Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 395

"พ่อ หนูอยากกลับบ้าน"

ทำให้ซือซือต้องหวาดกลัวเป็นเรื่องที่เขายอมไม่ได้ แม้ในตอนนี้เธอจะอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่ดวงตาที่สดใสกลับต้องเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

"ได้เลย เรากลับบ้านกันเถอะ"

เย่เซิ่งเทียนกดลงไปบนหน้าฝากของซือซือด้วยจิตใจที่เจ็บปวด ใบหน้าของเธอปรากฏรอยฝกช้ำขึ้น ตอนนี้เขารู้แล้วว่าลูกสาวของเขาต้องได้รับความทรมานมากขนาดไหน

จิตใจของเย่เซิ่งเทียนเหมือนกับถูกมีดทิ่มแทง

ลูกสาวที่น่าสงสาร ทั้งหมดนี่ก็เพราะพ่อที่ดูแลเจ้าได้ไม่ดีพอ

"พ่อ ทำไมผมด้านซ้ายถึงมีสีขาวล่ะ"

ซือซือยังไม่รู้ว่าพ่อของเธอใช้อายุขัยของตนเองไปยี่สิบปีเพื่อช่วยชีวิตเธอไว้

"พ่อมีผมสีขาวเพราะว่าพ่อโตขึ้นแล้วไงล่ะ"

เย่เซิ่งเทียนออกไปพร้อมกับซือซือในอ้อมแขนของเขา ในขณะเดียวกับที่เย่เสียงเพิ่งจะคลานมาถึงหน้าบันได

เขาหันศีรษะไปหาเย่เซิ่งเทียน กรีดร้องออกมาอย่างหวาดกลัว "แก.. ยะ.. อย่าเข้ามา "

พูดพลางคลานลงบันไดไปราวกับคนบ้า จู่ ๆ ล่างของเขาก็กระแทกลงกับพื้น

เย่เซิ่งเทียนกดเบา ๆ ลงไปบนจุดหลับของซือซือจนเธอหลับลงบนท้ายทอยของเขา เขาไม่ต้องการให้ซือซือต้องมาเห็นภาพที่โหดร้ายแบบนี้

เขาเดินเข้าไปอย่างช้า ๆ แววตาอันเยือกเย็นราวกับคมมีด จ้องมองไปที่เย่เสียงอย่างอาฆาต !

กลิ้งลงบันไดไปอยู่ข้าง ๆ กับศพของไอ้ถางและไอ้หน้าบาก เงยหน้ามองขึ้นมาหมวดกลัวจนฉี่ราด

"ปีศาจ แกมันปีศาจ"

เย่เสียงตกใจจนแทบสิ้นสติ ร่างของทั้งสองหายไปครึ่งตัว กองเลือดไหลท่วมพื้น เศษเนื้อติดอยู่บนมือของเขา ทำให้เขาแทบคลั่ง

สัตว์นรก !

แกมันสัตว์นรก !

"คลานต่อไปสิ !"

เย่เซิ่งเทียนพูดขึ้น ตอนนี้เขาไม่ต่างไปจากปีศาจเลย !

เขาถูกคนพวกนี้บังคับให้เปลี่ยนเป็นปีศาจ !

เพื่อลูกสาวแล้วเขายอมเปลี่ยนตัวเองเป็นปีศาจ !

"ยกโทษให้ฉันเถอะ ขอร้องล่ะ ฉันผิดไปแล้ว เย่เซิ่งเทียน พี่ชาย ได้โปรด ฉันผิดไปแล้ว ฉันเป็นน้องต่างแม่ของพี่นะ ยกโทษให้ฉันเถอะ"

เย่เสียงคลานไปร้องตะโกนไปอย่างบ้าคลั่ง

เย่เซิ่งเทียนยกมือขึ้น เข็มบินลอยแทงเข้าไปในเส้นเลือดของเย่เสียง เลือดสด ๆ ไหลออกมาตามทางไม่หยุด

"คลานไป"

เสียงของเย่เซิ่งเทียนเหมือนกับเสียงกระซิบของปีศาจ

คนพวกนี้ฆ่าตายไปก็ง่ายเกิน !

เป็นเรื่องยากที่จะลบความเกลียดชังให้หมดไปจากใจเขา

พวกมึงจะมาเอาเลือดของลูกสาวฉันไปใช่ไหม งั้นได้เลย ฉันจะให้แกเลือดออกจนตาย !

แกทำกับลูกสาวฉันยังไง แกจะต้องเจอกับวิธีเดียวกัน !

ยิ่งลูกสาวฉันเจ็บปวดมากแค่ไหน แกต้องโดนมากกว่านั้นสิบเท่า !

ทรมานลูกฉันครั้งนึง พวกแกต้องโดนถึงสิบครั้ง !

เย่เซิ่งเทียนค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเขาทีละก้าว เสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามา สร้างความหวาดกลัวแก่เย่เสียง เสียงที่ค่อย ๆ ใกล้เข้ามา ทำให้เขาแทบบ้า

ความตายไม่น่ากลัวหรอก ที่น่ากลัวกว่าคือความทรมานก่อนตาย !

"ฆ่าฉันเถอะ เย่เซิ่งเทียน ฉันดูดเลือดลูกสาวแกมาไม่ใช่หรือไง ถ้าอย่างนั้นก็ฆ่าฉันแก้แค้นให้ลูกสาวแกเลยสิ !"

เย่เสียงเป็นบ้า เขาเพียงแค่อยากตายเท่านั้น อย่างน้อยก็ไม่ต้องทนทรมานอย่างนี้ต่อไป

ในเวลาเดียวกันหลี่อิงหมินที่กำลังรออยู่ที่สระน้ำ เมื่อได้เห็นฉากนี้ก็ตกตะลึง !

พระเจ้า !

นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น !

สรุปแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ !

คุณเย่ คุณกำลังสร้างเรื่องวุ่นวายให้กับตระกูลเย่รึเปล่า ?

หลี่อิงหมินตัวสั่น ความหนาวเหน็บกำลังแทรกซึมลงไปในกระดูกของเขา

เย่เซิ่งเทียนเหลือบมองไปยังร่างของหลี่อิงหมินที่กำลังสั่นเทา และพูดขึ้นเบา ๆ ว่า "ฉันเตรียมโลงศพไว้ด้านนอกสามใบ สั่งให้คนนำมาให้ฉัน แล้วนำไปวางไว้ต่อหน้าเย่จิงหง"

อะไรนะ !!

ได้ยินดันนั้น หลี่อิงหมินตกใจจนเข่าแทบทรุด !