ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 107

“ไม่ต้องกินแล้ว คุณควรนอนได้แล้ว คุณรู้ไหมว่าผมเป็นห่วงคุณมากแค่ไหน”

“ไม่ค่ะ” หญิงสาวตอบแล้วเบี่ยงตัวเดินเซไปมาเพื่อไปเปิดประตู แทนคุณหลับตาลงเพื่อข่มอารมณ์โมโห แล้วเดินไปอุ้มนันทิชามาไว้ที่เตียง

“คุณควรนอนพัก” เขาวางเธอลงบนเตียง ก่อนที่หญิงสาวจะขัดคำสั่ง กระดกตัวขึ้นมานั่งงัวเงียไม่สนใจอะไร

“ฟังผมนะทิชา” ชายหนุ่มเข้ามานั่งตรงข้ามแล้วยกนิ้วชี้เป็นคำสั่ง

“คุณต้องนอนพักเพราะตอนนี้คุณเมามาก และถ้าคุณดื้อ ผมจะจับคุณโยนออกไปนอนข้างนอก” แทนคุณใช้เสียงเข้มขู่หญิงสาว เพราะเขาเองก็เหนื่อยมากแล้วที่จะคอยตามใจเด็กเอาแต่ใจ หญิงสาวที่หน้าแดงก่ำมองหน้าแทนคุณแล้วยิ้มออกมา พลางชี้ไปยังหน้าของเขา

“คุณแทนทำหน้าแบบนี้อีกแล้ว” เธอพูดพลางหัวเราะ แทนคุณพินิจไปที่ดวงหน้าพลันต้องพลอยยิ้มตาม ด้วยเพราะใบหน้าอันแดงก่ำ อีกทั้งดวงตาหวานเยิ้มที่มองเขา ผมรุงรังไร้การจัดทรง ชวนให้น่าขัน ก่อนที่แทนคุณจะนึกเจ้าเล่ห์หลอกถามความจริงจากคนเมา เขาขยับกายเข้ามาใกล้นันทิชามากขึ้น ดวงตาเข้มมองตรงเข้าไปนัยน์ตาคู่หวานนั้น

“คุณไม่ชอบหน้าแบบนี้หรือ” หญิงสาวส่ายหน้าไปมา

“แล้วคุณชอบหน้าล่ะ”

“ทิชาชอบหน้าแบบนี้” เธอยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาฉีกยิ้มเขา แล้วนั่งหัวเราะ แทนคุณค่อยๆ จับมือเธอลงช้าๆ ย้อนนึกกลับไปวันที่เคยทำร้ายจิตใจของเธออย่างแสนสาหัส ภาพที่เขาใช้ความรุนแรง ภาพที่เคยใช้วาจาทำร้ายเธอเพื่อตอบสนองความแค้นของตัวเอง มันย้อนกลับมากระทบใจให้ได้รู้สึกผิด