไม่มีข้อผูกมัดใดๆ เธอยอมทำตามข้อตกลงเขาทุกอย่างเพียงแค่ให้เขายอมรับเธอเข้ามาในชีวิต ยอมแลกทุกอย่างเพื่อให้ได้มีตัวตนในสายตาของแทนคุณ และเป็นเธอเองที่ยอมรับข้อตกลงนั้นอย่างเต็มใจ

“และคุณก็รู้ว่าคุณจะไม่มีทางทำอะไรผมได้ เพราะถ้าหากคุณไม่ยอมรับ คนที่เสียใจก็คือตัวคุณเอง” แทนคุณลุกขึ้นกอดอก จ้องมองไปยังจีนราอย่างเห็นใจ เขาเองก็รู้สึกผิดลึกๆ แม้จะไม่มากมายอะไรก็ตาม

“ผมขอคีย์การ์ดคืนด้วย” ร่างสูงแบมือขอรับคีย์การ์ดคืนจากหญิงสาว ร่างบางหันกลับไปคว้าคีย์การ์ดที่วางอยู่บนโต๊ะมาวางไว้บนมือของเขาอย่างว่าง่าย

“โชคดีนะ” เป็นประโยคสุดท้ายก่อนที่ชายหนุ่มจะหันเดินออกจากห้องไป จีนราแทบหัวใจหยุดเต้น เธอเจ็บลึกสุดหัวใจ แต่ไม่มีสิทธิ์อะไรจะไปเหนี่ยวรั้งเขาไว้ได้ แทนคุณไม่เคยรักใครจริงนอกจากรักตัวเอง ผู้หญิงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขาทุกคนต่างต้องเจ็บช้ำ ผิดที่เธอรู้อยู่เต็มอกแต่กลับอยากเล่นกับไฟ น้ำตาของหญิงสาวไหลอาบแก้ม ดวงตาแข็งกระด้างจ้องมองประตูพลางกำมือแน่น

“ฉันไม่หยุดแค่นี้หรอก แล้วจะได้เห็นดีกัน กล้ามาหลอกคนอย่างฉัน ฉันจะปั่นให้อยู่กันอย่างไม่มีความสุขเลย คอยดู”