LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 52

พิษสวาท | ตอนที่ 51 | ห้องทำงาน

"แล้วคุณรันจะให้มิ้นเข้าไปเสิร์ฟกาแฟร้อน ๆ เลยไหมคะ?" เลขาสาวสวยเอ่ยกระซิบข้างหูของรันเวย์อย่างแผ่วเบา

"ไม่ต้องหรอก เธอเตรียมเอกสารประชุมบ่ายให้เรียบร้อยแล้วกัน ฉันมี…แม่บ้านส่วนตัวมาด้วยนะ"

"แม่บ้านส่วนตัว?" เลขาสาวหันหลังกลับไปมองทางตะวันทันที

"อืม! พอดีฉันไม่ค่อยไว้ใจคนแปลกหน้านะ..ก็เลยเอาแม่บ้านมาเอง" รันเวย์พูดตอบเลขาไปพร้อมกับหันมามองทางตะวันเล็กน้อย

เด็กสาวก็ยังคงยืนถือช่อดอกไม้ให้เขาอย่างทำหน้าไม่ค่อยถูกสักเท่าไร รู้สึกเหมือนเธอเป็นส่วนเกินยังไงก็ไม่รู้

"แล้วก็ฝากบอกแม่บ้านส่วนกลางของที่นี่ด้วยว่า..ไม่ต้องเข้ามาทำความสะอาดห้องของฉัน และไม่ว่าใครก็ตามถ้าฉันไม่อนุญาต ห้ามเข้าห้องทำงานของฉันโดยเด็ดขาด!" หลังจากที่รันเวย์พูดจบเขาก็เปิดประตูเดินเข้าไปในห้องทำงานสุดหรูหราของตัวเองในทันที

"รับทราบค่ะคุณรัน" เลขาสาวพยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปยิ้มให้ตะวัน

"สวัสดีค่ะพี่มิ้น..." ตะวันรีบยกมือไหว้และยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร แต่ทว่าพอรันเวย์หันหลังไป เธอก็หุบยิ้มและเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะโดยไม่คิดจะรับไหว้เธอเลยด้วยซ้ำ

ภายในห้องทำงานของรันเวย์

ฟุ่บ! พอตะวันเดินผ่านประตูเข้ามา คนเจ้าเล่ห์ก็คว้าตัวของเธอมากอดเอาไว้ทันที

"ไปชงกาแฟมาให้หน่อย...ฉันง่วง" เขากระซิบเบา ๆ ข้างหูของตะวันด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ

และท่อนล่างของเขามันกำลังถูไถ ๆ กับบั้นท้ายของเธออยู่ในตอนนี้

"คุณก็ปล่อยหนูสิคะ จะได้ชงกาแฟให้ได้" ตะวันสะบัดตัวเองออกจากอ้อมแขนของรันเวย์ทันที

"เธอพอจะมีวิธีทำให้ฉันหายง่วงไหม?" ฝ่ามือหนาลูบที่หน้าท้องแบนราบของเธอและค่อย ๆ ไล่ต่ำลงไปถึงกลางหว่างขาของสาวน้อย…

"ก็…กาแฟไงคะ…ตื่นแน่ ๆ!" ตะวันตอบกลับไปทันทีและรีบเดินไปวางกระเป๋าหนังสือ และช่อดอกไม้ต่าง ๆ ลง ก่อนจะตรงไปยืนชงกาแฟให้เขาทันที

รันเวย์ถอดสูทตัวนอกวางพาดไปบนโต๊ะทำงานสุดหรูของเขา ก่อนจะลูบโต๊ะทำงานหินอ่อนสีดำสุดหรูของตัวเองไปพลาง ๆ

"กาแฟได้แล้วค่ะ" ตะวันวางแก้วกาแฟร้อนลงบนโต๊ะทำงานของเขา ยังไม่ทันที่รันเวย์จะพูดอะไร เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมาซะก่อน

ก๊อก ๆ ๆ

"คุณรันขา..เลขาตุลย์มาขอเข้าพบค่ะ" เสียงของเลขาสาวหน้าห้องเอ่ยเรียกเจ้านายด้วยน้ำเสียงหวานละมุนมาก ๆ จนตะวันถึงกับขมวดคิ้วมองไปที่ต้นเสียงเล็กน้อย

"เข้ามาเลย!" รันเวย์หยิบสูทตัวนอกพาดไปที่เก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ของเขาทันที

"เสียงคุณเลขาเขาเป็นอะไรกันนะ" เด็กสาวยืนพึมพำคนเดียวเบา ๆ

"ชุดแม่บ้านชุดใหม่ของน้องตะวันได้แล้วครับ" เลขาตุลย์เดินถือชุดแม่บ้านมาส่งให้รันเวย์ทันที เขาหันไปมองทางตะวันเล็กน้อย ซึ่งตะวันก็ยิ้มให้เขาไปตามมารยาท พร้อมกับยกมือไหว้เขาด้วย

