ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 22

“เพื่อนก็คือเพื่อนอยู่วันยังค่ำ มีสิทธิ์อะไรไปมากกว่านี้หรือ” จีนราใช้สิทธิ์ถือว่าตัวเองคือคนที่เขาควงออกหน้า คำพูดของหล่อนทำให้ม่านฟ้าถึงกับหน้าถอดสี เป็นคำพูดที่เสียดแทงหัวใจราวกับเอามีดมากรีด ม่านฟ้ายืนนิ่งรวบรวมสติ พลางมองร่างของจีนราที่สะบัดตัวก้มไปหยิบกระเป๋า เตรียมพร้อมเดินออกจากห้อง เสียงส้นสูงของหล่อนเดินฉับๆ ผ่านหน้าของม่านฟ้าไปทางประตู

“เดี๋ยวก่อน! ฉันจะบอกเธอให้เอาบุญ วันนี้แทนไม่ได้มีประชุม ฉันถึงมาหาเขา เธอลองคิดเอาเองว่าทำไมเขาถึงอ้างเช่นนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะหนีใครบางคน ซึ่งก็คือเธอ แน่นอนว่าเธอคืนคนที่เขาควงในตอนนี้ ฉันไม่เคยเถียง ตั้งแต่ที่ฉันรู้จักแทนคุณมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนหยุดเขาได้หรอก เธอก็น่าจะรู้ดีว่าแทนใช้ผู้หญิงเปลืองมากแค่ไหน และเธออย่ามั่นใจว่าจะหยุดแทนได้ ไม่มีวัน เพราะฉันรู้จักแทนดีกว่าใคร” ม่านฟ้ายังคงกอดอกปรายตามองจีนรา ด้วยสายตาคมกริบพร้อมเชือดเฉือน กิริยาของจีนราไม่เหมาะสมที่ม่านฟ้าจะพูดดีด้วย คนโดนโจมตีกัดฟันแน่นและสะบัดหน้าเดินจ้ำอ้าวออกไปท่ามกลางหมู่พนักงานที่หลบเข้ามุมของตัวเองได้ทันท่วงที ม่านฟ้าถอนหายใจพร้อมกับเดินตรงมาล้มตัวลงนั่งที่โซฟารสนิยมเรื่องรูปร่างหน้าตาหญิงสาวของแทนคุณนั้นเธอไม่เคยติ แต่นิสัยของผู้หญิงที่เขาควงแต่ละคนนั้นเรียกได้ว่าชั้นล่างสุดๆ

“แก ยังไม่ถึงสามเดือนเลย กระเจิงไปแล้ว” พนักงานหญิงรีบวิ่งเข้ามาซุบซิบต่อ หลังจากร่างเล็กที่หน้าตาบูดบึ้งนั้นเดินลับออกไป ม่านฟ้าควานหามือถือในกระเป๋ายี่ห้อดังใบหรู ก่อนกดโทรหาเจ้าของเรื่องทันที เสียงมือถือของแทนคุณดังอยู่บริเวณห้องถ่ายเอกสาร ในขณะที่กำลังคุยงานอยู่กับหัวหน้าฝ่ายการเงิน จนต้องรีบปลีกตัวออกมากดรับ

“แทน คุณให้ม่านเผชิญกับคู่ควงคุณตามลำพังทำไมคะ แล้วพนักงานของคุณจะมองม่านอย่างไรคะ”

“ก็คุณต้องการแบบนั้นไม่ใช่หรือ คุณตั้งใจเข้ามาเพื่อป่วนผมกับจีนรา คุณอย่าลืมสิมุกนี้คุณใช้กับผมมากี่ครั้งแล้วม่าน แต่เอาจริงๆ ครั้งนี้ผมต้องขอบคุณ คุณมากกว่าที่เข้ามาได้ทันเวลา เพราะผมกำลังหาวิธีปลีกตัวจากจีนอยู่เหมือนกัน “ขอบคุณนะ” หญิงสาวแอบยิ้มกว้างโดยที่ปลายสายไม่อาจล่วงรู้ ความโกรธที่มีจากหายไปราวกับสายลม คำขอบคุณของเขาไม่ได้ทำให้เธอสุขใจ เท่ากับการแสดงให้เห็นว่าจีนรานั้นแทบไม่สำคัญสำหรับเขา ภายใต้รอยยิ้มนั้นม่านฟ้ายอมรับ ว่าเธอจะทนทรมานแบบนี้ไปอีกนานแสนนาน ตราบเท่าที่เธอฝากหัวใจทั้งหมดไว้กับเขาเพียงผู้เดียว โดยที่อีกฝ่ายไม่เคยตอบรับ ผู้บริหารหนุ่มยืนยิ้มอย่างอารมณ์ดี ก่อนกดวางสายแล้วมุ่งหน้าไปหาม่านฟ้า เขาเปิดประตูเข้ามาส่งยิ้มให้กับหญิงสาว ที่นั่งอยู่บนโซฟา เธอนั่งมองเขาด้วยรอยยิ้มไร้การเง้างอนใดๆ

“มองผมแบบนี้ แสดงว่าหายโกรธผมแล้วที่ผมปล่อยให้คุณเผชิญหน้ากับจีน แต่ถึงอย่างนั้นผมจะขอไถ่โทษแล้วกัน”

“อย่างไรคะ” หญิงสาวเลิกคิ้วถาม ก่อนจะวางมาดนิ่งฟังคำตอบอีกครั้ง

“อืม...ผมขอเคลียร์งานอีกสักหน่อย แล้ววันนี้ผมจะยอมไปถือของให้คุณ ดีไหม” เขาทราบดีว่าความสุขของเพื่อนสาวนั้นคือการเดินชอปปิ้ง ซึ่งเป็นเวลาที่น่าเบื่อสำหรับเขาเป็นอย่างมาก แต่หลังจากต้องตกเป็นเหยื่อเดินตามเธอมานานหลายปีเดี๋ยวนี้กลับเริ่มชิน อย่างน้อยก็ควรเอาใจเธอเสียหน่อยเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เขาเองก็มีส่วนผิด

“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้ายิ้มรับ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินเข้ามานั่งทำงานต่อที่โต๊ะอย่างสบายอารมณ์ แทนคุณมีผู้หญิงเข้าหาเขามากมายนับไม่ถ้วน หลายต่อหลายครั้งเธอรู้สึกเจ็บปวดที่เห็นแทนคุณเดินควงหญิงสาวพวกนั้นอย่างออกหน้าออกตา โดยไม่สนใจคำครหาใดๆ กับจีนรานั้นม่านฟ้ามองปราดเดียวเดาได้ว่าเธอยังเป็นของเล่นสดใหม่สำหรับเขาได้อีกสักพัก ชายหนุ่มยังไม่เบื่อจีนราจริงตามที่เขาอ้าง นั่นเพราะจีนรายังคงเดินเฉิดฉายในบริษัทของแทนคุณได้อย่างภาคภูมิ