Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 17

ความเจ็บปวดจากขาที่หักทั้งสองข้าง ทำให้หมิงฮุยตระหนักรู้อย่างถ่องแท้ว่า ตัวเองต้องตายแน่นอน

เย่เซิ่งเทียนต้องแก้แค้นแทนแม่เขา

ตอนนั้นแย่งบริษัทของหมิงยู่ ฆ่าสองแม่ลูก ล้วนเป็นความคิดของตัวเอง

"พ่อ ผมไม่ยอม ผมไม่ยอม ทำไมเย่เซิ่งเทียนถึงเป็นเจ้าเทพ มันเป็นแค่ไอ้สารเลว มันมีสิทธิ์อะไรถึงเป็นเจ้าเทพได้"

ในแววตาหมิงฮุยเต็มไปด้วยความแค้น ไฟริษยาแผดเผาจนอวัยวะภายในของเขา แทบจะแตกออก

"แกหุบปาก"

หมิงชุนชิวตบหน้าหมิงฮุย พูดอย่างน่ากลัวว่า "ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นแกคิดไม่เข้าท่า ตระกูลหมิงจะมีจุดจบที่ตกต่ำขนาดนี้ไหม ถึงขนาดนี้แล้ว แกยังคิดจะทำอะไรอีก"

"คุกเข่าลง ขอโทษเซิ่งเทียน สำนึกผิดต่อหมิงยู่ น้องสาวแก ถ้าการที่แกโดนแล่เนื้อเป็นหมื่นชิ้น แล้วทำให้เซิ่งเทียนหายแค้น ปล่อยตระกูลหมิงไป ฉันจะลงมือด้วยตัวเอง"

หมิงฮุยกัดฟันพูดว่า "ผมไม่เชื่อว่ามันเป็นเจ้าเทพ ลองคิดดูสิ สี่ปีก่อน มันยังหนีเหมือนสุนัข เจ้าเทพเป็นคนระดับไหน ใครจะสูงส่งได้ขนาดนี้ ในระยะเวลาสั้นๆ เพียงสี่ปี อย่าว่าแต่ยุคที่สงบในปัจจุบันเลย ถึงเป็นช่วงสงคราม เวลาสี่ปี ก็ไม่มีทางเป็นตำนานของฝ่ายทหารได้"

คำพูดนี้ทำให้หมิงชุนชิวอึ้งไป จ้องหมิงฮุยแล้วพูดว่า "พูดต่อไป"

หมิงฮุยยิ้มอย่างร้ายกาจ แล้วพูดว่า "ถึงเป็นจอมพลสร้างชาติ ก็ต้องใช้เวลาหลายสิบปี ผมสงสัยว่าต้องมีเบื้องลึกที่เราไม่รู้ เย่เซิ่งเทียนไม่มีเบื้องหลัง ไม่มีที่พึ่ง ไม่มีทางเป็นเจ้าเทพ ทัดเทียมกับขุนหลวง ได้ในระยะเวลาเพียงสี่ปี ผมจะใช้เส้นสายสืบหา"

หมิงชุนชิวเงียบไม่พูดอะไร

จู่ๆ หมิงเจ๋อหัวลุกขึ้นยืน แล้วพูดว่า "เจ้าเทพมีฐานะสูงกว่าจอมพล ไอ้สารเลวเย่เซิ่งเทียน ใช้เวลาสี่ปี ไปถึงจุดนั้นได้ยังไง ปู่ ผมเห็นด้วยกับที่พ่อพูด ต้องมีอะไรปิดบังอยู่ในนี้แน่นอน"

แววตาหมิงเจ๋อหัวร้ายกาจ เขาพูดต่อ "เจ้าสาวคนนั้นชื่อหวางซี เป็นลูกสาวของครอบครัวเล็กๆ คนที่อุ้มท้องเดินประจานกลางถนน ก็คือเธอ!"

