ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1472

เรื่องที่กู้เงินสำเร็จ คริสมินยังไม่รู้ รอจนถึงตอนที่เขารู้ ข่าวร้ายที่ใหญ่ยิ่งกว่าเรื่องหนึ่งก็ได้มาถึงเสียก่อน

"บอส คนจากสถานีตำรวจได้มาหากันถึงที่นี่แล้ว!" ลูกน้องได้โทรเข้ามา

คริสมินย่นคิ้วออกมา "เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

"เพราะว่าเงินทุนที่แจ็คเข้าลงทุนไปเมื่อก่อนหน้านี้มันมีที่มาไม่ชัดเจน มันจึงได้ดึงดูดความสนใจจากทางตำรวจ จึงทำให้หลายบริษัทและร้านค้าได้ถูกปิดไป สิ่งที่สำคัญกว่าก็คือโครงการได้ถูกดองเอาไว้ กองทุนของทางบริษัทในตอนนี้ก็ได้ถูกแช่แข็งไปทั้งหมดด้วยเช่นกัน"

"แจ็คล่ะ?" คริสมินถามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว

"หนีไปแล้ว"

ได้ยินสามคำนี้ที่ลูกน้องตอบกลับมา คริสมินพังโทรศัพท์ไปด้วยความโกรธจนยั้งอารมณ์เอาไว้อยู่ หน้าอกขยับขึ้นลงอย่างแรง

การลงทุนที่เขาเพิ่งจะดึงมาได้ ตอนนี้ได้ชวดไปหมดแล้ว ถึงขนาดที่ยังถูกทางตำรวจเพ่งเล็งเพราะว่าเงินลงทุนก้อนนี้อีก!

สีหน้ามืดครึ้มของเขาเหมือนกับน้ำหมึกไปหมด กัดฟันพูดออกมาตามไรฟันด้วยความโกรธ "ไอ้เวรแจ็คเอ๊ย!"

หลังจากที่สงบลงแล้ว เขาก็ได้รู้สึกประหลาดใจขึ้นมาอีกครั้ง ทางตำรวจสืบเจอว่าเงินทุนของแจ็คมีที่มาไม่ชัดเจนได้ยังไงกันน่ะ?

ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้นเอง โทรศัพท์สายที่สองก็ได้โทรเข้ามาอีกครั้ง นึกไม่ถึงว่าจะเป็นจิ้นเฟิงเฉิน

"ฉันคิดว่านายคงอยากรู้เรื่องแจ็คมากเลยสินะ" น้ำเสียงของจิ้นเฟิงเฉินประดับไปด้วยเสียงหัวเราะเยาะออกมา

คริสมินโกรธเกรี้ยวขึ้นมาทันที แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีก "แกคิดจะเอายังไง?!"

จิ้นเฟิงเฉิน "ฉันได้ติดต่อตำรวจอาชญากรรมระหว่างประเทศไปเรียบร้อยแล้ว เรื่องที่นายก่ออาชญากรรมที่ต่างประเทศเมื่อก่อนหน้านี้สันนิษฐานว่าพวกเขาน่าจะสนใจกันเป็นอย่างมาก"

คริสมินยิ้มเย็นออกมา "ฉันไม่รู้ว่านายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร"

จิ้นเฟิงเฉิน "นายไปเปิดคอมดูสิ ไปเปิดดูเมล์ที่ฉันส่งไปให้ในกล่องข้อความนายสิ สันนิษฐานว่าทางตำรวจอาชญากรรมระหว่างประเทศจะต้องสนใจมากแน่ๆ"

คริสมินได้เปิดคอมทันที เขากดเข้ากล่องจดหมายดู ไม่กล้าที่จะเชื่อ เมล์นี้ทั้งหมดล้วนแล้วแต่จะเป็นหลักฐานที่เขาได้ก่ออาชญากรรมที่ต่างประเทศทั้งนั้น และที่สำคัญยังเป็นหลักฐานของจริงทั้งนั้น ขอเพียงแค่มีภาพและไฟล์เอกสารพวกนี้แล้ว เขาก็จะเข้าตะรางแล้ว

"นายคิดจะเอายังไง?" คริสมินได้ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดประโยคนี้ออกมา

"พาซูชิงหยิงออกไปจากที่นี่ อย่าให้ฉันรู้ว่าพวกนายยังอยู่ที่ในประเทศ ไม่อย่างนั้นแล้ว...ฉันจะต้องทำให้พวกนายอยากตายก็ตายไม่ได้ อยากมีชีวิตอยู่ก็อยู่ไม่ได้!" น้ำเสียงของจิ้นเฟิงเฉินเรียบนิ่ง แต่ในความคิดของคริสมินแล้ว เจ้าหมอนี่อันตรายสุดๆไปเลย

หลักฐานที่ต่างประเทศของเขานั้นทั้งๆที่มันได้ถูกทำลายไปหมดแล้วแท้ๆ จิ้นเฟิงเฉินเอามาได้ยังไงกันน่ะ?

