Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 1059

เย่เซิ่งเทียนยังมีอีกหลายอย่างที่อยากจะถาม แต่เงาร่างของจักรพรรดิไท่ก็ไม่สามารถยืนหยัดได้ไหว และสลายไปแล้ว

“เหมือนว่าฉันรู้สึกค่อนข้างคุ้นเคยกับเขา”

วิญญาณหอคอยขมวดคิ้วและกำลังครุ่นคิด แต่ความทรงจำของมันขาดหายไป มีหลายอย่างที่นึกไม่ออก

“หลักธรรมพิทักษ์......จักรพรรดิไท่ ก็คือผู้คุ้มครองในตอนนั้นเหรอ? โลกใบนี้ คืออะไรกันแน่?”

เย่เซิ่งเทียนพูดพึมพำ รู้สึกถึงหลักธรรมเส้นนั้นในร่างกาย ราวกับว่าเกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย

และหนังสือแห่งโชคที่เขาตระหนักได้ ก็คือครอบคลุมไปทุกอย่าง

“หลักธรรมนี้ ดูเหมือนว่าเตรียมมาเพื่อฉันโดยเฉพาะ นี่ก็เกี่ยวข้องกับจักรพรรดิไท่ไหม?”

เย่เซิ่งเทียนพูดพึมพำ รู้สึกสงสัยเล็กน้อย

หลังจากที่เข้าสู่โลกชูร่า ทั้งหมดในที่แห่งนี้ ราวกับว่ามีผลกระทบกับเขา

จักรพรรดิไท่เคยปกป้องสถานที่แห่งนี้เพื่อเผ่าพันธุ์มนุษย์เป็นเวลาหลายแสนปี

จอมพลเทพชิงเฟิงตายในสงคราม โจวเฉิงรอเขานับหมื่นปี

ตอนนี้ สิ่งที่จักรพรรดิไท่ทิ้งไว้ก็คือหลักธรรมพิทักษ์

ทั้งหมดนี้ ก็เพื่อที่จะคุ้มครองเผ่าพันธุ์มนุษย์

มันอาจจะเป็นไปได้ว่า จักรพรรดิไท่และพวกเขาในตอนนั้น ทำสงครามเพื่อที่จะคุ้มครองเผ่าพันธุ์มนุษย์หรือเปล่า?”

ในบรรดาเผ่าพันธุ์มนุษย์ มีการแบ่งกลุ่มชาติพันธุ์หรือไม่? คล้ายกับในปัจจุบันที่แบ่งเป็นคนผิวเหลือง คนผิวดำ คนผิวขาว เป็นต้น

ตอนนั้นพวกเขา มีการแบ่งแยกแบบนี้ไหม?

เย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้ว

ให้เขาคุ้มครองประเทศต้าเซี่ย เขาก็ไม่ได้ขัดแย้งอะไร

คุ้มครองคนกลุ่มนั้นในผืนดินประเทศต้าเซี่ย แม้ว่าในบรรดาพวกเขาจะมีคนเคยทำร้ายเขาก็ตาม เขาก็ไม่ขัดแย้ง

แต่คนอื่นที่ไม่ใช่คนประเทศต้าเซี่ย ให้เขาไปปกป้อง เขาก็ต้องคิดแล้วคิดอีกเลย

เหมือนกับประเทศนัมเบอร์วัน ประเทศอาทิตย์ ให้เขาไปคุ้มครองประเทศเหล่านี้ ก็ไม่มีทางเป็นไปได้เลย

ไม่ฉวยโอกาสทำลาย พวกเขาก็ถือว่ามีความเมตตาแล้ว

ยังจะไปคุ้มครองอีก?

เย่เซิ่งเทียนอยากรู้ว่า จักรพรรดิไท่และคนอื่นๆในตอนนั้น เคยเจอปัญหาแบบนี้ไหม

“ถึงเวลานั้นก็ค่อยว่ากันเถอะ ถ้าไม่รู้จักว่าสิ่งใดควรสิ่งใดไม่ควร ทำไมฉันจะต้องไปสนใจความเป็นความตายของพวกเขาด้วยล่ะ”

เย่เซิ่งเทียนยิ้มอย่างเย็นชาอยู่ในใจ

เขาไม่ใช่คนที่ใจกว้างอะไร ฉันก็เป็นแค่คนธรรมดาที่มีความเห็นแก่ตัว ทำไมจะต้องแสร้งทำเป็นนักบุญขนาดนั้นด้วย?

ความแค้นบางอย่าง ฝังอยู่ในกระดูก และไม่มีทางลืมได้เลย

จำสิ่งเหล่านี้ไว้ ไม่ใช่เพื่อที่จะแก้แค้นหรืออะไร แต่เพื่อที่จะจำไว้ถึงความทุกข์ทรมานที่ผ่านมา

ยิ่งกว่านั้น ความแค้นเป็นร้อยๆปีก็สามารถล้างแค้นได้