LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 43

​

พิษสวาท | ตอนที่ 42 | ของมือสอง

(มีรูปภาพประกอบที่ไม่เหมาะสม ติดตามได้ที่ Twiiter : Takiangkeaw_ หรือทักเข้ามาขอลิ้งค์ได้ที่เพจ : อยู่ในตะเกียงแก้ว )

เพี๊ยะ ตั่บ! ฝ่ามือหนาฟาดเข้าที่แก้มก้นของเธอก่อนจะบีบขย้ำมันขณะที่ปลายท่อนรักพ่นน้ำกามสวาทออกมาจนหมดสิ้น

"ประจำเดือนเธอยังไม่หมดอีกเหรอ?" เลือดสีสดไหลออกมาจากร่องสวาทของเธอในทันที และมันคือเลือดประจำเดือนที่ค้างคาอยู่ภายในโพรงรักของหญิงสาวตรงหน้า

"ค่ะ" เธอตอบไปอย่างหอบเหนื่อย

ฟุ่บ! ร่างสูงกระชากเส้นผมของเธอดึงเงยหน้าขึ้นมาจนซบลงกลางอกของเขา

"ซี้ด..อ่าส์!" เด็กสาวครางออกมาเบา ๆ เธอเหลือบมองไปทางร่างสูงเล็กน้อย เสียงครางของเธอทำเอาคนที่อยู่ด้านหลังลอบยิ้มออกมาทันที

"ฟังให้ดีนะ!"

"ถ้าเธอเป็นเด็กดีของฉัน เธออยากได้อะไร ฉันก็จะให้ได้ทุกอย่างที่เธอขอ" น้ำเสียงแหบพร่าดังอยู่ข้างแก้มนุ่มของเธอ ตะวันทำได้แค่พยักหน้าเบา ๆ โดยไม่กล้าจะขัดขืนใด ๆ

"แต่ถ้าเธอดื้อกับฉัน....เธอก็จะเจ็บตัวแบบนี้แหละเข้าใจไหม?" ร่างสูงมีสีหน้าเคร่งเครียดขณะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แน่นหนัก

"อืม" ตะวันพยักหน้ารับทันทีอย่างไม่มีทางเลือก

ฟุ่บ!

"ลบเบอร์ของมัน ต่อหน้าฉัน!" รันเวย์คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกับส่งคืนให้เธอ ซึ่งตะวันก็รับมาพร้อมกับกดลบเบอร์ของมิกซ์ไปด้วยมือที่สั่น ๆ เพราะเธอรู้สึกอายมาก ๆ กับสิ่งที่รันเวย์ทำลงไป..

"ดีมาก" ร่างสูงเปลี่ยนท่าทีเล็กน้อย พร้อมกับหอมเบา ๆ ซ้ำข้างแก้มที่เขาขบกัดเธอจนเป็นรอยช้ำ

ในระหว่างที่สองคนกำลังอยู่ในท่วงท่าวาบหวิวนั้นเอง เสียงเปิดประตูรั้วบ้านบานใหญ่ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

"รีบไปอาบน้ำแต่งตัวซะ พี่สาวเธอน่าจะกลับมาแล้ว" รันเวย์เหลือบไปมองทางประตูอย่างใจเย็น

"หะ อะไรนะ" ตะวันตกใจสุดขีด รีบเก็บชิ้นส่วนเสื้อผ้าของตัวเองและสวมใส่มันอย่างรีบเร่ง เธอรีบวิ่งไปยังห้องพักของตัวเองทันทีเพื่อหลบเลี่ยงการเจอหน้าพี่ตาลไปก่อน

ห้องรับแขก

"ถ้าไม่เรียกตาลไปรับหลานมาเนี่ย ลูกเคยมีใจอยากจะขับรถไปรับลูกชายตัวเองมาเลี้ยงบ้างไหม? " เฌอรีนเดินเข้ามาถึงก็บ่นรันเวย์ทันที

"แม่ครับ ผมไม่พร้อมจะเลี้ยงดูเด็กจริง ๆ " รันเวย์มองไปที่เซอร์เวย์ที่อยู่ในอ้อมแขนของตาล พร้อมกับถอนหายใจออกมาทันที

"งั้นเวลาไปมั่วกับใคร ก็ระวังบ้างสิ!"

"นี่แม่ก็อยากจะพูดนะ ตั้งแต่เรากลับมารอบนี้เนี่ย!"

"ความมักมากของเรามันหนักข้อขึ้นทุกวัน หนักกว่าตอนที่คบกับหนูนับหนึ่งซะอีก" เฌอรีนชี้หน้าต่อว่าลูกชายไป แต่เขาก็ยิ้มรับคำด่าของแม่ตัวเองพร้อมกับพยักหน้ารับแบบกวน ๆ

"แม่ด่า ยังจะมาหน้าด้านยิ้มอีก!"

"แล้วใครมันคาบข่าวไปฟ้องแม่เหรอ ...ว่าผมมั่ว?" รันเวย์เหลือบไปมองทางตาลเล็กน้อย ซึ่งตาลก็รีบก้มหน้าก้มตาทันที

"ถ้าเป็นยัยตาลเนี่ย แม่คงช็อกไปแล้ว แม่นี่ไม่เคยปริปากบอกอะไรเลยสักเรื่อง ถามอะไรก็ ไม่รู้ ๆ ...หรือจ่ายเงินปิดปากยัยตาลกับยัยตะวันเอาไว้ฮะ?" คุณแม่หรี่ตามองทางรันเวย์อย่างจ้องจับผิด

"คนที่บอกแม่ถึงเรื่องชั่ว ๆ ของแกเนี่ยนะ...ก็คือน้าเพลินตา!"

"เพราะอะไรรู้ไหม เพราะว่าตาไพลอทเนี่ยก็เจริญรอยตามพี่มันมาติด ๆ น้าเพลินเขาถึงกลุ้มใจอยู่เนี่ย"

"ปกติแล้วไอ้ไพลอทมันเป็นคนชวนผมนะ... ผมไม่ได้แนะนำอะไรมันซะหน่อย" รันเวย์พยายามแก้ต่างให้ตัวเองอย่างเต็มที่ แม้รู้ว่าคงไม่มีใครเชื่อแน่

"อมพระมาพูด ยังไม่อยากจะเชื่อเลย!" เฌอรีนหยิกท่อนแขนแกร่งของลูกชายไปเบา ๆ

"ผมขอไปคุยเรื่องงานกับพ่อดีกว่า ไม่อยากฟังแม่บ่นแล้ว" รันเวย์รีบหาโอกาสชิ่งหนีไปทางพ่อของเขาทันที

"กลิ่นบุหรี่แรงมากเลยนะ มันน่าเอาไม้หน้าสามฟาดจริง ๆ เลยเราเนี่ย" เฌอรีนมองรันเวย์อย่างคาดโทษ แต่หลังจากที่รันเวย์เดินห่างออกไปไม่กี่ก้าว ตะวันก็เดินสวนทางมาพอดี