Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 315

แววตาของหลี่เย่าจู่สลัว หลังจากที่รู้สิ่งที่ลูกชายคนรองได้ทำ เขาก็รู้ว่า ตัวเองหนีไม่พ้นจากความตาย

ดังนั้น การตัดสินใจขั้นสุดท้ายที่เขาทำก็คือ ใช้ความตายของตัวเองและลูกชายคนรอง ใช้ทรัพย์สินของตระกูลหลี่ มาแลกกับโอกาสที่คนในตระกูลหลี่ที่เหลือให้มีชีวิตอยู่

ในตรงนี้ เขาทำได้ดีกว่าโจวฮงหรูนับไม่ถ้วน

โจวฮงหรูจนถึงตายถึงค่อยรู้สึกตัว แต่น่าเสียดายสายไปแล้ว

ดังนั้น ตระกูลโจวจึงถูกทำลาย

หลี่เย่าจู่คุกเข่าลงกับพื้น ตัวสั่นเทา แม้ว่าจะเป็นตอนที่พ่อของอดีตกษัตริย์เกาะดาวยังมีชีวิตอยู่ ก็ไม่ทำให้เขารู้สึกถึงแรงกดดันมากมายขนาดนี้มาก่อน

"เจ้าเทพ ผมผิดไปแล้ว ผมไม่รู้ตัวตนของผู้หญิงคนนั้น โจวอู่ส่งผู้หญิงมาทั้งหมดห้าคน ผมแค่คิดว่าทั้งหมดก็เป็นดาราและนางแบบหญิง ผมไม่รู้ตัวตนของเธอจริงๆ เจ้าเทพ ผมไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนนั้นมาก่อน ผมเต็มใจยอมรับผิด ผมเต็มใจยอมรับผิด คุณได้โปรดปล่อยพ่อของผมไปด้วย คุณได้โปรดปล่อยพ่อของผมไปเถอะ"

นอนอยู่บนเปลหาม หลี่อิงเจี๋ยที่ถูกหลี่เย่าจู่หักแขนขาหัก ร้องไห้แผดเสียงคำราม

ตั้งแต่เด็กจนโต เพราะว่ารู้ว่าตัวเองไม่ใช่ทายาทของตระกูลหลี่ ดังนั้นเขาก็ยอมเป็นคนไม่เอาไหนซะเลย หลีกเลี่ยงทำให้ตระกูลหลี่เกิดการต่อสู้แย่งชิงกันภายใน

เขาเป็นคนโง่จริงๆเหรอ?

ไม่ใช่

เขาแค่คิดว่าบอกพ่อกับพี่ด้วยวิธีแบบนี้ ตัวเองไม่มีทางแย่งชิงอำนาจ และยอมเป็นคนไม่เอาไหนตลอดชีวิต

ดังนั้น เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะกินดื่มเที่ยวเล่นสนุกสนาน

แต่ไม่เคยคิดมาก่อนว่า วันหนึ่ง จะเกิดเรื่อง

ถ้าหากเขารู้ ผู้หญิงคนนั้นมีพื้นเพแบบนี้ ให้ความกล้าเขาหนึ่งพันเท่าเขาก็ไม่กล้า

หลี่อิงเจี๋ยเป็นคนไม่เอาไหน หลายปีมานี้กลับไม่เคยมีศัตรู หรือสร้างปัญหาให้กับในตระกูล มองออกได้ว่า เขาไม่ใช่คนโง่ เพียงแต่ใช้ตัวตนความไม่เอาไหนมาปกปิดตัวเอง

"ใครพาตัวเธอไป"

เย่เซิ่งเทียนไม่ได้หวั่นไหวเพราะสองพ่อลูกนี้แย่งกันขอตาย

ตระกูลหลี่ก้าวหน้ามาจนถึงวันนี้ จะไม่เคยใช้วิธีสกปรกได้อย่างไร? ไม่เช่นนั้นก็ถูกกำจัดจนไม่เหลือซากตั้งนานแล้ว

ดังนั้น เย่เซิ่งเทียนไม่ได้เห็นอกเห็นใจ

ตอนนี้ เพียงแค่เปลี่ยนสลับตำแหน่ง ถ้าเขาไม่มีอำนาจในปัจจุบัน เป็นแค่คนธรรมดา หลี่เย่าจู่จะมาร้องขอความตายจากระยะทางที่ยาวไกลถึงที่เหรอ?

ถ้าหากตัวเองเป็นแค่ทหารปลดประจำการ หลี่เย่าจู่จะตีแขนขาของหลี่อิงเจี๋ยหักเพราะหลี่อิงเจี๋ยทำร้ายผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่งมั้ย?

ตลกน่ะ!

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ต่อให้เย่เซิ่งเทียนไปคุกเข่าขอร้องให้เมตตาที่ตระกูลหลี่ หลี่เย่าจู่ก็ไม่มีทางสนใจ มีแต่จะให้คนกำจัดเขาให้กับสิ้นซาก เพื่อให้แน่ใจว่าชื่อเสียงของตระกูลหลี่จะไม่เสียหาย

และหลี่เย่าจู่ขี้ขลาดตาขาวในเวลานี้ ยอมชดใช้ด้วยชีวิต ก็แค่สู้เย่เซิ่งเทียนไม่ได้เท่านั้นเอง!

หลี่อิงเจี๋ยพูดอย่างเจ็บปวดว่า: "เอ่อ เอ่อชายชราคนนั้นเรียกตัวเองว่าผู้เฒ่าเทียนจี ก่อนที่ไปบอกว่า ต่อไปจะได้พบกันอีก อีกอย่างน่ะ เขานั่งเรือเล็กๆลำหนึ่ง มาจากทะเล เรือไม่มีไม้พายไม่มีใบเรือ กลับมั่งคงเป็นปกติ เขาสวมใส่ชุดคลุมลัทธิเต๋า ด้านบนมีสัญลักษณ์แห่งเต๋า"

หลี่อิงเจี๋ยก็ตื่นตัวขึ้นมาในทันที คำพูดนี้ของผู้เฒ่าเทียนจี คือพูดกับเจ้าเทพต้าเซี่ย เขาคิดว่าพูดกับเขามาโดยตลอด

เขานึกถึงวิธีการที่คาดการณ์ไม่ได้ของชายชราคนนั้น นั่งเรือเล็กๆ แล่นไปมาอย่างอิสระในทะเลอันกว้างใหญ่!

อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความสยดสยอง!

เหงื่อเย็นเยียบซึมผ่านเสื้อผ้า

ไม่รู้ว่าเจ็บหรือว่ากลัว

เย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้วไม่พูดอะไร

ยอดฝีมือ!

ยอดฝีมืออย่างแท้จริงๆ!

ชื่อว่าผู้เฒ่าเทียนจี?

เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน

อีกฝ่ายเป็นใคร?

มีเจตนาอะไร?

ทำไมต้องพาตัวฟางหยวนไปด้วย?

แต่ละความคิด เกิดขึ้นในใจของเย่เซิ่งเทียน

แต่ในเมื่ออีกฝ่ายพูดว่า ต่อไปจะได้พบกันอีก งั้นเขาก็ไม่มีทางทำไม่ดีต่อฟางหยวนอย่างแน่นอน

สิ่งเดียวที่กังวลตอนนี้ก็คือ ฟางหยวนประสบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ และไม่รู้ว่าเธอจะแบกรับเอาไว้ได้หรือเปล่า