Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 37

ทัศนคติที่อ่อนน้อมถ่อมตนของจ้าวห้าว ทำให้ผู้ปกครองที่อยู่รอบ ๆ รู้สึกเหลือเชื่อ

พวกเขาทั้งหมดรู้ว่าเย่เยว่ซือนั้นเกิดมาจากแม่ที่ยังไม่ได้แต่งงาน

และพวกเขายังได้ยินมาว่าแม่ของเด็กคนนี้ประพฤติตัวไม่เหมาะสม ชิงสุกก่อนห่ามตั้งแต่ตอนที่ยังเป็นนักศึกษาวิทยาลัย แล้วตั้งครรภ์ขึ้นมาจึงถูกตระกูลแห่ประจานไปตามถนน

ลูกที่ผู้หญิงเช่นนี้คลอดออกมาก็คือลูกนอกคอก?

"เย่เซิ่งเทียนคนนี้น่าจะเป็นคนรับเดนต่อจากคนอื่น แต่คุณชายจ้าวยังให้เกียรติเขา แต่เขากลับได้ผู้หญิงที่ประพฤติตัวไม่เหมาะสมมาเป็นภรรยา คิดว่าตอนนี้เขาคงจะถูกสวมเขาแล้ว"

ผู้หญิงคนหนึ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

น้ำเสียงเต็มไปด้วยความริษยา

เพราะผู้หญิงไร้ยางอายอย่างหวางซี กลับได้สามีที่ดีขนาดนี้ แต่ตนเองกลับได้สามีธรรมดา ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเป็นอย่างมาก

สวรรค์ช่างตาบอด

"ถูกต้อง ใครจะไปรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น และนางจิ้งจอกอย่างหวางซีนั้นเก่งในการยั่วผู้ชายอยู่แล้ว"

"ฉันยังเคยเห็นหวางซีแม่ของเย่เยว่ซือ รูปลักษณ์ของเธอนั้นเหมือนนางจิ้งจอก ไม่รู้ว่าเธอนอนกับชายชู้ไปกี่คนแล้ว เย่เซิ่งเทียนไม่รังเกียจเลยหรือ"

ผู้หญิงหลายคนกำลังวิพากษ์วิจารณ์เบา ๆ โดยคิดว่าเย่เซิ่งเทียนไม่ได้ยิน

แต่ไม่คิดว่าเย่เซิ่งเทียนหันไปมองและกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "พูดจบหรือยัง? ถ้าพูดจบแล้ว แต่ละคนตบหน้าตนเองห้าสิบครั้ง"

ทันใดนั้นผู้ปกครองที่วิพากษ์วิจารณ์เหล่านั้นรู้สึกมึนงง

พวกเขาไม่อยากเชื่อว่าเย่เซิ่งเทียนที่ทำให้คุณชายจ้าวต้องก้มหัวให้ จะเป็นผู้ชายที่ชิงสุกก่อนห่ามกับหวางซีตอนที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย?

นี่เป็นการกลับมาอย่างมีชัย?

ทันใดนั้นทุกคนก็ไม่กล้าพูดอะไร

"พวกคุณทุกคนหูหนวกหรือ? คุณเย่ให้พวกคุณตบหน้าตนเองห้าสิบครั้ง ในเมื่อพวกคุณไม่ยอมลงมือ งั้นผมจะช่วยพวกคุณลงมือเอง"

การที่คุณชายจ้าวรู้สึกโกรธนั้นไม่ได้มีเพียงสาเหตุเดียว คนโง่เขลาเหล่านี้ เดิมทีเจ้าเทพไม่ได้คิดที่จะถือสาพวกเขา

นึกไม่ถึงว่าพวกเขายังรนหาความตายขนาดนี้ ยังกล้าดูหมิ่นคุณหวางซีอีก

"ขอ ขอโทษ ฉันจะไปทันที"

ผู้ปกครองเหล่านั้นหน้าดำหน้าแดง และกำลังจะเดินจากไป

คุณชายจ้าวโบกมือ จากนั้นพวกอันธพาลสิบกว่าคนล้อมรอบพวกเขาเอาไว้

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ

อันธพาลสิบกว่าคนลงมือพร้อมกัน เสียงตบหน้าดังสนั่น และกลุ่มผู้ปกครองร้องไห้เสียงดัง

กลับถึงบ้าน หลี่หลานถามด้วยความแปลกใจว่า "คุณไปประชุมผู้ปกครองไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้?"

เย่เซิ่งเทียนกล่าวว่า "พวกเราเปลี่ยนโรงเรียนอนุบาลให้ซือซือเถอะ"

ซือซือมุ่ยปากและกล่าวว่า "คุณยายค่ะ เสี่ยวเป่ากับคุณแม่ของเขา แล้วยังมีคุณพ่อของเขารังแกหนู แล้วยังจะทำร้ายคุณพ่ออีกด้วย แต่สุดท้ายพวกเขาถูกลุงตำรวจจับตัวไปแล้ว"เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลี่หลานคาดเดาอะไรบางอย่างได้ อุ้มซือซือและกล่าวว่า "พวกผู้หญิงปากเสีย ไม่เคยพูดเรื่องดี ๆ"

ซือซือกะพริบตาและถามด้วยความสงสัย "คุณยาย ผู้หญิงปากเสียคืออะไร?"

หลี่หลานหยิกหน้าซือซือและกล่าวว่า "เจ้าเด็กเลว เรื่องดีนั้นไม่คิดที่จะเรียนรู้ส่วน เรื่องไม่ดีนั้นฟังครั้งเดียวก็รู้"

ซือซือแลบลิ้นและทำหน้าผีหยอกล้อ

ขณะนี้ หวางซีเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม และกล่าวด้วยความโมโหว่า "มันน่าโมโหจริง ๆ ทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร ถ้าไม่ได้ผลประโยชน์ก็ไม่ทำงานให้"

เย่เซิ่งเทียนถามด้วยรอยยิ้มว่า "คุณภรรยา ใครทำให้คุณโกรธ"

หวางซีกล่าวด้วยความโมโหว่า "ผู้อำนวยการหลิวแหละ ฉันไปขอใบอนุญาตใช้ที่ดินและใบอนุญาตก่อสร้าง เขาไม่เพียงขอเงินหนึ่งแสน แต่ยังลวนลามฉันอีกด้วย ฉันโมโหเลยตบหน้าเขา แล้วเขาก็ให้คนโยนฉันออกมา ตอนนี้ยังเจ็บแขนอยู่เลย"

สีหน้าของเย่เซิ่งเทียนเยือกเย็น"ผมจะลองไปดู"

หวางซีรีบกล่าวว่า "คุณอย่าลงมือทำร้ายเขาน่ะ เพราะเขาเป็นข้าราชการ พวกเราไม่สามารถล่วงเกินเขาได้ เพราะต่อไปยังต้องไปทำเรื่องอีกมากมาย"

เย่เซิ่งเทียนยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า "คุณวางใจเถอะ ผมจะไปคุยกับเขาด้วยเหตุผล"