เข้าสู่ระบบผ่าน

Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 157

หลินจื้อเผิงคำรามภายในใจ ตัวเองมีลูกพี่ลูกน้องโง่ขนาดนี้ได้อย่างไร!! คนโง่คู่กับคนโง่ พวกแกกลับคู่กันได้อย่างสมบูรณ์แบบ!!

ฉันมาถึงก็ถูกคนอื่นเขาทำให้กลัวจนสีหน้าเปลี่ยนไป พวกแกโง่จนมองไม่ออกเหรอ ได้! ฉันจะบอกใบ้ให้อีกครั้ง! ฉันให้พวกแกคุกเข่าลง พวกแกยังไม่เข้าใจ ได้! ฉันบอกใบ้ให้พวกแกอีกครั้ง ฉันตบตีพวกแก ฉันคุกเข่าลง พวกแกยังมองไม่ออกเหรอ!

คนคนนี้กูมีเรื่องด้วยไม่ได้!!!

ไอ้โง่สองคน ต่อให้สมองหมูทั้งสอง แค่ขู่เล็กน้อย ก็รู้ว่าต้องทำยังไง พวกแกยังสู้หมูไม่ได้เลย!!

ฉันก็บอกใบ้พวกแกอย่างชัดเจนแบบนี้แล้ว ยังจะให้กูบอกใบ้พวกแกยังไง!!!

โง่ โง่ ไอ้โง่ โง่บวกกับโง่!

สมควรที่พวกแกโดนตบ ทำไมไม่ตบพวกแกให้ตายเลย!!!

ทำไมกูถึงได้มีญาติอย่างพวกแก ต่อให้หาหมูตัวหนึ่งเป็นญาติ ก็ฉลาดกว่าพวกแก!!

หมูก็วาดรูปเป็น พวกแกไม่มีสมองด้วยซ้ำ!!!

ทำให้ฉันโมโหแทบตายอ๊ากกกกก!!!

หลินจื้อเผิงโกรธจนแทบบ้า

กูไม่สนใจพวกแกแล้ว อยากตายก็ตายซะ ตายไปก็สมควร ไอ้คนโง่เง่าอย่างพวกแก ก็ไม่สมควรมีชีวิตอยู่!!

ในใจของหลินจื้อเผิงโกรธ ด่าทอ แทบอยากจะแยกสมองของสองคนนี้ออก ดูว่าข้างในมีขี้เลื่อยหรือว่าสมองกันแน่

แต่ว่าบนหน้าผากของเขา เหงื่อเย็นเยียบไหลลงมาราวกับฝน!

เขาไม่มีวันลืมว่า ครั้งก่อนดอกบานพูนสุข ตัวเองหาเรื่องเย่เซิ่งเทียน เกือบถูกเฉินเฟิงเล่นงานตาย!

เขายังจำได้ เกาเจี๋ยเจ้านายดอกบานพูนสุข อยู่ตรงหน้าของเย่เซิ่งเทียนราวกับเป็นหลานชาย!

เขายังจำได้ เกาเจี๋ยบอกว่าเย่เซิ่งเทียนให้ดอกบานพูนสุขจัดงานเลี้ยงที่มีมาตรฐานสูงสุดให้พวกเขา ก็เหมือนกับว่าดอกบานพูนสุขเป็นของเย่เซิ่งเทียน!

คนแบบนี้ ใครกล้ามีเรื่องด้วย!!

พวกแกบอกฉันสิ ฉันมีเรื่องด้วยได้เหรอ? ครั้งก่อนฉันคุกเข่าเลียรองเท้าให้คนอื่นก็ไม่คู่ควร!!

ไม่นึกเลยว่าพวกแกจะเรื่องด้วย!!

พวกทำไมถึงได้สุดยอดขนาดนี้!!

"คุณเย่ ขอโทษ ขอโทษด้วย ถ้ารู้ว่าเป็นคุณ ผมไม่กล้ามาอย่างแน่นอน ไม่กล้ามาอย่างแน่นอนครับ"

หลินจื้อเผิงไม่อยากสนใจความเป็นความตายของเหวินชิงและหานยู่หงแล้ว คนโง่แบบนี้ ก็ไม่คู่ควรมีชีวิตอยู่

ความเป็นความตายของตัวเองก็เอาตัวไม่รอด สนใจไอ้โง่สองคนนี้ทำไม

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Mars เจ้าสงครามครองโลก