Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 226

แม่งฉิบหาย ฉันแตกแล้ว! !

เป็นบ้าเหรอ?

ผมยั่วยุคุณเหรอ? ผมพูดแค่ประโยคเดียวเท่านั้น พวกคุณก็มาทำร้ายผม

ผมโชคร้ายจริง ๆ ! !

เย่เซิ่งเทียนไม่ให้เกียรติผม และทำร้ายผมจนมีสภาพเช่นนี้ ผมด่าเขาว่าไอ้คนนอกคอกนั้นไม่สมควรเหรอ? เขาทำร้ายผม ผมด่าเขาแค่ประโยคเดียว ผิดด้วยเหรอ?

พวกคุณรังแกคนมากเกินไปแล้ว

ผมอายุมากแล้ว ถูกคนรุ่นหลังทำร้ายและคุกเข่าขอความเมตตา แล้วผมยังไม่สามารถด่าได้แม้แต่ประโยคเดียวเลยเหรอ?

เย่เซิ่งเทียนเป็นพ่อหรือบรรพบุรุษของพวกคุณเหรอ? พวกคุณถึงได้กตัญญูกับเขาขนาดนี้!

โจวอู่โมโหจนอาเจียนเป็นเลือด ปากและใบหน้าของเขาบวมมากจนไม่สามารถด่าออกมาได้ ดวงตาของเขาแดงก่ำ และจ้องจนลูกตาแทบถลนออกมาจากเบ้า

เขาชี้ไปที่จ้าวปิงและอู๋เฟิง โกรธจนตัวสั่น หายใจเหนื่อยหอบ ร่างกายกระตุกและล้มลงบนพื้นทันที

"รีบส่งกลับไปที่ตระกูลโจว อย่าให้ตายอยู่ที่นี่"

สีหน้าของโม่โสงเต็มไปด้วยความรังเกียจ โชคดีที่กูรู้ว่าเย่เซิ่งเทียนเป็นเจ้าเทพนานแล้ว มิเช่นนั้นไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น

เขาจำได้ว่าคราวที่แล้ว หมิงเจ๋อหัวคุณชายใหญ่ของตระกูลหมิง และหวางเปียวคุณชายใหญ่ของตระกูลหวาง ถูกเย่เซิ่งเทียนฆ่าตายอยู่ที่สวรรค์บนดิน

วันนั้น ตนเองขวางเวินเฉินเอาไว้ และตนเองเกือบถูกเวินเฉินฆ่าตาย!

ทำให้กูตกใจเกือบตาย!

โชคดีที่กูเดาถูกว่าเย่เซิ่งเทียนเป็นเจ้าเทพ มิอย่างนั้นชีวิตกูจบแน่!

จ้าวปิงและอู๋เฟิงสบตากัน ไอ้เด็กเปรตโม่โสงพยายามคว้าโอกาสที่จะแสดงต่อหน้าเจ้าเทพ

ช่างมันเถอะ ไม่สนใจเขาแล้ว

ตอนนี้ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีก ยิ่งไม่ไม่มีใครกล้าด่าว่าเย่เซิ่งเทียน

ขณะนี้ เย่เซิ่งเทียนและหวางซีเพิ่งถึงบ้าน

ตระกูลโจว พวกคุณทุบรถของผม พวกคุณเป็นหนี้รถผมอยู่หนึ่งคัน ผมจะจำเอาไว้

ผมเป็นคนที่แค้นฝังใจ

เย่เซิ่งเทียนกล่าวอย่างลับ ๆ

เพราะแต่ไหนแต่ไรมา เขาก็ไม่ได้เป็นคนใจกว้าง