คริสมินในนาทีนี้เองก็ได้เข้าใจขึ้นมาทันที จิ้นเฟิงเฉินไม่ใช่คนที่เขาสามารถล่วงเกินได้

หลังจากที่วางสายไปแล้ว คริสมินรีบไปหาซูชิงหยิงทันที แล้วจองตั๋วเครื่องบินโดยทันที วางแผนที่จะกลับไปซ่อนตัวสักหน่อย ถ้าเป็นไปได้เขาหวังว่าจะไม่กลับมาอีกแล้ว

แต่ซูชิงหยิงไม่ทำ เธอไม่อยากกลับไปที่ต่างประเทศอีกแล้ว เธออยากแก้แค้น

คริสมินรักเธอมาก ไม่ยอมให้เธอต้องอยู่ในประเทศไปเพียงลำพัง ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร แล้วก็ได้ทำให้ซูชิงหยิงสลบ จากนั้นก็พาเธอออกไป เขาจะไม่มีทางปล่อยให้ซูชิงหยิงกลับมาอีกตลอดไป เขารู้ว่าจิ้นเฟิงเฉินน่ากลัวเกินไป พวกเขาไม่สามารถเข้าไปยั่วยุจิ้นเฟิงเฉินได้อีก

หลังจากที่คริสมินออกไปอย่างรีบร้อนแล้วนั้น ซ่างกวนกรุ๊ปเองก็ได้ยุ่งวุ่นวายด้วยเช่นกัน ซ่างกวนเชียนเองก็รู้เบื้องลึกเบื้องหลังอยู่ไม่มากก็น้อยด้วยเหมือนกัน เขาเกลียดแค้นจนกัดฟันกรอดออกมาแต่มันก็ทำอะไรไม่ได้ เล่ห์เหลี่ยมของจิ้นเฟิงเฉินล้ำลึกเกินไป เขาสู้ไม่ได้เลย เขาจะอายใจต่อหยวนหยวนมากเลย

.......

หลังจากที่ภัยคุกคามจากซ่างกวนเชียนและคริสมินได้สิ้นสุดลง บริษัทของจิ้นเฟิงเฉินก็ค่อยๆฟื้นตัวกลับมาอยู่ในสภาวะปกติ

แต่วิกฤตินี้มันยังไม่ทันได้ผ่านไป โครงการด้านการรักษาทางการแพทย์ของบริษัทก็ได้เกิดเรื่องขึ้นมาอีก บอกว่าในระหว่างการลำเลียงวัสดุไปได้ถูกลอบสับเปลี่ยนของไปแล้ว ตอนนี้ทรัพยากรในการรักษาทางการแพทย์ที่ Jrได้รับไปเป็นของปลอม

เรื่องนี้ส่งผลให้เกิดความโกลาหลขึ้นมา เป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่าอุบัติเหตุในการรักษาทางการแพทย์ที่ในประเทศมันจัดว่าเป็นโทษร้ายแรง ถ้าขายยาปลอม ระดับความรุนแรงของโทษนั้นก็จะหนักมาก

ในนาทีแรกที่จิ้นเฟิงเฉินได้รับการแจ้งมาอย่างนี้ คิ้วก็ได้ย่นเข้าหากันแน่นมาก เขาถามกู้เนี่ยนไป "ยาล็อตมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

กู้เนี่ยนเอ่ยออกมาด้วยความแคลงใจ "ยาล็อตนี้เป็นการร่วมมือที่เซ็นกับJRกรุ๊ป พวกเราเคยตรวจสอบไปแล้ว อันที่จริงระหว่างทางไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย พวกเราสงสัยว่าทางนั้นจะเป็นคนสร้างเรื่องเท็จขึ้นมาเอง แล้วมาใส่ร้ายพวกเรา"