หมิงชุนชิวจ้องหมิงฮุย แล้วพูดว่า "คุณรู้ไหมคำพูดนี้หมายถึงอะไร ถ้าเย่เซิ่งเทียนเป็นเจ้าเทพจริง ตระกูลหมิงของเราไม่มีทางลุกขึ้นมาได้อีก"

"พ่อ ตาสว่างเถอะ เย่เซิ่งเทียนจะปล่อยเราไปเหรอ"

หมิงฮุยพูดอย่างโหดเหี้ยม "เราเป็นผู้อาวุโส เย่เซิ่งเทียนเป็นผู้น้อย แต่พวกมันดูหมิ่นเราเหมือนหมา อย่าบอกนะว่าเราจะต้องไปคุกเข่าหน้าหลุมศพหมิงยู่จริงๆ ถึงเราคุกเข่าสำนึกผิดแล้ว เย่เซิ่งเทียนก็ไม่มีทางปล่อยเรา......"

สีหน้าหมิงชุนชิวสับสน เงียบอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า "ได้ แกไปสืบมา ต้องสืบให้ชัดเจน ถ้าเป็นเรื่องจริง จะเสียเท่าไร ก็ต้องฆ่าเย่เซิ่งเทียนให้ได้ คนที่เกี่ยวข้องกับเย่เซิ่งเทียนทั้งหมด ก็ต้องตายเหมือนกัน"

ขณะนั้น มีคนพูดเสียงดังขึ้นมา "เจ้าชาย เจ้าหญิง ชาวตะวันตกทุกท่าน มามอบของขวัญให้เจ้าเทพ"

"เจ้าชายแห่งประเทศอัง มอบ Angel's tears พร้อมด้วยเงินหมื่นล้านยูโร"

"เจ้าชายแห่งประเทศอารัน มอบบ่อน้ำมันห้าแห่ง อวยพรให้เจ้าเทพกับคุณนาย รักกันจนแก่เฒ่า"

"เจ้าชายแห่งเยอรา มอบเหมืองทองคำให้เจ้าเทพสองแห่ง อวยพรให้เจ้าเทพกับคุณนาย ครองรักกันตลอดไป"

"......"

เจ้าชาย เจ้าหญิงของประเทศตะวันตก ต่างพากันมาที่นี่

เมื่อได้ยินสิ่งเหล่านี้ หมิงชุนชิวตาแดงก่ำ นี่เป็นสมบัติที่ร่ำรวยเทียบเท่าประเทศ!

เดิมที ต้องมีส่วนที่เป็นของตระกูลหมิง......

สมควรตาย เพราะไอ้สารเลวเย่เซิ่งเทียน ทำลายโอกาสของตระกูลหมิง

การที่ให้คนสารเลวอย่างมันมีชีวิตอยู่ ถือว่าเมตตามากพอแล้ว ตอนนี้ยังกล้าทำคุณบูชาโทษ มีอย่างที่ไหนกัน

ไม่นาน หมิงฮุยวางโทรศัพท์ พูดอย่างโมโหจนทนไม่ไหว "เราโดนไอ้สารเลวเย่เซิ่งเทียนหลอกแล้ว มันไม่ใช่เจ้าเทพ!"

"อะไรนะ"

ในดวงตาหมิงชุนชิว มีความโหดเหี้ยมฉายขึ้นมา

เย่เซิ่งเทียนไม่ใช่เจ้าเทพ!!

ตัวเองคุกเข่าอยู่ตรงนี้ตั้งนาน

ไอ้เด็กสารเลว มันจงใจให้คนอื่นมองตระกูลหมิงเป็นตัวตลก

ไฟโกรธในตาหมิงฮุย แทบจะพุ่งออกมา เขาพูดอย่างน่ากลัวว่า "เย่เซิ่งเทียนบังกระสุนให้เจ้าเทพ ในสงคราม เจ้าเทพรับปากว่าจะทำความปรารถนาของเขาให้เป็นจริง ดังนั้นเลยมอบงานแต่งนี้ให้เย่เซิ่งเทียน"

ตู้ม

หมิงชุนชิวเหมือนโดนฟ้าผ่า รอยตีนกาบนใบหน้าชรา สั่นขึ้นมา "ไอ้ชั่ว ไอ้ชั่วนี่ กล้าใช้อำนาจมาข่มขู่พวกเรา ฉันจะฆ่ามัน!"

หมิงเจ๋อหัวถามอย่างอดไม่ได้ "พ่อ ข่าวเชื่อได้ไหม"