LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 22

​

พิษสวาท | ตอนที่ 21 | ซ้ำแล้วซ้ำอีก

(มีรูปภาพประกอบที่ไม่เหมาะสม ติดตามได้ที่ Twiiter : Takiangkeaw_ หรือทักเข้ามาขอลิ้งค์ได้ที่เพจ : อยู่ในตะเกียงแก้ว )

"อ่า ๆ เฮ่อ ๆ ๆ" ร่างสูงหายใจหอบเหนื่อยขณะที่แก่นกายของเขากระตุกสั่นและปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวตะวันทุกหยาดหยด

"ฮือ... ฮือ..." เสียงสะอื้นไห้จากเด็กสาวดังอย่างแผ่วเบา ร่างบางยังคงสั่นผวาด้วยความกลัว

รันเวย์ค่อย ๆ ปล่อยมือที่ปิดริมฝีปากอีกฝ่ายออกช้า ๆ

"ฉันจะแจ้งตำรวจ" เธอพูดขึ้นและมองหน้าเขาทั้งน้ำตา

"เธอคิดว่าตำรวจจะช่วยได้งั้นเหรอ?" ร่างสูงเอ่ยถามก่อนจะดึงแก่นกายของเขาออกจากร่องสวาทแบบรวดเดียว

พรวด…

"อะ... โอ๊ย!" เด็กสาวอุทานเสียงหลง แค่เพียงขยับ มันก็เจ็บร้าวระบมไปหมดเลย จนไม่สามารถจะขยับตัวได้แม้แต่นิด

"คิด ๆ ดี ๆ สิ... ตัวก็เสียไปแล้ว!" รันเวย์ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับเทวอดก้าใส่แก้วเล็ก ๆ และราดลงยังร่องสวาทที่เลอะเทอะไปด้วยคราบน้ำกามและเลือดบริสุทธิ์

"อะ... อื้อ..." สาวน้อยกัดฟันแน่น เพราะเธอแสบร่องรักมากราวกับกลีบเนื้อมันแทบจะฉีกขาดออกจากกัน…

"ต่อให้เธอวิ่งไปฟ้องใครต่อใครแล้วมันช่วยอะไรได้... ในเมื่อเธอโดนฉันเอาจนXแหกแล้ว" เขาพูดจบก็กระดกวอดก้าในแก้วดื่มจนหมด ดวงตามองร่องสวาทที่บวมช้ำและคราบเลือดผสมน้ำกามไหลนองเต็มเตียงสีขาวสะอาด

"ฉันจะประจานให้สังคมได้รู้ว่าคุณน่ะ... มันเลวแค่ไหน!" ตะวันกำหมัดแน่น จ้องไปที่หน้าชายหนุ่มอย่างเจ็บแค้น

"งั้นเหรอ?" รันเวย์เอ่ยถามซ้ำอีกครั้ง พร้อมกับถลกเสื้อยืดถูก ๆ ของเธอขึ้นก่อนจะ

แควก!! กระชากให้ฉีกขาดสะบั้นไม่มีชิ้นดี

ฝ่ามือหนาล้วงเข้าไปใต้เสื้อยืดพร้อมกับขยำหน้าอกที่เล็กกว่าฝ่ามือของเขาเอาไว้แน่น แต่ก็ยังถือว่าซ่อนรูปอยู่ไม่น้อยเลย…

"คุณจะทำอะไรฉันอีก?" ตะวันเลิ่กลั่กขึ้นมาอีกครั้ง เพราะเธอคิดว่าความทรมานเหล่านั้นมันจะสิ้นสุดลงแล้วแท้ ๆ

"ก็ทำให้เธอดูไง... ว่าฉันน่ะ เลวได้แค่ไหน?" รันเวย์พูดพร้อมกับถอดเสื้ออีกฝ่ายออก ก่อนก้มมองดูเรือนร่างคนตัวเล็กที่ยังโตไม่เต็มที่แบบละเอียดแทบจะทุกซอกทุกมุม

"ไม่... ไม่เอาแล้ว ฉันไม่ไหวแล้ว" ร่างบางส่ายหน้าทันทีเมื่อเห็นแววตาหิวกระหายของเขา

"เธอคิดว่าคืนนี้มันจะจบลงง่าย ๆ งั้นเหรอ?" ฝ่ามือสากลูบไล้ตามเรือนร่างพร้อมกับบีบเคล้นทรวงอกของเธอ ก่อนนวดคลึงยอดปทุมถันจนมันเริ่มแข็งขึ้นมาเล็กน้อย

"เลวที่สุด ไอ้ชั่ว!" สาวน้อยเกร็งตัวและปัดมือของเขาออกอย่างแรง

"ปากดีได้แบบนี้ คงไม่ตายง่าย ๆ หรอกมั้ง" รันเวย์บีบริมฝีปากเล็ก ๆ ก่อนจะก้มหน้าลงไปใกล้ ๆ

"ใช่ไหม?" ปลายจมูกของเขากดทับลงที่ปลายจมูกรั้น จากนั้นจึงพ่นลมหายใจร้อนระอุใส่หน้าหญิงสาวที่เปียกปอนไปด้วยน้ำตา

"…" ตะวันกัดริมฝีปากแน่นและเลือกไม่เอ่ยตอบคำถามนั้น

"เป็นแค่เด็กรับใช้... พูดกับเจ้านายดี ๆ หน่อยสิ!" รันเวย์เอ่ยพร้อมกับลูบต้นคอคนตัวเล็กเบา ๆ ก่อนจะไซ้ใบหน้าไล่ไปตามลำคอขาวเนียน แล้วขบชิมเนื้ออ่อนของเด็กสาวแรกรุ่นเล็กน้อย

"หยุดนะ หยุดเดี๋ยวนี้!" เธอร้องห้ามพลางพยายามจะดันตัวอีกฝ่ายออก แต่ก็ถูกร่างสูงคร่อมทับลงมาอีกครั้งจนไม่สามารถจะขยับได้เลย สิ่งนั้นของเขาที่เพิ่งจะอ่อนตัวไปได้ไม่ถึงนาทีจู่ ๆ มันก็กลับมาแข็งทื่อและผงาดขึ้นมาอีกรอบ…

"ไม่ไหวแล้ว... ฮือ ๆ ๆ" เด็กสาวร้องไห้และส่ายหน้าทันที เมื่อสัมผัสได้ว่าหัวเห็ดบานขลิบปลายนั้นมันจ่อเข้าที่ร่องรักบวมช้ำอยู่

ถุย! รันเวย์ถุยน้ำลายใส่มือของเขาก่อนจะลูบที่ร่องสวาทขึ้น ๆ ลง ๆ ผิดกับคนตัวเล็กซึ่งนอนเกร็งด้วยความแสบและร้าวระบมไปหมด

"ท่องไว้... น้ำละแสน" ชายหนุ่มลูบหัวอีกฝ่ายเบา ๆ ก่อนจะกดยัดแก่นกายเข้าไปในตัวเด็กสาวผู้โชคร้ายอีกครั้ง

สวบ!

"โอ๊ย!!! เจ็บ! ไม่เอาแล้ว ๆ" คนตัวเล็กร้องครางลั่นใบหน้าบิดเบี้ยว มันทั้งแสบและทรมานเหลือเกิน…

"อ่า... แน่นฉิบ!" รันเวย์กดแช่ส่วนหัวเข้าไปในตัวตนของเธอและพยายามดัน ๆ ให้ลึกมากขึ้น แต่โพรงรักก็ขมิบแน่นตามสัญชาตญาณ

"….." เด็กสาวมองคนใจร้ายอย่างตัดพ้อและหมดเรี่ยวแรงจะบิดพลิ้วใด ๆ เธอทำได้แค่ยกมือยันหน้าท้องของอีกฝ่ายเป็นพัก ๆ