ลุ้นรักคุณแม่ตัวแสบ นิยาย บท 12

คริส เบลีย์ ดึงแขนเสื้อของแอนโทนี่ เบลีย์ “คุณพ่อครับ คุณพ่อครับ ช่วยคุณแม่ด้วยนะครับ! มีคนแกล้งคุณแม่!” เขางอแง

ด้วยสีหน้าเรียบเฉย แอนโทนี่หยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา เลื่อนหาผู้ติดต่อและกดโทรออก เมื่อมีคนรับสาย เขาจึงพูดขึ้น “ชาร์มินเป็นคนของผม”

ภายในห้องโถง ผู้รับผิดชอบมองดูโทรศัพท์ของเขาด้วยความสงสัย ก่อนเขาจะมองชาร์มินซึ่งตอนนี้ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกั้นเอาไว้ เขากลัวเกือบตายกับเรื่องที่เขาเพิ่งได้ยิน พระเจ้า... ผู้หญิงคนนี้เป็นคนของแอนโทนี่ เบลีย์ อย่างนั้นหรือ?

“หยุด หยุด! หยุดทำร้ายผู้หญิงคนนี้ เดี๋ยวนี้!” เขาร้องโวยวายราวกับกลัวสุดชีวิตของเขา

เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้สึกสับสน ขณะที่ผู้คนเงียบไปด้วยความไม่เชื่อ เธอไม่ใช่คนที่ต้องการนี่? อะไรเปลี่ยนใจเขา?

ผู้รับผิดชอบเดินเข้าไปหาชาร์มินทันทีและโค้งคำนับให้กับเธอ “คุณคงเป็นคุณจอร์แดน คุณบอกว่าคุณต้องการเวลาหนึ่งนาทีใช่ไหม?” เขาละล่ำละลักถามและค่อนข้างสุภาพ “ที่ชาแนล เราพยายามอย่างมากที่จะยุติธรรมและมีเหตุผลเสมอ ถ้าคุณเต็มใจที่จะลองดู เราก็ยินดีต้อนรับคุณด้วยใจจริง”

ชาร์มินขมวดคิ้วเข้าหากัน ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเหมือนนักอ่านที่พลิกเปิดหนังสือ ใครอยู่ในสายที่โทรมาหาเขา?

จากนั้นเมื่อเธอรู้สึกว่ามีสายตาแปลก ๆ จับจ้องมาที่เธอ เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองตามสัญชาตญาณ เธอเห็นผู้ชายกำลังมองลงมาที่เธอจากประตูกระจกที่ชั้นสอง

เป็นแอนโทนี่ เบลีย์ นั่นเอง

เขามาทำอะไรที่นี่? ริมฝีปากของแอนโทนี่เหยียดยิ้ม… ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้ตัว… เมื่อเขาจับได้ว่าเธอมองมาที่เขา ในทางกลับกัน คริสกำลังโบกมือให้ชาร์มินอย่างกระตือรือร้น

ชาร์มินรู้สึกตกใจ ทำไมแอนโทนี่ถึงช่วยเธอ? เด็กคนนั้นมีท่าทางแปลก ๆ พอสมควร ทว่าพ่อของเขากลับแปลกยิ่งกว่า! เมื่อวานนี้เธอบอกเขาไปแล้ว แล้วเขามาทำอะไรที่นี่? เขาตกหลุมรักเธอจริง ๆ เหรอ?

รอยยิ้มของแอนโทนี่ค่อย ๆ จางหายไป แทนที่ด้วยใบหน้าบึ้ง ปกติพวกผู้หญิงมักจะโผเข้าหาเขาเมื่อมีโอกาส ทว่าทำไมชาร์มินถึงได้ทำตัวแปลกออกไปและต่อต้าน?

เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาที่มีอำนาจของแอนโทนี่ ผู้ชายคนนั้นตัวสั่นด้วยความกลัวขณะที่เขารีบพูดเสริมขึ้น “คุณจอร์แดนครับ คุณมีอะไรให้เราช่วยเตรียมไหมครับ?”

“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอสาวเท้าขึ้นไปบนเวทีด้วยความมั่นใจในตัวเอง

สิ่งที่ชาร์มินต้องการ ณ วินาทีนั้น คือ แย่งทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของทิฟฟานี่มา ไม่ว่าจะเป็นโอกาสหรือชื่อเสียงของเธอ แน่นอนว่าคนอื่น ๆ ไม่ได้สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาแค่ยังเยาะเย้ยชุดเดรสที่ชาร์มินเลือก และความไม่รู้ของเธอในเรื่องการแข่งขันในตำแหน่งตัวแทนนี้

เธอถูกมองว่าเป็นคางคกขึ้นวอ โอกาสดูจะเอื้อให้กับคนอย่างเธอมากเกินไป เธอไปล้อเล่นกับใครเข้า?

แต่ดีไซน์เนอร์เองก็ไม่เข้าใจว่าผู้รับผิดชอบกำลังทำอะไรอยู่ เขาให้โอกาสแบบนี้กับคนอย่างเธอได้อย่างไร? คงจะเป็นเรื่องน่าอับอายถ้าผู้หญิงอย่างเธอสัมผัสเครื่องประดับของนักออกแบบ

“สวยงามมาก!”

“นั่นคือสิ่งที่เรียกว่า ‘Glowing Forest แสงทอประกายแห่งพงไพร’ ที่เป็นรูปเป็นร่างอย่างแท้จริง!”

เมื่อรู้สึกตัวจากอาการตกใจ เธอก็ไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่เธอพูดไปก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง “เธอเป็นใครกัน? ฉันขอกลับคำที่ฉันเคยพูดไว้ ฉันจะเซ็นสัญญากับเธอ!” เธอยิ้ม “เราต้องเซ็นสัญญากับเธอ!”

บนชั้นสอง คริสกระโดดด้วยความดีใจ “คุณแม่สวยที่สุด! คุณแม่สวยที่สุด! คุณพ่อทำต่อเลย! เธอสวยมาก คุณพ่อต้องรีบตามเธอไปเดี๋ยวนี้ ก่อนที่จะมีคนตามเธอไป!”

“ความเร็วไม่ใช่กุญแจสู่ความสำเร็จเสมอไปนะลูก” แอนโทนี่พูดขึ้นเรียบ ๆ ขณะที่เขาขยี้ผมเด็กชาย

“หื้ม คุณพ่อน่ะ ชักช้าเกินไป! ผมจะช่วยเอง!” คริสผลักเขาออกและวิ่งลงไปข้างล่าง

แอนโทนี่ขมวดคิ้ว “ห้ามเขาเอาไว้!”

ไนอัลทำตามคำสั่งด้วยการวิ่งตามคริสไป