LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 18

พิษสวาท | ตอนที่ 17 | คนโชคร้าย

ด้วยความที่ท่านรู้จุดอ่อนของลูกชายตัวเองดี จึงนำเรื่องเก่า ๆ นี้ขึ้นมาอ้างอิงถึง ซึ่งมันก็เหมือนจะได้ผลในทันทีเช่นกัน

ร่างสูงชะงักไปเล็กน้อย เขาดูเหมือนจะมีท่าทีที่อ่อนลงกว่าตอนแรก แต่ก็ยังไม่ได้ถึงกับเปิดรับ

"งั้นก็ให้ลองทำงานดูไปก่อนแล้วกัน ถ้าไม่ดีจริง ๆ อย่างที่แม่พูด ผมจะไล่ออก!" รันเวย์พูดโดยแทบไม่ได้มองหน้าตาลเลยเขาจ้องตรงไปยังตะวันเพียงคนเดียว

"เรานั่นแหละที่ไม่ดี!" คุณหญิงว่าให้ลูกชายตัวเองทันควัน

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วตาลก็พาเจ้าตะวันไปพักเถอะ จำไว้ว่าถ้าเกิดว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือโดนใครรังแก..." จากนั้นจึงหันไปมองทางรันเวย์อีกครั้ง

"เธอทั้งสองคนสามารถโทรมาฟ้องฉันได้ตลอดเวลาเลย" ว่าแล้วก็ช่วยประคองตะวันลุกขึ้นด้วยอีกคน

"นี่เป็นคำสั่งของฉัน... เข้าใจไหมตาล?" ท่านพูดย้ำ เพราะรู้ว่าถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นตาลคงไม่กล้าปริปากแน่ ๆ และนี่คือหนึ่งในเหตุผลที่ท่านเห็นด้วยว่าตะวันควรจะมาอยู่ที่นี่ เพื่อช่วยเป็นหูเป็นตาให้อีกแรง

"แล้วไม่ต้องเกรงใจกันเลยนะ เพราะฉันก็ถือเป็นผู้ปกครองของเธอและตะวันด้วยเหมือนกัน" ก่อนเอ่ยกับทั้งสองพี่น้องด้วยความเอ็นดู

"ขอบคุณมากนะคะคุณผู้หญิง ...ยังไงพวกเราจะไม่ทำตัวให้มีปัญหาอย่างแน่นอนค่ะ" ตาลยกมือไหว้ทั้งคุณผู้หญิงและคุณผู้ชาย รวมถึงก้มหัวให้กับรันเวย์ด้วยอีกคน

"ส่วนเรา! คืนนี้มีเรื่องให้คุยกันยาวแน่ ๆ ถ้าแม่ไม่เอะใจตามมาดูด้วยตาตัวเอง ก็คงไม่รู้ว่าลูกมีนิสัยแย่ ๆ แบบนี้!" เสียงเข้มต่อว่าลูกชายของเธอดังลั่นบ้าน

ทางด้านตาลเธอก็เดินกึ่ง ๆ หามน้องสาวตัวเองกลับไปยังห้องพักแม่บ้านทันที ยังโชคดีที่ค่อนข้างคุ้นเคยกับบ้านนี้เป็นอย่างดีจึงไม่ต้องเดินวนหาให้มากมาย พอถึงห้องพักได้ตาลก็วางตะวันลงบนเตียงนอน ก่อนจะใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตามตัวอีกฝ่ายเพื่อให้เธอสร่างเมาขึ้นมาได้บ้าง

"พี่ตาล…" คนที่ลืมตาขึ้นมาเล็กน้อยเอ่ยเรียกชื่อพี่สาวตัวเองอย่างอ้อน ๆ

"มาวันแรกก็ก่อเรื่องเลยนะเรา!" ตาลตีแขนเล็กเบา ๆ

"ตะวันแค่อยากปกป้องพี่ตาลต่างหากล่ะ" ตะวันดึงมือของพี่สาวเธอมานอนกอดเอาไว้แน่น

"วิธีนี้มันไม่ได้เรียกว่าปกป้องนะตะวัน แต่เป็นหาเรื่องใส่ตัวเลยต่างหาก" คนฟังทำได้แค่ส่ายหน้าและบ่นน้องตัวเองไปเบา ๆ

"ก็... ตะวันเป็นห่วงพี่ตาลมากนะ... ใครทำอะไรพี่ตาลก็ต้องข้ามศพตะวันไปก่อน!" สาวน้อยตัวร้อนฉ่า หน้าแดงก่ำด้วยพิษสุราพูดจาอ้อนไม่หยุด

"และถ้าตะวันเลือกได้ ตะวันอยากเป็นคนที่ป่วยแทนพี่ตาลนะ" คนเมาเพ้อไปเรื่อย แต่มันก็เป็นคำพูดที่ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจเธอนั่นเอง

"อย่าพูดแบบนี้ตะวัน!" ตาลดุน้องสาวก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมให้

"รีบนอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้แกจะตื่นมาอ่านหนังสือสอบไม่ใช่เหรอ?" หลังจากที่เธอลูบหัวตะวันไปเพียงสองสามที เด็กน้อยก็ผล็อยหลับอย่างง่ายดาย

หลังจากที่ตาลพาน้องเข้านอนเสร็จ เธอก็ไปรับเซอร์เวย์จากคุณปู่ของเขา

"ฝากด้วยนะตาล… คุณผู้หญิงเขาอยากให้หลานได้อยู่ใกล้กับพ่อมากขึ้น ฉันก็ได้แค่หวังว่าวันหนึ่งเจ้ารันมันจะเริ่มผูกพันกับลูกตัวเองขึ้นมาบ้าง" ดีเลย์เอ่ยกับตาลด้วยความท้อใจ หลังมองหน้าเด็กน้อยผู้อาภัพอย่างสงสาร

"คุณผู้ชายไม่ต้องห่วงค่ะ ตาลกับตะวันจะดูแลคุณหนูอย่างดีที่สุดค่ะ" เธอรับปาก ก่อนจะรับเด็กตัวน้อย ๆ มาอุ้มเตรียมพาไปส่งเข้านอน

ซึ่งตอนเดินผ่านไปก็เห็นคุณผู้หญิงกำลังว่ากล่าวตักเตือนลูกชายด้วยใบหน้าที่จริงจัง ซึ่งคุณรันเวย์เองก็ดูเคร่งเครียดไม่ต่างกัน ตาลจึงก้มหน้าแล้วสาวเท้าหนีอย่างเร่งรีบ

หลังจากที่พวกคุณท่านกลับกันไป รันเวย์ก็ขับรถออกนอกบ้านทันที ซึ่งตาลก็ใช้โอกาสนี้ในการทำความสะอาดและเตรียมอาหารเช้าตั้งโต๊ะเอาไว้รอก่อนที่เขาจะกลับมา แต่รันเวย์นั้นหายออกจากบ้านไปเลย