Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 345

ไรเดอร์ตายแล้ว!

เทพสงครามสี่ดาวอย่างสง่าผ่าเผย ยังเป็นเทพสงครามสี่ดาวของประเทศนัมเบอร์วันประเทศอเม อยู่ตรงหน้าของเจ้าเทพต้าเซี่ย ไม่กล้าแม้แต่จะสู้กลับ ถูกหญิงรับใช้เจ้าเทพต้าเซี่ย ตัดหัวในดาบเดียว!

ทหารประเทศอเมหลายหมื่นนาย ไม่มีใครกล้าขยับ!

พวกเขาจ้องมองตาปริบๆ นายพลของตัวเอง ถูกคนตัดหัว!

พวกเขาไม่กล้าขยับ!

นี่ไม่ใช่แค่เย่เซิ่งเทียนข่มขวัญอย่างเพียงเดียว!

ยังมีการข่มขวัญของความแข็งแกร่งต้าเซี่ยด้วย!

ยังไงซะ แม้ว่าความแข็งแกร่งโดยรวมของต้าเซี่ยจะไม่ดีเท่ากับประเทศอเม แต่ก็ไม่ได้แย่ ปลดปล่อยอยู่ในเรือบรรทุกอากาศยานหลายลำแห่งนี้

และทางประเทศอเมนี้ กลับไกลจากแผ่นดิน ถ้าเกิดการต่อสู้เริ่มขึ้น พวกเขาเสียเปรียบมาก ประกอบไรเดอร์ตายไปแล้ว พวกเขาแทบจะไม่มีโอกาสชนะ!

"ถอย!"

รองผบ.สสเดวิลออกคำสั่งทั้งน้ำตา แม้ว่าจะเต็มไปด้วยความหวาดกลัวต่อเจ้าเทพต้าเซี่ย แต่ส่วนลึกในดวงตา ยังคงมีความไม่พอใจอย่างรุนแรง!

พลทหาร ทำได้เพียงตายในสนามรบ พ่ายแพ้ไม่ได้!

"เจนเนอรัล!"

บิลล์กอดหัวของไรเดอร์ไว้ ร้องไห้จนแทบจะขาดใจตาย

เขาเป็นคนที่ไรเดอร์ฝึกฝนออกมากับมือ เขาถือว่า ไรเดอร์เป็นพ่อของตัวเอง!

แม้ว่าเขาจะนับถือเจ้าเทพต้าเซี่ย แต่ยังไงซะนั่นก็เป็นคู่ต่อสู้ เป็นศัตรู!

แม้ว่าไรเดอร์จะสู้เจ้าเทพต้าเซี่ยไม่ได้ แต่นั่นเป็นนายพลของพวกเขา!

"อยากกลับไปแบบนี้เหรอ?"

เซียวเจิ้นกั๋วไม่ได้ให้เรือบรรทุกอากาศยานทั้งสามลำของต้าเซี่ยลดการระวัง และปากกระบอกปืนยังคงมุ่งเป้าไปที่เรือบรรทุกอากาศยานของประเทศนัมเบอร์วัน

ทหารทั้งหมดของประเทศอเม จ้องมองรองผบ.สสเดวิลด้วยสีหน้าท่าทางที่อ้างว้าง ในสายตาแสดงความรู้สึกที่ตื่นตระหนกออกมา

กำลังใจของพวกเขา พังทลายลงแล้ว!

"จอมพลเซียว นายจะเอายังไง!"

เดวิลกัดฟัน พูดอย่างเจ็บปวดด้วยความโกรธ

นี่เป็นความอัปยศ เป็นความอัปยศของพลทหารประเทศอเม!

"บุกรุกทะเลใต้ต้าเซี่ย ไม่ทิ้งอะไรไว้เลย ก็อยากจะกลับไปแบบนี้เหรอ?"

ใบหน้าของเซียวเจิ้นกั๋วเต็มไปด้วยความตรงไปตรงมา เผยรอยยิ้มอันชั่วร้ายออกมาเล็กน้อย และพูดว่า: "อยากไป ก็ได้ ให้ประธานาธิบดีของพวกแกมาไถ่ตัว เรือบรรทุกอากาศยานของพวกเราออกปฏิบัติการ นั่นเป็นจ่ายใช้จ่ายจำนวนมาก ค่าทหารค่าความเสียหายทางจิตใจและอื่นๆ พวกนี้ ประเทศอเมของพวกแกต้องเป็นคนจ่าย"

"จอมพลเซียว แกอย่ารังแกคนมากเกินไป!"

