ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1471

ช่วงใกล้จะเลิกงาน กู้เนี่ยนเข้ามารายงานว่าธนาคารย่าไท่ยอมร่วมงานกับจิ้นกรุ๊ปต่อ

"แต่ว่า..." เสียงของกู้เนี่ยนได้หยุกชะงักลง สีหน้ามีความลังเลออกมาเล็กน้อย

จิ้นเฟิงเฉินเลิกตาขึ้นไปมองเขา "มีอะไรหรือเปล่า?"

"อีกฝ่ายยอมปล่อยเงินกู้ให้พวกเรา แต่ดอกเบี้ยมันจะคูณเป็นสองเท่า"

ได้ยินอย่างนั้นแล้ว สีหน้าของจิ้นเฟิงเฉินเคร่งขรึมออกมาทันที "ว่ามาอย่างนั้นจริงๆ?"

"ครับ" กู้เนี่ยนพยักหน้า "อีกทั้งท่าทีก็ดูเด็ดขาดมากเลย บางที...อาจจะเป็นเพราะว่ารู้ว่าจิ้นกรุ๊ปมีความจำเป็นต้องกู้เงินโดยด่วน จึงได้ตั้งเงื่อนไขมาสูงอย่างนี้"

"งั้นเหรอ?" จิ้นเฟิงเฉินยิ้นเย็นออกมา "งั้นก็ต้องดูว่าเขาจะยักยอกไปได้หรือเปล่า"

"งั้นพวกเราก็ทำได้เพียงยอมแพ้กับการร่วมงานกันครั้งนี้ไป" กู้เนี่ยนถอนหายใจออกมาซ้ำๆ "นอกจากธนาคารย่าไท่ที่ยอมร่วมมือต่อแล้ว ท่าทีของธนาคารอื่นต่างก็คลุมเครือมาก ไม่ยอมให้คำตอบที่ชัดเจนมาเลยสักคำตอบเดียว ถ้าไม่ได้เงินกู้มาอีก โครงการของบริษัทก็คงจะไร้หนทางที่จะดำเนินต่อไปอย่างราบรื่นแน่"

จิ้นเฟิงเฉินครุ่นคิดไปด้วยความลังเลอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยถามออกไป "กู้เนี่ยน ใครเป็นคนคุยกับพวกเรา? ผู้อำนวยการธนาคารเหรอ?"

"เปล่า เป็นหัวหน้าฝ่ายสินเชื่อ"

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้าออกมาเล็กน้อย จากนั้นก็เอ่ยออกมา "งั้นช่วยฉันสืบดูตารางการเดินทางของผู้อำนวยการธนาคารดูสักหน่อย"

กู้เนี่ยนพอได้ยินแล้ว ก็ได้เอ่ยถามออกมาด้วยความอยากรู้ "คุณชาย คุณคงไม่ได้จะไปเจอกับผู้อำนวยการธนาคารด้วยตัวเองหรอกมั้งใช่มั้ย?"

จิ้นเฟิงเฉินค่อยๆหรี่ตาลงช้าๆ ในดวงตาเผยความเยือกเย็นออกมา "ฉันอยากรู้ให้ชัดเจนว่าเรื่องดอกเบี้ยคูณเป็นสองเท่านี้ตกลงแล้วเป็นคำสั่งของผู้อำนวยการธนาคารหรือว่าหัวหน้าฝ่ายคนนั้นคิดเองเออเอง"

"ได้ ผมจะไปสืบมาทันที"

เพียงไม่นานกู้เนี่ยนก็สืบเจอตารางงานของหลี่ซูโยงผู้อำนวยการธนาคารของธนาคารย่าไท่

"คุณชาย ตอนเย็นหลี่ซูโยงจะไปเจอลูกค้าที่คลับกล้วยไม้ครับ"

"ช่วยฉันจัดเตรียมหน่อย เย็นนี้ฉันจะไปเจอเขา" จิ้นเฟิงเฉินพูดออกมา

"ครับ"

......

เจียงสื้อสื้อเก็บข้าวของที่อยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้วเตรียมที่จะเลิกงาน ในเวลานี้เองจิ้นเฟิงเฉินก็ได้เดินเข้ามา

เธอพูดล้อเล่นออกไป "วันนี้คุณเตรียมพร้อมที่จะเลิกงานขนาดนี้เลย? พระอาทิตย์คงขึ้นทางทิศตะวันตกแล้ว?"

