LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 82

พิษสวาท | ตอนที่ 81 | ต่อลมหายใจ

ตะวันรับของขวัญและคำอวยพรจากทุกคนด้วยรอยยิ้ม คุณผู้หญิงเองก็ร่วมร้องเพลงให้เธอด้วยเช่นกัน ตะวันอุ้มเซอร์เวย์ไปวางบนรถเข็นก่อนจะหันมายกมือไหว้ขอบคุณทุกคน เพราะในที่นี้เธอเด็กที่สุดในบ้านอยู่คนเดียวแล้ว

หลังจากที่ทุกคนเข้ามาอวยพรวันเกิดและให้ของขวัญกันเสร็จแล้ว ก็ค่อย ๆ แยกย้ายไปทำงานต่อกันทันที

"ฉันกับคุณผู้ชายเพิ่งรู้ว่าใกล้วันเกิดของเธอ ก็เลยไม่ทันเตรียมของขวัญอะไร" คุณผู้หญิงเดินเข้ามาโอบกอดเด็กสาวตรงหน้าอย่างไม่ถือตัวใด ๆ เลย

"เอาเป็นว่าฉันขอให้ทุนการศึกษาเธอเป็นของขวัญวันเกิดในปีนี้แล้วกันนะ ไปคิดมาว่าจะรับหรือไม่รับของขวัญจากฉัน" ท่านลูบหัวของตะวันเบา ๆ ตามจริงแล้วท่านก็เอ็นดูตะวันมาตั้งแต่แรกเห็นเลยก็ว่าได้

เพราะชีวิตของเด็กคนนี้น่าสงสารจับใจ พ่อแม่เสียไปตั้งแต่ยังไม่รู้ความเลยด้วยซ้ำ แต่ตะวันก็ยังเติบโตขึ้นมาเป็นเด็กดี ไม่นอกลู่นอกทาง แถมยังช่วยงานในบ้านทุกอย่างมาตั้งแต่เด็ก ๆ เลย

"คิดซะว่าฉันเป็นแม่ของเธออีกคนก็ได้นะ" เฌอรีนกอดให้ความอบอุ่นแก่เด็กสาวแทนแม่แท้ ๆ ของเธอที่ไม่มีโอกาสได้กอดเด็กสาวที่แสนจะน่ารักคนนี้เลย

"โตขึ้นอีกปีแล้วนะ" ท่านลูบหัวเธอเบา ๆ

และก็ด้วยความน่ารักของตาลกับตะวันมันก็ยิ่งทำให้คุณผู้หญิงนึกเอ็นดูสองพี่น้องนี้มากเป็นพิเศษ

หลังจากที่ผละออกจากอ้อมแขนของคุณผู้หญิงได้

จู่ ๆ เด็กสาวทรุดตัวลงคุกเข่าตรงหน้าเธอในทันที

ฟุ่บ!

"…หืม..ทำอะไรลูกลุกขึ้นเร็ว.." เฌอรีนนิ่งไปเล็กน้อยกับท่าทีของสาวน้อยตรงหน้า

"ตะวันอยากจะขอกราบคุณผู้หญิง แทนกราบพ่อกับแม่นะคะ" ตะวันพนมมือก้มลงกราบแทบเท้าของเฌอรีนทันที

"ตะวัน..ยังไม่เคยกราบขอบพระคุณเลยที่เลี้ยงดูทั้งหนูกับพี่ตาลมาตั้งแต่เล็กจนโตมาได้ขนาดนี้.."

"จริงอยู่ที่พ่อกับแม่เป็นคนให้ชีวิตแก่หนู...แต่คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายคือคนที่ต่อลมหายใจให้เด็กกำพร้าอย่างหนู เพราะถ้าไม่มีท่านทั้งสองหนูก็คงไม่ได้เติบโตมาจนถึงวันนี้" ตะวันพนมมือไหว้พร้อมกับพูดออกไปทั้งน้ำตา

"โธ่ลูก...รีบลุกขึ้นมาเร็ว" เฌอรีนรีบดึงเด็กสาวลุกขึ้นจากพื้นทันที

ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่รันเวย์เองก็เดินตรงเข้ามาด้วยความตกใจเช่นกัน ตามจริงแล้วรันเวย์ก็ยืนคุยกับพ่อของเขาอยู่ไม่ไกลมาก แต่พอเห็นตะวันคุกเข่าลงกราบเท้าแม่ของเขา

เขาจึงคิดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ ๆ รันเวย์ทิ้งทุกอย่างและเดินเข้ามาดูทันที แต่ยังไม่ทันจะเอ่ยถามอะไร เพราะเขาเดินเข้ามาได้ยินในสิ่งที่เด็กสาวกำลังพูดเสียก่อน

ร่างสูงก็หยุดยืนฟังทั้งหมดพร้อมกับยิ้มตามเล็กน้อย คำพูดและการแสดงออกของตะวันมันสร้างความประทับใจอย่างบอกไม่ถูกเลยเหมือนกัน

"ยังไม่ต้องกราบฉันตอนนี้หรอกหนู...เอาไว้ครั้งหน้าก็ได้" ตะวันรีบหันไปไหว้ทางคุณผู้ชายด้วยเช่นกัน แต่ท่านรีบรับไหว้เอาไว้ทันที ซึ่งคุณผู้หญิงเองท่านก็ประคองจับตะวันเอาไว้ ไม่ให้ก้มลงไปกราบที่พื้นเช่นกัน

