Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 1071

ทั้งสามคนกลัวมากจนหน้าซีด เอามือปิดหน้าตัวสั่นด้วยความกลัว

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ พวกเขาทั้งสามคนมองไม่เห็นหน้ากันเลย

โม่อวี่ถามอย่างหวาดหวั่น “ใครน่ะ? คุณคือใคร?”

โม่จงสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “ท่านผู้อาวุโส หากรบกวนตรงไหนได้โปรดยกโทษให้พวกเราสามคนด้วย พวกหลานแค่ต้องการเอาสิ่งนี้คืนให้บรรพบุรุษของพวกเรา ไม่ได้มีเจตนาอย่างอื่น”

พวกเขาไม่เกรงกลัวการปรากฏตัวของฝ่ายตรงข้าม

สิ่งที่พวกเขากลัวคือ การที่พวกเขามองไม่เห็นอีกฝ่ายเลย

“ผมจะทำให้พวกคุณต้องคุกเข่าลง!”

เย่เซิ่งเทียนตะโกนลั่น

ในเวลานี้เขาอดยิ้มเยาะเมื่ออยู่ต่อหน้าทั้งสามคนไม่ได้

คนเหล่านี้เป็นผู้แข็งแกร่งที่ไหนกัน

พวกแมลงวันซอกซอนหาผลประโยชน์ ขี้ขลาดกลัวตายไปวันๆ

ตราบใดที่คู่ต่อสู้แข็งแกร่งกว่าพวกเขา พวกเขาก็คือพวกขี้ขลาด

แต่เมื่อพวกเขาเผชิญหน้ากับผู้ที่อ่อนแอ ก็จะแยกเขี้ยวดุร้ายให้เห็น

สีหน้าของพวกโม่จงทั้งสามคนแย่ลงจนถึงขีดสุด แต่ในใจก็หวาดกลัวเช่นกัน

พวกเขาไม่รู้เลยว่าคู่ต่อสู้แข็งแกร่งแค่ไหน

ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนหรือผี

ประเด็นหลักคือพวกเขามองไม่เห็นกันและกัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่นี่คือเมืองโม่

เป็นดินแดนของพวกเขาตระกูลโม่

มันน่าอัปยศจริงๆ ที่ถูกข่มขู่คุกคามเช่นนี้ในดินแดนของพวกเขาเอง!

ผัวะ!

เย่เซิ่งเทียนตบโม่จงล้มลงกับพื้น

ก่อนที่โม่จงจะทันได้ตอบโต้อะไร เขาก็ลงไปนอนอยู่บนพื้นแล้ว

โม่อวี่และโม่ฉองตกตะลึง แต่วินาทีต่อมา ทั้งสองคนก็ถูกเย่เซิ่งเทียนตบล้มลงกับพื้นเช่นกัน

เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร?

ทั้งสามคนตะลึง

เพราะถึงอย่างไรพวกเขาทั้งสามก็มาจากแดนทะลุเทพเก้าวัง แต่มาถูกใครตบล้มลงกับพื้นอย่างง่ายดายเช่นนี้

“จะคุกเข่า หรือว่าไม่”

เสียงอันเย็นชาของเย่เซิ่งเทียนดังขึ้น