ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1469

พอได้รู้ว่าเงินกู้ยังทำไม่ได้ จิ้นเฟิงเหราก็ไม่ลางานอีก แล้วรีบเข้ามาถามสถานการณ์ในบริษัท

"พี่ หลินเซียวสงกับคริสมินร่วมงานกันจริงเหรอ?"

"ใช่" จิ้นเฟิงเฉินดึงเนกไทออกเบาๆ

จิ้นเฟิงเหราหัวเราะ แววตากลับดุร้ายขึ้นมา "ร่วมงานกันตั้งหลายปี สุดท้ายกลับเลือกคนอื่น หลินเซียวสงนายนี่มันน่าสนใจจริงๆ!"

เขาเน้นคำว่า "น่าสนใจ" หนักๆ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจหลินเซียวสงแค่ไหน!

เห็นพี่ชายตัวเองยังทำงานได้อย่างใจเย็น จิ้นเฟิงเหราก็สูดหายใจแล้วพ่นออกมาช้าๆ ทำใจให้สงบแล้วค่อยถามว่า: "พี่รู้ใช่ไหมว่ามันจะเป็นแบบนี้?"

จิ้นเฟิงเฉินแสยะยิ้ม "วันนั้นฉันไปสนามกอล์ฟ คริสมินก็อยู่ด้วย ตอนนั้นฉันก็รู้แล้วว่าผลจะออกมาเป็นแบบนี้"

"แล้วจะปล่อยไปแบบนี้เหรอ?" จิ้นเฟิงเหราไม่พอใจ

หลินเซียวสงทั้งที่รู้ว่าเวลานี้จิ้นกรุ๊ปต้องการเงินทุน กลับเลือกที่จะไปร่วมงานกับคริสมิน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ไว้หน้าจิ้นกรุ๊ปกับพี่ชายเขา!

เห็นแก่ได้จนน่าโมโห!

"งั้นนายคิดว่าควรทำยังไง?" จื้นเฟิงเฉินไม่ตอบแต่ถามเขากลับ

"ผมจะไปถามหลินเซียวสงให้ชัดเจน"

จิ้นเฟิงเฉินหัวเราะเสียงเบา "ถ้าพวกเราทำแบบนี้ แค่ไปหาเรื่องให้ตัวเองอายเท่านั้น ที่เขาเลือกที่จะร่วมงานกับคริสมิน เหตุผลมันชัดเจนมาก คริสมินให้กำไลที่สูงกว่ากับเขา หลินเซียวสงเจ้าหมอนั่น เป็นคนเห็นแก่ผลประโยชน์ ที่ทำแบบนี้ก็สมเหตุสมผลดี"

"แต่ว่า......" จิ้นเฟิงเหรายอมปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้จริงๆ

"ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือติดต่อธนาคารอื่น" จิ้นเฟิงเฉินพูดแทรกเขา "โครงการมากมายในบริษัทต้องการเงินทุน จะต้องไปกู้จากธนาคารอื่นให้ได้"

จิ้นเฟิงเหราพยักหน้า "เข้าใจแล้วครับ"

เขาหันหลังเดินออกไป ในตอนนี้เอง ด้านหลังก็มีเสียงของจิ้นเฟิงเฉินดังขึ้นอีกครั้ง "สั่งคนให้จับตาดูโครงการของคริสมินเอาไว้"

จิ้นเฟิงเหราได้ยินแล้วก็หันหน้ากลับไปมอง

ก็ได้ยินจิ้นเฟิงเฉินพูดต่อว่า: "โครงการครั้งนี้ของคริสมินใหญ่มาก จะต้องใช้เงินทุนมหาศาล หลินเซียวสงให้เขายืมเงินเยอะขนาดนั้น อาจจะไม่ใช่เรื่องดีก็ได้"

จิ้นเฟิงเหราขมวดคิ้ว "พี่หมายความว่า......."

"เรื่องราวดำเนินการไปแล้ว แต่จะราบรื่นไหม นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง" จิ้นเฟิงเฉินแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

จิ้นเฟิงเหราก็เข้าใจได้ทันที จากนั้นก็แสยะยิ้มตาม "ผมเข้าใจแล้วล่ะ"

พูดจบ เขาก็เดินออกไปทันที

ตอนที่ปิดประตูลงนั้น รอยยิ้มของจิ้นเฟิงเฉินหายไปช้าๆ สีหน้าเย็นชาลง ดวงตามืดมนคู่นั้นเหมือนกับบ่อน้ำ ที่ลึกจนไม่เห็นพื้น

ตั้งแต่คริสมินกลับประเทศ ก็ตั้งใจหาเรื่องจิ้นกรุ๊ปอยู่ตลอด

ตอนแรกเขาคิดว่าเพราะไปขัดผลประโยชน์กัน ตอนนี้ดูแล้ว เรื่องนี้คงไม่ธรรมดาแล้วล่ะ

เขาครุ่นคิดสักพัก จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดโทรไปสายหนึ่ง

ไม่นาน ทางนั้นก็ได้รับสาย: "คุณชายครับ"

เสียงของเห้อซูหานดังขึ้นจากทางปลายสาย

จิ้นเฟิงเฉินหรี่ตาลงแล้วพูดเสียงทุ้มต่ำว่า: "ไปสืบคนให้ฉันหน่อย"

"ใครครับ"

"คริสมิน สืบเรื่องครอบครัวของเขา และสถานการณ์นอกประเทศของเขาด้วย"

"คุณชายครับ ทำไมถึงอยากสืบเขากะทันหันล่ะครับ?" เห้อซูหานอดไม่ได้ถามเขา

จิ้นเฟิงเฉินพูดเสียงเรียบว่า: "สืบหาจุดอ่อนของศัตรู เหมือนว่าไม่ต้องมีเหตุผลนะ"

"รับทราบครับ ผมจะรีบไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้"

หลังจากที่วางสายไปแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะทำงาน ลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่ที่ยาวถึงพื้น

ด้านนอกท้องฟ้าแจ่มใส ลมพัดอ่อนๆ

เขาหรี่ตาลง อากาศดีแบบนี้เหมาะกับการพาครอบครัวออกไปเที่ยวจริงๆ