"เราสองคนไม่เคยนึกเสียใจเลยนะ...ที่รับทั้งตาลและตะวันเข้ามาอุปการะเลี้ยงดู" ดีเลย์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น และมองไปที่เด็กสาวตรงหน้าสลับกับลูกชายคนโตของตัวเองเล็กน้อย

"อย่างน้อย ๆ ตะวันก็ช่วยให้อะไรหลาย ๆ อย่างในบ้านนี้มันดีขึ้น" ท่านพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย

"มีอะไรรึเปล่า ทำไมวันนี้นายพูดจาแปลก ๆ " เฌอรีนที่เริ่มสงสัยจึงเอ่ยถามสามีของตัวเองไปตรง ๆ

"เปล่านี่" คนเป็นพ่อเอ่ยตอบเสียงสูงกลับไปทันที

"จะอะไรซะอีกละแม่ พ่อเขาก็เมาไวน์ไง เห็นดื่มไปเยอะเลยนะ" รันเวย์พูดแทรกขึ้นมาทันที

"ผมว่าแม่พาพ่อขึ้นไปนอนเถอะ เดี๋ยวผมจะพาลูกกับ..ยัยนี้กลับบ้านแล้วเหมือนกัน" รันเวย์มองไปทางตะวันพร้อมกับส่งสายตาให้เธอไปจัดการอุ้มเจ้าเด็กอ้วนไปขึ้นรถทันที

"เออ ๆ เมาก็ได้" คนเป็นพ่อเม้มปากแน่นและกลอกตาขึ้นมองบนทันที

รันเวย์ลากตัวคนรถเดินห่างออกไป เขายืนสูบบุหรี่คุยกับคนรถด้วยใบหน้าเคร่งเครียด แต่ก็ไม่รู้เลยว่าทั้งสองคุยกันเรื่องอะไร แต่ตบท้ายด้วยรันเวย์ยื่นเงินให้คนรถไปพร้อมกับตบไหล่ของเขาเบา ๆ ก่อนจะเดินกลับมาขึ้นรถและขับกลับบ้านทันที

ตลอดทางรันเวย์ไม่พูดไม่จาอะไรเลย เขาเอาแต่ขับรถมุ่งตรงกลับบ้านอย่างเงียบ ๆ

"เอาของไปเก็บและรีบตามขึ้นไปบนห้อง" เขาหันกลับมาพูดกับตะวันพร้อมกับโยนกุญแจรถลงบนตักของเธอ เมื่อรถจอดสนิทฝ่ามือหนาเอื้อมมือมาอุ้มลูกชายของเขาจากอกของตะวันอย่างช้า ๆ

"..ค่ะ.." เด็กสาวยิ้มออกมาเล็กน้อยกับภาพตรงหน้าที่เห็น เธอรู้สึกดีใจที่คุณรันเวย์ค่อย ๆ ยอมเปิดใจรับเจ้าอ้วนของเธอแล้วจริง ๆ

"เร็ว ๆ นะ ฉันเหนียวตัวอยากอาบน้ำแล้ว" ร่างสูงบ่นเล็กน้อยก่อนจะเดินอุ้มเซอร์เวย์ลงจากรถไปก่อน

"อาบน้ำเองไม่เป็นบ้างรึไงนะ?" ตะวันบ่นเบา ๆ แต่เธอก็รีบหอบหิ้วของขวัญต่าง ๆ ปิดรถและเดินเข้ามาในบ้านตามหลังรันเวย์มาติด ๆ

ห้องนอนรันเวย์

ร่างสูงยกเตียงนอนของลูกชายขึ้นมาตั้งเอาไว้ภายในห้องนอนสุดกว้างใหญ่ของเขา แต่เตียงของเด็กอ้วนก็อยู่ห่างจากเตียงของเขาไกลพอสมควรเหมือนกัน

"นอนซะ! แล้วก็ช่วยตื่นสาย ๆ ด้วยนะ" รันเวย์ชี้นิ้วใส่ลูกชายของเขาที่นอนตาปรือ ๆ กอดขวดนมเอาไว้แน่น

"งั่ม ๆ "เซอร์เวย์สะลึมสะลือตื่นตอนที่พ่อของเขาอุ้มขึ้นมา แต่สุดท้ายก็ผล็อยหลับต่อไปอยู่ดี

"เจ้าอ้วนหลับแล้วใช่ไหมคะ?" ตะวันรีบเดินตามมาชะโงกดูเด็กอ้วนของเธอ

"อืม" รันเวย์พูดพร้อมกับเดินถอยออกมาเล็กน้อย

"ไม่ควรดื่มนมตอนนอนเพราะเดี๋ยวจะสำลักเอานะ" ตะวันค่อย ๆ ดึงขวดนมออก ก่อนจะลูบหัวของเซอร์เวย์เบา ๆ และยกเท้าน้อย ๆ ขึ้นมาจูบมาหอมอย่างไม่รังเกียจ ก่อนที่จะห่มผ้าให้เจ้าอ้วนของเธอ

"ถ้าบอกว่าเธอคลอดออกมาเอง ฉันก็เชื่อนะ" รันเวย์มองทั้งสองคนนิ่ง ๆ ในแววตาของเขาคล้ายกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ แต่เธอก็ไม่อาจจะคาดเดามันได้