Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 327

เย่เซิ่งเทียนออกจากตระกูลหวาง ท่ามกลางเสียงด่าสาปแช่งอย่างเศร้ารันทดของนายหญิงใหญ่หวาง

ปิดประตูใหญ่ไว้ ดูเหมือนว่า บาปทั้งหมดในประตูนี้จะถูกปิดอยู่ข้างในด้วย

อย่างไรก็ตาม เป็นแบบนี้จริงเหรอ?

ไม่ใช่สิ ประตูบานนี้ ปิดความน่าเกลียดของที่นี่ ปิดเรื่องราวที่ทำให้คนขยะแขยงจนอยากอ้วก บาปปิดไม่มิด

ใจของมนุษย์ ความเป็นมนุษย์

สถานที่มีคน ก็มียุทธภพ

และยุทธภพ ก็เป็นสิ่งทดสอบใจคนและความเป็นมนุษย์

ดังนั้น บาป ไม่มีวันปิดมิดได้

"ฉัน ก็เป็นคนหน้าซื่อใจคด ฉันเกลียดพวกเขาอย่างสุดขีด ส่วนลึกในใจ ยังอยากฆ่าพวกเขา การทดสอบสุดท้าย พวกเขาทั้งสามคนไม่ผ่าน และฉันที่ตั้งด่านการทดสอบความเป็นมนุษย์นั้น ก็ไม่ได้ผ่านการทดสอบเหมือนกัน ไม่เช่นนั้น จะตั้งด่านทดสอบนั้นได้ยังไง?"

เย่เซิ่งเทียนยิ้ม ยิ้มราวกับปีศาจ ชั่วร้ายมาก

ใช่สิ

ทุกคนเป็นคนหน้าซื่อใจคด รวมถึงฉันเองด้วย

แต่ว่า ความหน้าซื่อใจคดของฉัน ฉันไม่เคยซ่อนเร้นมาก่อน!

ฉันไม่ใช่สุภาพบุรุษ ฉันก็ไม่ซ่อนเร้น!

ความดีความชั่วอยู่ในใจของฉัน ฉันก็ไม่ซ่อนเร้น!

ฉันเย่เซิ่งเทียน ปกป้องเฉพาะญาติสนิทมิตรสหายของฉันเท่านั้น!

จุดยืนของฉัน เรียบง่ายมาก

ยืนอยู่เคียงข้างของฉัน ก็เป็นคนของฉัน ฉันปกป้องพวกคุณ พูดคำไหนคำนั้น

คนที่ยืนตรงข้ามฉัน ก็เป็นศัตรูของฉัน สำหรับศัตรู ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุผล พวกแกจินตนาการว่าฉันน่ารังเกียจและน่าสะพรึงกลัวมากแค่ไหน ฉันก็น่ารังเกียจและน่าสะพรึงกลัวมากแค่นั้น!!

ถึงยังไง พวกแกเป็นศัตรูของฉัน ทำไมต้องแสร้งทำเป็นตัวฉันเองด้วยเหรอ?

ไม่จำเป็น!

หลังจากขึ้นรถ เกาเจี๋ยพูดว่า: "เจ้าเทพ หาที่อยู่ของท่านผีเจอแล้ว"

"ไปหาเขา"

เย่เซิ่งเทียนเอนหลังพิงเบาะหลัง หลับตาลง และพูดอย่างแผ่วเบา

ดวงตาทั้งสองของเกาเจี๋ย ราวกับอยู่ในสนามรบ และอยากฆ่าคน!

ก่อนหน้านี้ ตระกูลหวางกลั่นแกล้งนายหญิงและองค์หญิงน้อยอย่างไม่มีขอบเขต พวกเขาไม่สามารถยุ่งเกี่ยวได้ เพราะว่า นี่เป็นเรื่องในครอบครัวของเจ้าเทพ

พวกเขาเห็นอยู่ในสายตา จดจำอยู่ในใจ

วิตกกังวล ก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากปล่อยให้เจ้าเทพไปจัดการเอง