Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 201

ใช่!

ชิอิจิโร่ มิยาโมโตะ เป็นปรมาจารย์ด้านอักษรพู่กันจีนชั้นนำของโลก เขาคุกเข่าลงแล้ว!

คุกเข่าต่อหน้าเย่เซิ่งเทียน!!

เย่เซิ่งเทียนไม่พูดอะไร แล้วก็ไม่ทำอะไร และยังเขียนไม่เสร็จ ชิอิจิโร่ มิยาโมโตะ ก็คุกเข่าลงแล้ว!!

เขาเชื่อคำพูดของเย่เซิ่งเทียนทันที!!

"อาจารย์มิยาโมโตะ!!"

ทุกคนอึ้ง!

เรื่องนี้น่าตะลึงจริงๆ ไม่คาดคิดว่า อาจารย์มิยาโมโตะจะคุกเข่าลงจริงๆ !!

เขาคุกเข่าให้เด็กกระโปกนี้!!!

"ฉันยอมแพ้แล้ว!!"

ชิอิจิโร่ มิยาโมโตะหลับตาและกราบลงไป!

เขายอมแพ้ และเขาเชื่อว่าเขาแพ้!!

"นี่คือทักษะการเขียนอารัมภกถาบทกวีหลานถิงที่แท้จริง ฉันเรียกรู้เพียงผิวเผินเท่านั้น แต่คุณผู้ชายท่านนี้ต่างหาก ที่มีวิชาที่แท้จริง"

ชิอิจิโร่ มิยาโมโตะยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ ทันทีที่เย่เซิ่งเทียนลงมือเขียน เขาก็รู้เลยว่าตนเองแย่ตรงไหน เขาแค่ไม่พอใจ และไม่อยากไปเชื่อว่า อีกฝ่ายยังเด็กมากเช่นนี้ แต่เขากลับมีความสามารถด้านพู่กันมากกว่าตน

เขายิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัว!

คำที่ตนเขียนขึ้นมา เป็นเพียงผิวเผิน เป็นเพียงอักษรที่ไม่มีชีวิต!!

แต่ชายหนุ่มคนนี้เขียนออกมา กลับมีชีวิต!

ใช่แล้ว ในช่วงเวลาหนึ่ง เขารู้สึกว่าคำพวกนั้นมีชีวิตอยู่ ราวกับว่านักอักษรศิลป์มือเอกหวังซีจือได้เกิดใหม่มาเขียนอีกครั้งด้วยตนเอง!

อารมณ์นั้น ความคล้องตัวนั้น ความแข็งแกร่งและหนักแน่นของพู่กันนั้น ตนเทียบกับเขาไม่ได้เลย

" ลงมือเบาเส้นอักษรกลับแหลมคม ขีดเส้นแนวนอนและขวางแทบจะเข้าด้วยกัน ขีดจุดงามดั่งหง ซึ่งมีความหมายแฝงอยู่!!สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความหมายแฝงนั้น ถูกแสดงออกมาอย่างชัดเจนเต็มที่"

เมื่อได้ยินความคิดเห็นของมืออาชีพพวกนี้ แม้ว่าคนรอบข้างจะไม่เข้าใจ แต่พวกเขาก็รู้สึกว่าคำพูดเหล่านี้ดีกว่าคำพูดของชิอิจิโร่ มิยาโมโตะ

ไม่ใช่ว่างานของชิอิจิโร่ มิยาโมโตะไม่ดี แต่จะพูดยังไงดี ของเขานั้นมักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป

ก็เหมือนผู้หญิงที่สวยเหมือนกันสองคน แววตาเหม่อลอยเล็กน้อย แม้ว่าจะงดงามและกลับไร้ชีวิตชีวา ดูเหมือนขาดบางอย่างไป ส่วนอีกหนึ่งนั้นมีแววตาที่มีจิตวิญญาณ ดวงตาที่สดใสเป็นประกายเผยเสน่ห์ ความแตกต่างระหว่างทั้งสองชัดเจนมากทีเดียว

ใช่ เขาพูดแค่คำเดียวเท่านั้น ตลก!

ความหมายแฝงของเขาหมายความว่า ประเทศอาทิตย์ของคุณ มีสิทธิ์อะไรมาแข่งเรื่องพู่กันจีนกับต้าเซี่ยอย่างเรา? น่าตลกสิ้นดี!

ถูกต้อง ไม่คิดเช่นกันว่าตนจะมีความคิดที่จะมาแข่งการเขียนพู่กันกับต้าเซี่ย นี่เป็นความโง่เขลาอย่างมาก ชายหนุ่มคนนี้ไม่อยากจะสนใจตนด้วยซ้ำ แต่ตนเองต่างหากที่ไปบังคับเขามาให้ทำตนเสียหน้า!!

เขาเป็นใครกัน?

ทำไมฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเขาเลย!

"อาจารย์มิยาโมโตะ คุณ..."

คนรอบข้างไม่กล้าพูดอะไรมาก พวกเขาแค่รู้สึกหน้าชา

เขาเขียนเสร็จแล้วก็จากไปแล้ว ดูทรงพลัง และอิสระเพียงใด

ไม่แคร์ความงามความชอบเรื่องนอกตัวพวกนั้นสักนิด!

แม้แต่มองก็ไม่มอง ถึงจะไม่ได้พูดอะไร แต่ทำให้พวกเขาเขินอายจนหน้าแดง และอยากมุดดินหนี "ต่อไป ฉันจะไม่ใช่อาจารย์แล้ว เขาตั้งหากที่เป็นอาจารย์!!"

ชิอิจิโร่ มิยาโมโตะมองแผ่นหลังของเย่เซิ่งเทียนด้วยอารมณ์ที่ไม่สามารถบอกได้