Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 292

เสียงการตบหน้าที่คมชัด เหมือนเสียงกระซิบของเทพเจ้าแห่งความตาย ทำให้คนรู้สึกขนหัวลุก

ผู้มีอิทธิพลที่พูดเมื่อสักครู่ ไม่ว่าจะเป็นข้าราชการหรือผู้มีอิทธิพลใต้ดิน ราวกับพวกเขาเห็นผี ขาทั้งสองข้างของพวกมันสั่นด้วยความตกใจ!

ร่างกายที่ไร้ศีรษะของหลิงมู่ ทำให้พวกเขายิ่งหวาดกลัวขึ้นไปอีก!

ราชาบู๊ถูกฆ่าตายด้วยดาบเดียว!

ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะตอบโต้!

นี่มันคือพลังอะไรกันแน่! ! !

"คราวนี้ตระกูลโจว สร้างปัญหาใหญ่แล้ว!! ปัญหาใหญ่มากจริง ๆ!"

ไม่รู้ว่าใครพูดประโยคหนึ่งด้วยความตื่นตระหนก

สีหน้าของคนที่อยู่ด้านข้างขาวซีด และไม่กล้าพูดอะไร!

ทันใดนั้นพวกเขาก็ตระหนักถึงความเป็นจริงที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง!

คนที่สามารถฆ่าราชาบู๊ได้อย่างง่ายดาย ต้องเก่งกว่าคนธรรมดาอย่างแน่นอน!

เพราะการฝึกบู๊นั้น ต้องใช้ทรัพยากรมากมาย!

ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่ถูกเฉินเทียนป้าชกด้วยหมัดจนกระเด็นออกไป ตอนนี้เขาจับหน้าอกของตนเองเอาไว้ และกล่าวอย่างขวัญหนีดีฝ่อว่า "มีคนเคยทำสถิติ ถ้าคนธรรมดาที่มีคุณสมบัติเพียงพอต้องการเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ หากแปลงทรัพยากรทั้งหมดเป็นเงินหยวนแล้ว ต้องใช้เงินอย่างน้อยสามพันล้าน และการเพิ่มอีกระดับนั้น จะต้องใช้เงินเพิ่มเป็นสองเท่า!"

คนในโลกบู๊ต่างไม่พูดอะไร มองที่เย่เซิ่งเทียนราวกับว่าพวกเขากำลังมองสัตว์ประหลาดที่รูปร่างเหมือนมนุษย์!

เพราะหลังจากไปถึงระดับ พญาบู๊แล้ว ไม่ใช่แค่ต้องใช้ทรัพยากรเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า!

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมผู้แข็งแกร่งที่สูงกว่าปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่จึงมีค่อนข้างน้อย

แม้แต่ต้าเซี่ยที่กว้างใหญ่ไพศาล และเศรษฐกิจที่ใหญ่เป็นอันดับสองของโลก ก็ไม่สามารถสนับสนุนผู้แข็งแกร่งโลกบู๊ได้มากนัก!

มิเช่นนั้น เจียงหนานจะมีปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่เพียงแค่สามคนได้อย่างไร!

ไม่ใช่ไม่สามารถมีมากกว่านี้ได้ แต่สนับสนุนไม่ไหว!

คนในโลกบู๊เหล่านี้ รู้เรื่องนี้ดีกว่าคนธรรมดาทั่วไป ดังนั้นพวกเขายิ่งกลัวมากขึ้นไปอีก!

และรู้สึกได้ว่าคราวนี้ตระกูลโจวประสบปัญหาครั้งใหญ่แล้ว!

ถึงแม้คนที่ไม่ได้อยู่ในโลกบู๊พวกนั้นจะกลัว แต่สิ่งที่พวกเขากลัวนั้นคือเฉินเทียนป้าเท่านั้น!

ความไม่รู้ อาจถือเป็นความโชคดีของพวกเขา เพราะคนที่ไม่รู้นั้นจะไร้ความกลัว

มิฉะนั้น ในบรรดาพวกเขาบางคนอาจจะตกใจกลัวจนช็อกตายไปแล้ว!

ถ้าเป็นเช่นนั้นผู้แข็งแกร่งที่ฟันหลิงมู่ ราชาบู๊ด้วยดาบเดียว ต้องเป็นเซียนบู๊เท่านั้น!

สีหน้าของเย่เซิ่งเทียนไร้ความรู้สึก และตบหน้าเขาอีกครั้ง!

ความโกรธปะทุอยู่ในใจเหมือนระเบิด เหมือนภูเขาไฟที่ปะทุขึ้น ซึ่งทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดจนแทบขาดใจ!

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเขายังคงสงบนิ่ง!

ความโกรธที่ระเบิดออกมานั้นไม่น่ากลัว

แต่สิ่งที่น่าสะพรึงกลัวคือภายใต้รูปลักษณ์ที่นิ่งสงบ แต่กลับระงับความโกรธมหาศาลเอาไว้!

เช่น อันธพาลที่กลั่นแกล้งคุณอยู่ทุกวันนั้นไม่น่ากลัว แต่คนซื่อ ๆ ที่ทนคุณมาตลอดถึงจะเป็นคนที่น่ากลัว!

เพราะเมื่อเขาระเบิดอารมณ์ออกมา เขาจะไม่ตบคุณกลับ แต่เขาจะฆ่าคุณ!

ขณะนี้ ความโกรธที่ถูกระงับของเย่เซิ่งเทียน เหมือนกับความโกรธจนสุดขีดของคนซื่อ ๆ ที่ถูกระงับเอาไว้!

ตระกูลโจว ไม่สามารถทนรับได้!

"รังแกคุณ แล้วไงล่ะ!"

น้ำเสียงของเย่เซิ่งเทียนกลวงจนน่ากลัว และเต็มไปด้วยความโกรธแค้นที่ถูกระงับจนสุดขีด!

โจวฮงหรูอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นสะท้าน!