เดวิลโกรธจนหน้าอกขึ้นลงอย่างรุนแรง กัดฟันพูดด้วยความโกรธแค้น

"รังแกคนเกินไปเหรอ?"

เซียวเจิ้นกั๋วยิ้ม: "ในป่าของโลก ผู้แข็งแกร่งอยู่รอด นี่เป็นสิ่งที่ประเทศอเมของพวกแกนับถือไม่ใช่หรอกเหรอ? ทำไมถึงตาพวกแกเองไม่ได้ล่ะ? อ๋อ ฉันเกือบลืม ตะวันตกของพวกแก ชำนาญสองมาตรฐานมาโดยตลอด แต่ว่า สองมาตรฐานไร้ประโยชน์ พวกแกทุกคนเป็นนักโทษ ไม่ยอม งั้นก็ตาย!"

ตอนที่พูดถึงคำว่า"ตาย" รังสีอำมหิตอย่างรุนแรง ก็สั่นสะเทือนออกจากร่างกายของเซียวเจิ้นกั๋ว!

คนที่เติบโตขึ้นมาพร้อมกับเย่เซิ่งเทียน ไม่มีคนไหนเป็นคนใจดี!

อย่ามองว่าเซียวเจิ้นกั๋วเป็นคนตรงไปตรงมา แต่ไม่ขาดความเด็ดขาด!

ต่างก็ปีนออกมาจากกองคนตาย ต่างก็มองดูสหายร่วมรบล้มลงตรงหน้าของตัวเองทีละคนถึงเข่นฆ่าออกมา!

สามเทพสงครามต้าเซี่ยที่เย่เซิ่งเทียนฝึกฝนออกมา คนไหนบ้างที่ไม่ใช่ฆ่าไม่ปรานี?

ใครบ้างที่ไม่ใช่แปดเปื้อนไปด้วยเลือด?

สำหรับคนของตัวเอง พวกเขาอบอุ่นราวกับคนอ่อนโยน และสำหรับศัตรู พวกเขาโหดร้ายราวกับคนโหดร้าย!

"พวกเรายังไม่ได้วางอาวุธลง!"

เดวิลขัดขืน นี่คือศักดิ์ศรีสุดท้ายของเขาในฐานะพลทหาร!

"งั้นเหรอ? งั้น สู้กันเถอะ!"

เซียวเจิ้นกั๋วยกมือขึ้น ก็ออกคำสั่ง!

ตราบใดที่เขาลดมือลง ทหารนับหมื่นของต้าเซี่ย ก็จะเริ่มโจมตีเดวิลและคนอื่นๆ

เดวิลขัดขืนอย่างรุนแรง

เขารู้ว่า ตราบใดที่ตัวเองไม่วางอาวุธลง สิ่งที่รอตัวเองและคนอื่นๆ มีเพียงกองทัพทั้งหมดถูกทำลาย!

ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าเทพต้าเซี่ยเพิ่งจะปรากฏตัว ได้ทำลายความมั่นใจของคนเหล่านี้ไปแล้ว!

ขวัญของพวกเขาก็กระเจิดกระเจิงไปแล้ว!

"เจนเนอรัลเดวิล!"

"รองผบ.สส!"

พวกทหารประเทศอเม จ้องมองเดวิลตาปริบๆ!

พวกเขารู้ดีอย่างยิ่ง ตราบใดที่เดวิลไม่ยอมวางอาวุธลง สิ่งที่รอค่อยพวกเขามีเพียงตายเท่านั้น!

มือทั้งสองของเดวิลกำลังสั่นเทา สั่นเทาไปทั้งร่างกาย ดวงตาทั้งสองแดงก่ำ จ้องมองทุกคน มองดูใบหน้าที่อ่อนเยาว์ของพวกเขาแต่ละคนนั้น มองดูสายตากระตือรือร้นที่จะเอาชีวิตรอดของพวกเขา มองดูสายตาวิงวอนของพวกเขา......ในที่สุดก็พูดอย่างไร้เรี่ยวแรงว่า: "วางอาวุธลงเถอะ"

หลังจากที่พูดแบบนี้จบ เดวิลเหมือนจะถูกดูดเรี่ยวแรงไปทั้งร่างกาย และทรุดตัวลงกับพื้น