Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 300

"งั้นก็ตายซะ ไอ้สารเลว!!!"

เย่เซิ่งเทียนคำรามเหมือนสัตว์ป่า ใบหน้าของเขาน่ากลัวเล็กน้อย และปล่อยหมัดไปที่ใบหน้าของโจวอู่อย่างต่อเนื่อง

ปังปังปัง!

ฉากที่น่าสยดสยองนี้ ทำให้คนบางคนตกใจจนนั่งลงบนพื้น พวกเขาไม่เคยเห็นฉากที่น่ากลัวเช่นนี้มาก่อน!

ใช้หมัดชกไปที่ศีรษะของคนจนแตกละเอียดทันที!

"อ้วก"

มีคนอาเจียนอย่างรุนแรงโดยที่ไม่สามารถควบคุมได้

"ไม่ ผมจะไปที่นี่ ผมจะไปจากที่นี่"

"ปีศาจ มันคือปีศาจ!"

"ไป รีบไป!"

"ผมจะตัดสัมพันธ์ทั้งหมดกับตระกูลโจว เรื่องของตระกูลโจวไม่เกี่ยวอะไรกับผม!"

เกิดความโกลาหลวุ่นวายไป และพวกเขาต่างตกใจเป็นอย่างมาก

ตอนนี้รู้สึกว่าตนเองไม่ได้อยู่ในโลกมนุษย์ แต่อยู่ในนรก

"อารองตายแล้ว อารองตายแล้ว!"

"แก แกฆ่าน้องรอง แกฆ่าน้องรอง!"

"ทำไมโหดเหี้ยมขนาดนี้ ทำไมต้องฆ่าอารองด้วย!"

คนของตระกูลโจว บางคนร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด และบางคนตะโกนด่า

โจวฮงหรูมองฉากนั้นด้วยความอึ้ง มองศพลูกชายคนที่สอง และทันใดนั้นเขาก็คำรามอย่างน่าสังเวช "เย่เซิ่งเทียน ทำไมคุณต้องฆ่าพวกเราด้วย!! ลูกชายของผมทำผิดจริง แต่ผมจะให้คำอธิบายแก่คุณ ทำไมคุณถึงต้องฆ่าเขา!!"

"วันนี้ ต่อให้ผมเสียหน่วยหมาป่าไปทั้งหมด ก็จะฆ่าคุณให้ตาย!! ผมไม่สนใจว่าลูกชายของผมทำผิดอะไร ไม่สนใจว่าลูกชายผมทำเรื่องอะไร เพราะยังไงเขาก็คือลูกชายของผม!!"

"คุณฆ่าเขา คุณก็สมควรตาย!!"

อย่างไรก็ตามเย่เซิ่งเทียนไม่ได้มองเขาเลย คว้าคอของโจวเทียนฉี และกล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฟางหยวนอยู่ที่ไหน"

โจวเทียนฉีตกใจจนอุจจาระและปัสสาวะไหลรวมกัน กลิ่นเหม็นโชยไปทั่วทันที ขาของเขาอ่อนแรง และเขาคุกเข่าลงอย่างควบคุมไม่ได้

"อย่าฆ่าผม อย่าฆ่าผม ผมไม่รู้ ผมไม่รู้ อารองเป็นคนทำเอง อารองเป็นคนทำเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับผม ไม่เกี่ยวอะไรกับผม ผมเป็นผู้บริสุทธิ์ ผมเป็นผู้บริสุทธิ์"

"ผู้บริสุทธิ์?"

เย่เซิ่งเทียนตะโกนเสียงดัง "คุณท่านฟางไม่ใช่ผู้บริสุทธิ์เหรอ?!! ฟางหยวนไม่ใช่ผู้บริสุทธิ์เหรอ!!"

กร๊อบแกร๊บ!

ลำคอของโจวเทียนฉีถูกเย่เซิ่งเทียนบดขยี้จนเละทันที และร่างกายของเขาก็ล้มลงบนพื้นอย่างนุ่มนวล

เงียบ

เงียบสงัด!

เงียบสงัดเป็นอย่างมาก!

ขณะนี้ ได้ยินเพียงเสียงการหายใจที่แรงเท่านั้น!

ขณะนี้ อากาศดูเหมือนจะหยุดนิ่ง และดูเหมือนว่าเวลาจะหยุดเดิน!

โจวเทียนฉีทายาทของตระกูลโจว ถูกฆ่าตายเช่นกัน! ! !

"ฆ่ามัน ฆ่ามันซะ!!"

โจวฮงหรูแผดเสียงคำราม และตะโกนด้วยความโกรธแค้น

และทันใดนั้นหน่วยหมาป่าเหล่านั้น ก็พุ่งไปที่เย่เซิ่งเทียนทันที

"ฟางหยวนอยู่ที่ไหน"

เย่เซิ่งเทียนมองไปที่โจวหมินหมิน

ผู้หญิงคนนี้ไม่มีความสำนึกผิด เธอยั่วยุตนเองในงานเลี้ยงการกุศลหลายครั้งแล้ว แต่ตนเองยังปล่อยเธอไป

นึกไม่ถึงว่าเธอนั้นจะรนหาความตายเอง

"อย่าฆ่าฉัน อย่าฆ่าฉัน ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ อารองพาเธอไปที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อารองพาเธอไปที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้!"

โจวหมินหมินตกใจจนหน้าขาวซีด ร้องไห้เสียงดัง กางเกงของเธอเปียก และมีกลิ่นปัสสาวะโชยออกมา

เพียะ

เย่เซิ่งเทียนตบศีรษะเธอ แล้วคำราม "ตระกูลโจว สมควรตาย!!"

"รีบฆ่ามัน รีบฆ่ามัน!!"

โจวฮงหรูรู้สึกสิ้นหวังและตะโกนอย่างต่อเนื่องว่า "เย่เซิ่งเทียน ทำไมแกถึงฆ่าลูกชายของฉัน ทำไมแกถึงฆ่าหลานชายของฉัน! คนที่ตายนั้นเป็นเหมือนมดตัวเดียวเท่านั้น ตระกูลโจวยินดีที่จะชดเชยด้วยเงิน ทำไมแกถึงฆ่าพวกเขา แกมันเป็นสัตว์เดรัจฉาน แกมันเป็นปีศาจ! นึกไม่ถึงว่าจะฆ่าคนของตระกูลโจวเพื่อมดตัวเดียวเท่านั้น แกสมควรตาย แกสมควรตาย! ฆ่า ฆ่ามันเลย สับมันเป็นชิ้น ๆ !!"

"มด?"

เย่เซิ่งเทียนมองเขาด้วยความเย็นชา "สำหรับผมแล้ว ตระกูลโจวนั้นเป็นแค่มด?"

และขณะนี้ เกิดความวุ่นวายที่ข้างนอกอีกครั้ง เวินเฉินคำราม "หน่วยสังหารเลือด!ฆ่าคนตระกูลโจว อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว!!"

เปรี้ยง!

เสียงนี้ราวกับเสียงสายฟ้า ดังอยู่ในสมองของโจวฮงหรู!

หน่วยสังหารเลือด!

หน่วยสังหารเลือดของเจ้าเทพ! !

เป็นไปไม่ได้! !