เดิมทีเธอยังนึกอยู่เลยว่าเธอต้องทำงานล่วงเวลาเป็นเพื่อนเขาอีกสักแป๊บหนึ่ง ถึงจะกลับไปได้

"ผมต้องไปเจอผู้อำนวยการธนาคารของธนาคารย่าไท่ จนปัญญาที่จะกลับไปพร้อมกับคุณ" จิ้นเฟิงเฉินแสดงความรู้สึกขอโทษออกมาบนใบหน้า

เจียงสื้อสื้อยิ้มออกมาเล็กน้อย "ฉันไม่ใช่เด็กน้อยเสียหน่อย สามารถกลับไปเองได้ คุณไม่ต้องรู้สึกผิดไปหรอก"

เธอเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเขา ยกใบหน้าเล็กขึ้นไป สายตาจรดลงไปบนใบหน้าหล่อของเขา พลางเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "เฟิงเฉิน ฉันรู้ว่าคุณอยากจะอยู่เป็นเพื่อนฉันมาก แต่งานที่บริษัทก็สำคัญกว่า"

เธอมักจะเอาใจใส่คนอื่นอย่างนี้เสมอ จึงได้ทำให้เขาอยากจะอยู่กับเธอให้มากขึ้นไปอีก

"อีกไม่นานผมก็จะกลับ" จิ้นเฟิงเฉินยกมือขึ้นไปทัดปอยผมที่อยู่ข้างๆแก้มของเธอไปข้างหลังใบหู พลางเอ่ยออกไปต่อว่า "แน่นอนว่าถ้าผมกลับไปช้า คุณก็ไม่ต้องรอผม รีบพักผ่อนเร็วๆ"

เจียงสื้อสื้อกุมมือเขาเอาไว้ จากนั้นก็พยักหน้าออกมา "ฉันทราบแล้ว"

"ไปกันเถอะ พวกเราลงไปพร้อมกัน" จิ้นเฟิงเฉินจับมือเธอเดินออกไปข้างนอก

สายตามองตามรถของเจียงสื้อสื้อขับออกไปไกล จิ้นเฟิงเฉินถึงได้ให้กู้เนี่ยนสตาร์ทรถ มุ่งหน้าไปยังคลับแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ที่ทางใต้ของเมืองจิ่น

ภายใต้การนำทางโดยพนักงานของคลับ จิ้นเฟิงเฉินก็ได้มาถึงห้องส่วนตัวที่หลี่ซูโยงอยู่ในตอนนี้

เขาผลักประตูเข้าไป บรรยากาศที่จากเดิมกำลังครึกครื้นอยู่นั้นก็ได้เงียบลงทันที

หลี่ซูโยงกับคนอื่นๆต่างมองจิ้นเฟิงเฉินแขกที่ไม่ได้รับเชิญคนนี้ไปอย่างตื่นตะลึง

"ประธานจิ้น ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ" หลี่ซูโยงได้เป็นคนตอบสนองออกมาก่อนเป็นคนแรก รีบลุกขึ้นเดินเข้าไปทันที พลางเอ่ยทักทายออกไปด้วยความเกรงอกเกรงใจ

"ไม่เจอกันนาน" จิ้นเฟิงเฉินกวาดตามองคนอื่นๆ "คงไม่ได้รบกวนพวกคุณหรอกมั้งใช่มั้ย"

"ไม่ครับไม่เลย" หลี่ซูโยงยิ้มให้เขา หันหน้าไปขยิบตาให้กับคนอื่น

คนอื่นๆเข้าใจกัน จากนั้นก็ได้เอ่ยพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "เปล่าเลยครับ"

หลี่ซูโยงจึงได้เผยรอยยิ้มพึงพอใจออกมา "ประธานจิ้น ในเมื่อไหนๆก็มาแล้ว งั้นก็เข้ามาดื่มกันสักสองแก้วเถอะครับ"

เขาเชื้อเชิญจิ้นเฟิงเฉินไปนั่งที่ตรงกลางโซฟา แล้วหยิบแก้วเหล้าสะอาดมาใบหนึ่งรินเหล้าลงไป

"ประธานจิ้น เหล้านี้เป็นเหล้าชั้นดีที่ผมสะสมมานานหลายปีแล้ว วันนี้คุณบังเอิญมาพบปะกันพอดีเลย" หลี่ซูโยงยื่นแก้วเหล้าไปให้จิ้นเฟิงเฉิน