Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 220

ฝีมือเย่เซิ่งเทียน ทำให้ทุกคนอึ้ง

ไป๋เฉินและคนอื่นๆ ต่างก็ตกใจ ความแข็งแกร่งของเย่เซิ่งเทียน แม้แต่หานเฟิง ดาราที่มีความสามารถและเก่งเรื่องศิลปะการต่อสู้มากที่สุดในวงการบันเทิง ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

แต่ว่า สำหรับปรมาจารย์วิชาบู๊นั้น มันยังไม่พอ!

หยวนปินหัวเราะเยาะเย้ย "หากคุณมีเพียงความแข็งแกร่งของปรมาจารย์แค่นี้ ยังไงคุณก็ต้องตาย ครึ่งปีก่อน ฉันก็เป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แล้ว! ถ้าคุณคุกเข่าขอความเมตตากับฉันตอนนี้ ฉันอาจจะไว้ชีวิตคุณ"

"อ้าวเหรอ? "

เย่เซิ่งเทียนมองไปที่หยวนปิน "คุณคือใครกัน? กล้าหยิ่งทะนงต่อหน้าฉัน"

เชี่ย!

นี่มันบ้ามาก อยากตายขนาดนั้นเลยเหรอ?

กล้าดียังไงมาพูดกับปรมาจารย์หยวนแบบนี้!

บางคนที่รู้เรื่องเกี่ยวกับโลกบู๊ ก็รู้สึกโกรธทันที

นักบู๊ อาจารย์บู๊ ปรมาจารย์ ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ นี่เป็นการแบ่งระดับของกำลังการต่อสู้ของโลกบู๊ ในปัจจุบัน คนภายนอกก็ไม่ได้ชัดเจนมาก

หยวนปินเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ นี่คือการมีอยู่ที่ไม่อาจต้านทานได้ของห้ามณฑลในเจียงหนาน เป็นข่าวใหญ่ที่น่าตกใจอย่างแน่นอน!

คุณต้องรู้ว่าในบรรดาผู้คนจำนวนมากกว่าหนึ่งพันล้านคนในต้าเซี่ย มีปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ในวิชาบู๊แค่สองสามร้อยคนเท่านั้น

เด็กคนนี้ไม่ได้เอาปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ไว้ในสายตา เขามีสมองหรือเปล่า?

เจอแต่คนรนหาที่ตาย แต่ก็ไม่เคยเห็นคนที่อยากตายเร็วๆ ขนาดนี้

"ไอ้สารเลว มึงไม่รู้เหรอว่ากำลังพูดอะไรอยู่!!" โจวอู่ตะโกนเสียงแข็ง "ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ เป็นคนที่มึงก็ดูถูกได้เหรอ? ตระกูลในห้ามณฑลในเจียงหนาน ต่างก็เคารพเมื่อเจอปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ นับประสาอะไรกับมึง กล้ามาดูหมิ่นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่งั้นเหรอ? "

ใช่

ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ เป็นตัวแทนแห่งความแข็งแกร่ง!!

ถ้าอยู่สมัยโบราณ นั่นคือความแข็งแกร่งของกวนอู!!

เด็กคนนี้มันหาเรื่องตายจริงๆ กล้าดียังไงมาพูดกับปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แบบนี้!

"ฮ่าฮ่า ช่างกล้าหาญจริงๆ แม้แต่ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่อย่างฉันก็ไม่อยู่ในสายตาของมัน"

หยวนปินยิ้มเบาๆ ยืนไขว้หลัง จ้องไปที่เย่เซิ่งเทียน และพูดอย่างมีอำนาจที่เหนือกว่า "คุณรู้ไหมว่าการดูถูกปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่มันรู้ชาติเป็นยังไง? ฉันบอกคุณไว้เลยนะ คุณกับครอบครัวของคุณ ต้องตายให้หมด ตระกูลนายทั้งตระกูลจะต้องถูกกำจัดทิ้ง จะมาดูหมิ่นปรมาจารย์ไม่ได้!!"

ใบหน้าของหวางซีเริ่มซีด ปรมาจารย์ผู้หญิงใหญ่!

ด้วยจำนวนคนมากกว่าสองร้อยล้านคนในห้ามณฑลในเจียงหนาน มีปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แค่สามคนเท่านั้น!!

นึกออกได้เลย ว่ามันน่ากลัวขนาดไหน!

หวางซีรีบพูด "พวกเรารู้จักเกาเจี๋ยและเวินเฉิน ถ้าคุณทำอะไรกับสามีของฉัน เกาเจี๋ยและเวินเฉินจะไม่ปล่อยคุณไว้แน่!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า"

คนหลายคนกำลังหัวเราะ

หัวเราะอย่างดูหมิ่น

เยาะเย้ย

"รู้จักกันแล้วไง? "

หยวนปินพูดอย่างดูถูก "ฉันเป็นถึงปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ในวิชาบู๊ ฉันฆ่าใครสักคนพวกเขาจะสนจริงๆ เหรอ? ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของพวกคุณดี แล้วมันยังไงล่ะ? มีปัญหากับปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ในวิชาบู๊ของฉันหรือ? หากว่าฉันยินยอม เจ้าเทพจะเกณฑ์ทหารในครั้งหน้า ฉันก็จะเป็นเหมือนพวกเขา เป็นเพื่อนร่วมรบของพวกเขา"

เมื่อได้ยินแบบนี้ หวางซีรู้สึกท้อ

ใช่ ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ แม้แต่เจ้าเทพยังให้ความสำคัญ

หากว่าการเกณฑ์ทหารในครั้งหน้า หยวนปินรับเข้าร่วม ถ้าอย่างงั้น ครอบครัวของตัวเองก็ตายแล้วจริงๆ จะไม่ส่งผลกระทบอะไร

อู๋เฟิงและจ้าวปิง มองไปที่หยวนปินด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์

เป็นคนโง่กันหรือไงว่ะ?

ดูหมิ่นเจ้าเทพ แล้วยังหวังใครเทพเจ้าเลือกอีก?

มีคุณสมบัติขนาดนั้นเลยเหรอ?

โง่จริงๆ

เย่เซิ่งเทียนหรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง "มึงเหมาะเหรอ? "

ในใจของหยวนปินเต็มไปด้วยความโกรธ เด็กคนนี้เยาะเย้ยเขาครั้งแล้วครั้งเล่า และไม่สนใจปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่คนนี้เลย!

"ไอ้สารเลว ถ้าอยากตายมาก งั้นฉันจัดให้!!"

หลังจากพูดอย่างนั้น หยวนปินเริ่มเคลื่อนย้าย และจะฆ่าเย่เซิ่งเทียน

เสื้อผ้าของเขาสั่นไหวโดยที่ไม่มีลม ราวกับว่ามีกำแพงอากาศที่ล่องหนอยู่ กลิ่นอายที่เขาเผยออกมานั้น ทำให้คนที่รับรู้ได้ถอยหลังไปอย่างไม่รู้ตัว