"ไปสืบมาให้ชัดเจน!" ในดวงตาของจิ้นเฟิงเฉินได้เพิ่มความล้ำลึกอ่านยากออกมา เขานึกถึงหลี่ซีรายนั้นที่มาจากบริษัทนั้นขึ้นมา คนคนนี้ให้ความรู้สึกแปลกกับเขา เขาจะต้องรีบสืบเส้นสนกลในของคนนี้ให้ชัดเจนโดยด่วน

อีกทางด้านหนึ่ง หลี่ซีกับเจี่ยงฉือกำลังฉลองกันอยู่ที่บ้าน พวกเขาได้เริ่มโจมตีตระกูลจิ้นไปอย่างหนึ่งแล้ว การขายยาปลอม จะต้องสามารถทำให้ตระกูลจิ้นได้รับความเสียหายอย่างหนักได้อย่างแน่นอน

"คุณเยี่ยมมากเลยจริงๆ!" หลี่ซีจูบหน้าของเจี่ยงฉือ และก็ได้เอ่ยออกมาอย่างเป็นกังวลอีกว่า "หลักฐานพวกนั้นคุณได้ทำลายไปหมดแล้วหรือเปล่า?"

"วางใจเถอะ ไม่มีใครรู้ได้ว่าเป็นยาที่พวกเราทำ" เจี่ยงฉือยิ้ม

"ฉันอยากไปดูพี่ชายของฉัน" หลี่ซีลังเลอยู่สักพักหนึ่ง และก็ได้พูดออกมา

"ไม่ได้" เจี่ยงฉือไม่อนุญาต หลี่ซีเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น

"ฉันเพียงแค่อยากจะไปดูสักหน่อยเท่านั้นเอง ไม่ได้ติดต่อกับเขาหรอก คุณก็รู้ พี่ชายเลี้ยงดูฉันดีมาก ก่อนหน้าหลังจากที่คริสมินได้ถูกพุ่งเป้าไป ซ่างกวนกรุ๊ปก็ตกต่ำลง ในทุกๆเรื่องก็ได้ถูกจิ้นเฟิงเฉินกดดันไปหมด ฉันอยากรู้สถานการณ์ของพี่ชาย" หลี่ซีพูดเสียจนน่าสงสารออกมา ช่วยไม่ได้ เจี่ยงฉือทำได้แค่เพียงต้องตอบตกลงไป

เช้าตรู่ของวันถัดมา หลี่ซีไปถึงตระกูลซ่างกวนตั้งแต่เช้า เธอนั่งอยู่ภายในรถ มองประตูทางเข้าไปเงียบๆ นี่เป็นตระกูลซ่างกวน ดูท่าเธอคงเหยียบเข้าไปไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

ชั่วโมงหนึ่งผ่านไป ซ่างกวนเชียนก็ได้ออกมาจากบ้าน เขาสวมชุดดำทั้งตัว ขึ้นรถได้ด้วยสีหน้ารีบร้อน หลี่ซีเห็นภาพเหตุการณ์นั้นก็ได้บอกให้คนขับรถขับตามรถคันข้างหน้าไปทันที

เพียงไม่นานหลี่ซีก็ได้ตามซ่างกวนเชียนมาถึงสุสานแห่งหนึ่ง ทันใดนั้นเองหลี่ซีก็เข้าใจได้ทันทีว่าพี่ชายต้องการจะทำอะไร

เธอตามพี่ชายมาตลอดทางจนมาถึงหน้าหลุมฝังศพของตัวเอง เธอหลบอยู่ข้างต้นไม้ด้านหลังซ่างกวนเชียน มองพี่ชายมอบดอกไม้ไปที่หน้าหลุมศพตามลำพังไปด้วยความโศกเศร้า

"หยวนหยวน พี่ขอโทษเธอด้วยนะ"

ซ่างกวนเชียนแค่พูดมาประโยคนี้ประโยคเดียว หลี่ซีที่ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ยิน แต่ก็เหมือนจะเข้าใจอะไรขึ้นมาด้วยเช่นกัน

น้ำตาของเธอไหลลงมา พี่ชาย รอให้ฉันจัดการตระกูลจิ้นก่อนนะ แล้วจะไปยอมรับความสัมพันธ์เป็นพี่น้องกับพี่ใหม่อีกครั้งอย่างแน่นอน