ช่วงหลัง ๆ เธอเจอหน้าเลขาคนนี้ของรันเวย์อยู่บ่อยพอสมควร และอีกอย่างเรื่องเมื่อวานถ้าไม่ได้คุณตุลย์เธอคงแย่เหมือนกัน

เพล้ง! ร่างสูงปัดแก้วกาแฟตกลงพื้นไปทันที

"…."เลขาตุลย์รีบก้มหน้าก้มตาทันที เขาเองก็ตกใจอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร..

"ว้าย..คุณรัน" ตะวันสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อแก้วกาแฟตกแตกกระจาย

"ไปชงมาใหม่!" เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่จริงจัง

"เอ่อ..งั้นหนูเก็บแก้วแตกก่อนนะคะ... เดี๋ยวจะมีคนเหยียบ" ตะวันทำท่าจะก้มเก็บแก้วกาแฟ แต่รันเวย์ใช้รองเท้าหนังเหยียบเศษแก้วพวกนั้นไว้

"ฉันบอกว่า..ไปชงกาแฟมาใหม่!" เขากระแทกเสียงพร้อมกับชี้ไปที่เครื่องชงกาแฟที่อยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง

"ค่ะ ๆ " ตะวันขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่สุดท้ายเธอก็ต้องทำตามคำสั่งของเจ้านายที่สุดแสนจะเอาแต่ใจคนนี้อยู่ดี

"มิ้น.. เข้ามาที" รันเวย์เอ่ยเรียกเลขาหน้าห้องให้เข้ามาสมทบด้วยอีกคน

"จะไปไหน?"

"ก็ไปเปลี่ยนชุดไงคะ?" ตะวันชี้ไปที่ห้องน้ำภายในห้องทำงานของเขา

"เปลี่ยนตรงหน้าฉันนี่แหละ ไม่ต้องไปไหน!" ร่างสูงออกคำสั่งทั้ง ๆ ที่สายตาของเขายังก้มอ่านเอกสารอยู่

"จิ๊" ตะวันเม้มปากเล็กน้อย แต่สุดท้ายเธอก็ต้องทำอยู่ดี เด็กสาวถอดเสื้อผ้าตัวเองออก เหลือแค่บราและกางเกงในเพียงสองชิ้นเท่านั้น

ขณะที่เธอกำลังสวมชุดแม่บ้าน พอเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับสายตาของคนเจ้าเล่ห์ที่กำลังมองเรือนร่างของเธออยู่พอดี

"หน้าอกเหมือนจะใหญ่ขึ้นนะ" เขาพูดขึ้นก่อนจะก้มหน้าเซ็นเอกสารต่ออย่างหน้าตาเฉย

ปัก! รันเวย์ปิดแฟ้มเอกสารเสียงดังลั่น

"เฮ้อ!" เขาถอนหายใจออกมา ก่อนจะเงยหน้ามองตะวันที่เพิ่งจะเปลี่ยนชุดแม่บ้านเสร็จสรรพ

"มานี่" รันเวย์เรียกหาเด็กสาวทันที

"เลิกใส่เสื้อผ้าเก่า ๆ ของคนอื่นสักทีได้ไหม" ร่างสูงพูดพร้อมกับกระชากเสื้อผ้าที่ตะวันสวมใส่มา และโยนทิ้งถังขยะไปทันที

"แต่มันคือเสื้อผ้าคุณหนึ่งนะคะ!" ตะวันมองเสื้อผ้าของเธออย่างเสียดาย

"…อย่าเอามาใส่อีก ...ฉันไม่อยากเห็น!" รันเวย์ตอบไปด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย ทั้ง ๆ ที่ถ้าเมื่อก่อนพูดถึงภรรยาเก่าทีไรเขาก็คลั่งขึ้นมาได้ง่าย ๆ ทุกที

"นั่งลงสิ เธอจะยืนค้ำหัวฉันอีกนานไหม? "เขากดไหล่ของคนตัวเล็กให้ค่อย ๆ คุกเข่าลงตรงหน้า

"เธอควรจะเชื่อฟังคำสั่งของเจ้านายตัวเองนะ..." ฝ่ามือหนาลูบหัวของเธอเบา ๆ

"และตอนนี้...เธอรู้ใช่ไหมว่า ฉันต้องการให้เธอทำอะไร?" รันเวย์ลูบหัวของเธอก่อนจะจับปลายคางของเด็กสาวให้เงยหน้าขึ้นเพื่อสบตาของเขา