Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 41

"ไม่ได้! ไม่ได้เด็ดขาด!"

นายหญิงใหญ่หวางที่แต่ไหนแต่ไรเอาใจลูกชายคนโตมาโดยตลอด ครั้งนี้ในที่สุดก็โกรธแล้ว

ที่ดินบรรพบุรุษ หลุมศพบรรพบุรุษ นี่คือรากเหง้าของตระกูลหวาง!

ตอนนี้ลูกชายของเธอกลับต้องการขายที่ดินของบรรพบุรุษ แล้วจะให้เธอตกปากรับคำได้อย่างไร

หากขายที่ดินบรรพบุรุษไป เธอตายไปแล้วจะยังมีหน้าไปเผชิญกับบรรพบุรุษของตระกูลหวางได้ยังไง?

"ทำไมถึงไม่ได้?"

หวางหงขมวดคิ้วและพูดอย่างไม่พอใจว่า "ตอนนี้เป็นโอกาสดีอย่างยิ่งที่ตระกูลหวางจะเติบโตเป็นใหญ่ขึ้นมา เมืองใหม่นี้เป็นดินแดนที่เจ้าเทพกำหนด เมื่อสร้างเสร็จเมื่อไหร่ ไม่เพียงแต่คนรวยและผู้มีอำนาจในต้าเซี่ยเท่านั้นที่จะกลับมาสนับสนุน แต่ยังรวมถึงผู้มีอำนาจในประเทศอื่นๆ ก็มีแนวโน้มที่จะกลับมาเช่นกัน"

เมื่อพูดถึงตรงนี้ หวางหงก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงรังเกียจ "เมืองใหม่ แม้แต่เฉียนถังทั้งหมด ภายใต้อิทธิพลของเจ้าเทพ ก็มีแนวโน้มที่จะกลายเป็นมหานครระดับโลกขึ้นมา ช่างเถอะ พูดเรื่องนี้ไปแม่ก็เข้าใจ แม่เอาโฉนดที่ดินบรรพบุรุษออกมา ผมจะต้องคว้าโอกาสนี้เพื่อทำให้ตระกูลหวางเป็นตระกูลชั้นหนึ่งภายใต้มือของฉัน"

นายหญิงใหญ่หวางกระทุ้งไม้เท้าด้วยความโกรธจัดจนปากสั่นระริก "ที่ดินบรรพบุรุษขายไม่ได้! นี่คือคติประจำตระกูลของตระกูลหวาง!"

"คติประจำตระกูล! นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว ยังมีคติประจำตระกูลอยู่อีก! คติประจำตระกูลสามารถทำเงินได้หรือ? คติประจำตระกูลช่วยให้ตระกูลหวางรุ่งโรจน์ได้หรือ? คติประจำตระกูลสามารถทำให้ตระกูลหวางมีรายได้นับพันล้านได้หรือ?"

หวางหงกล่าวอย่างโกรธเคือง "แม่อย่าได้เลอะเลือนอีกเลย แม่สามารถมีชีวิตที่ดีสุขสบายได้ เป็นเพราะเงินที่ผมหามาอย่างยากลำบาก ไม่ใช่เพราะคติประจำตระกูลหวาง!"

พูดจบ หวางหงก็ดึงกุญแจออกจากเอวของนายหญิงใหญ่หวางและมุ่งหน้าไปที่ห้องนอนของนายหญิงใหญ่

นายหญิงใหญ่รีบคว้าหวางหงเอาไว้และร้องไห้ออกมาเต็มหน้า "หงเอ๋อร์ แม่ขอร้องลูก ที่ดินของบรรพบุรุษขายไม่ได้จริงๆ ความเจริญรุ่งเรืองของตระกูลหวางเราขึ้นอยู่กับฮวงจุ้ยของที่ดินบรรพบุรุษ"

"พอได้แล้ว"

หวางหงผลักนายหญิงใหญ่ไปบนเก้าอี้แล้วตะคอกว่า "ฮวงจุ้ยบ้าบออะไร! ที่ตระกูลหวางมีวันนี้ เป็นเพราะการทำงานอย่างยากลำบากของผม! เป็นผมที่ขอร้องให้ปู่บอกย่าและประจบประแจงเพื่อแลกมา! ไม่ได้เกิดจากที่แม่วันๆเอาแต่กราบไหว้บูชาพวกนั้น! แม่ลองคิดดูให้ดีๆ!"

นายหญิงใหญ่ตัวสั่นด้วยความโกรธ เธอเสียใจอย่างมากที่ตามใจลูกชายคนโตจนแบบนี้

หากเป็นคนอื่น มีแต่จะกลัวเธอทั้งนั้น

แต่ลูกชายคนโตของเธอนั้นไม่สนใจเธอเลยสักนิด ต่อให้เธอคิดจะถามก็ไร้หนทาง

"หงเอ๋อร์ ที่ดินบรรพบุรุษขายไม่ได้ แม่ขอลูกล่ะ แม่ขอร้องลูก"

นายหญิงใหญ่หวางเดินตามเข้าไป

หวางหงที่ได้โฉนดที่ดินมาแล้วก็พูดอย่างรำคาญว่า "แม่แก่เลอะเลือนไปแล้วจริงๆ หากไม่ใช่เพราะฮวงจุ้ยของที่ดินบรรพบุรุษดี คนเขาจะถูกตาต้องใจหรือไงกัน? หากไม่ใช่เพราะฮวงจุ้ยดี ไหนเลยจะสามารถขายได้ 200 ล้าน? นี่ต่างหากคือประโยชน์ของฮวงจุ้ยที่ดินบรรพบุรุษ!"

"นี่คืออิทธิพลของเจ้าเทพ หากเขาต้องการสร้างเมือง คนทั้งโลกล้วนต้องสนับสนุน"

หวางหงถอดถอนใจ จากนั้นก็เดินเข้าไปในดอกบานพูนสุข ลูกค้ารายใหญ่ของเขาอยู่ที่นี่

"เลขาเกา โฉนดผมเอามาแล้ว สัญญาก็สามารถเซ็นได้ทันที"

เกาเจี๋ยรับโฉนดที่ดินมาด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็มองดูแล้วพูดว่า "คบค้าสมาคมกับประธานหวางช่างราบรื่นจริงๆ เงินถูกโอนเข้าบัญชีของคุณแล้ว"

"เลขาเกาต่างหากที่ใจกว้าง"

หวางหงใบหน้าที่ยิ้มแย้ม สองมือยกแก้วเหล้าขึ้นและพูดว่า "เลขาเกา ผมขอดื่มให้คุณ อนาคตฝากเนื้อฝากตัวด้วย"

รอยยิ้มลึกลับปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเกาเจี๋ยและกล่าวว่า "แน่นอน แน่นอน หลังจากนี้ไปพวกเรายังต้องไปมาหาสู่กันอยู่"

คำว่า "ไปมาหาสู่" ตอนหลังนั้น เกาเจี๋ยเน้นเสียงลงอย่างหนัก

หวางหงกลับเข้าใจความหมายผิดไป และรีบดื่มเหล้าแสดงความนับถือต่อเขาต่อ

เกาเจี๋ยส่งข้อความมาถึงเย่เซิ่งเทียน "คุณเย่ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว"