LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 46

พิษสวาท | ตอนที่ 45 | สาวใช้/สาวไฮโซ

"ยัยเด็กโง่เอ๊ย!" เขาสบถออกมาเบา ๆ และเหลือบไปจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างคาดโทษ

"งั้นหนูขอกลับไปเอาก่อนนะคะ" ตะวันจับกระโปรงของตัวเองด้วยความรู้สึกวาบหวิวแปลก ๆ ชอบกล

หมับ!

"ไม่ต้อง! เธอรีบเดินเข้าไปช่วยพวกป้า ๆ ของเธอในครัว และไม่ต้องออกมาจนกว่าฉันจะให้คนไปเรียก!" เขามองไปรอบ ๆ งานที่ยังมีคนไม่มากสักเท่าไร

ที่เห็นเลยก็มีไอ้ไพลอทที่ยืนคุยอยู่กับไอ้ไทม์ และก็พวกพนักงานคนสนิทสองสามคนเท่านั้น และเหมือนว่ายังไม่มีใครสังเกตเห็นว่ารันเวย์มาถึงแล้ว

"ไปสิ" รันเวย์ขยับสูทเล็กน้อยและกึ่งเดินกึ่งวิ่งกลับไปที่ลานจอดรถทันที

หลังจากรันเวย์วิ่งกลับออกไป ตะวันก็รีบเดินก้มหน้าก้มตา อ้อมไปทางด้านหลังบ้าน เพื่อไปยังห้องครัวใหญ่แทนการเดินผ่านไปกลางงาน

"น่าอายชะมัดเลยเรา" เธอบ่นพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ด้วยความรีบและความตื่นตระหนกในตอนที่เพื่อนของคุณรันเวย์มาทัก เธอจึงลืมสนิทเลยจริง ๆ ที่ตัวเองลืมหยิบกางเกงในตรงเบาะหลังมาสวมใส่

ในตอนที่กำลังเดินลัดสวนข้างบ้านไปยังห้องครัวใหญ่ที่อยู่ด้านหลังของคฤหาสน์นั่นเอง

"เธอ!" เสียงเรียกของชายคนหนึ่งทำให้ตะวันถึงกับชะงักฝีเท้าในทันที เพราะรอบ ๆ เธอในตอนนี้ไม่มีใครยืนอยู่เลยนอกจากเธอเพียงคนเดียว

"ฉันเรียกเธอนั่นแหละ" เสียงเจ้าเล่ห์ของใครบางคนยังคงดังขึ้น และเหมือนว่าเขากำลังจะเดินใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

หมับ! ฝ่ามือหนาของเขาวางลงบนไหล่ของเธอ ซึ่งตะวันก็หันไปทางต้นเสียงแบบงง ๆ

"เอ่อ.." ตะวันขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะเธอไม่รู้จักแขกคนนี้ และไม่รู้ว่าเขาคือใครกันแน่ แต่น้ำเสียงก็เริ่มจะคุ้น ๆ บ้างแล้วเหมือนกัน

"สวัสดีค่ะ" เธอยกมือไหว้แขกตรงหน้าไปอย่างงง ๆ

"ว้าว....เด็กมัธยมปะเนี่ย หน้าตาน่ารักดีแฮะ" เจ้าของน้ำเสียงเจ้าเล่ห์มองเธออย่างพิจารณาอยู่พักใหญ่ อาจจะเพราะเธอไม่ได้แต่งหน้าด้วย เลยทำให้ยิ่งดูออกชัดเจนว่ายังเป็นเด็กอยู่เลย

"คุณมีอะไรรึเปล่าคะ?"

"อ้าวไอ้พี่บราวน์ งานอยู่ทางนี้!" เสียงของไทม์เอ่ยเรียกชายคนนั้นช่วยชีวิตตะวันเอาไว้

(บราวน์...งั้นเหรอ?) ตะวันทวนชื่อของคนตรงหน้าในใจ เพราะเขาก็คือผู้ชายที่เดินมาเคาะกระจกรถนั่นเอง

"งั้นเราเข้าไปในงานด้วยกันสิ...ว่าแต่ไอ้รันมันทิ้งเด็กของมันไว้กลางทางแบบนี้ได้ไงกันนะ" เขายกมือหยิกแก้มของตะวันเบา ๆ ซึ่งโชคดีมากที่รันเวย์ไม่ได้เห็น แต่เป็นไทม์โซนที่เดินเข้ามาเจอช็อตนี้แทน

"นี่มึงคิดจะจีบเด็กในบ้านพี่กูเลยเหรอวะ?" ไทม์เดินเข้ามาถึงกระชากตัวบราวน์ออกห่างจากตะวันทันที

"ตะวัน..ไปทำงานเถอะ และอยู่ห่าง ๆ แขกคนนี้เอาไว้ด้วย" ร่างสูงหันไปพูดกับตะวันด้วยท่าทีคุ้นเคยดี

"ค่ะ คุณไทม์" ตะวันยกมือไหว้ไทม์และหันมาไหว้บราวน์อย่างไม่กล้าจะเสียมารยาท ก่อนที่เธอจะรีบเดินก้มหน้าก้มตาตรงไปที่ห้องครัวทันที

"เด็กในบ้าน?" บราวน์หันไปมองหน้าไทม์โซนทันที

"อืม....มีอะไรเปล่าวะ" ไทม์พยักหน้ารับอย่างไม่ได้คิดอะไร

ทางด้านของรันเวย์

หลังจากที่เขาเดินตากแดดไปไกลถึงลานจอดรถได้ โชคดีมากที่คนรับรถมันยังไม่ ทันจะเปิดรถล้างให้ เขารีบหยิบกางเกงในของตะวันใส่กระเป๋าสูทด้านในทันทีก่อนจะเดินกลับเข้ามาในงาน

ซึ่งด้านในของงานในตอนนี้ ก็มีพวกแขกคนสนิทที่เริ่มทยอยกันเข้างานมาจำนวนมากแล้ว ทำให้เขาต้องหยุดทักทายไปตามมารยาท

ก็มีทั้งที่เป็นพวกนักธุรกิจที่คุ้นเคยกันดี และพวกหน้าใหม่ ๆ ที่เพิ่งเจอวันนี้

"ยินดีต้อนรับกลับมาทำงานนะครับ" ลูกชายหุ้นส่วนชาวฮ่องกงเดินเข้ามาจับมือกับรันเวย์ทันที

"ยินดีเช่นกันครับ หวังว่าเราจะทำให้บริษัท JFY ก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน" รันเวย์เอ่ยทักทายและพูดคุยกับทุกคนอย่างวางมาด

ถึงแม้เขาจะหายไปนานเป็นปี ๆ แต่ผลงานต่าง ๆ ที่เขาเคยทำเอาไว้ มันก็การันตีความสามารถของรันเวย์อย่างแท้จริง