กองทัพที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน เป็นเหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ทับอูฐให้ตาย มีบางคนตกใจจนขาอ่อนแรง และนั่งลงบนพื้นโดยตรง
นี่กำลังจะทำอะไรเหรอ?
ทำไมถึงมีทหารมาจำนวนมากขนาดนี้
ในท่ามกลางอากาศ!
เฮลิคอปเตอร์ทหารบินวนไปมา!
ในคฤหาสน์ของตระกูลเย่ รถถังและยานเกราะต่อสู้กันกระสุนล้อมรอบพื้นที่
แม้แต่แมลงวันตัวเดียวก็บินออกไปไม่ได้!
คนที่มาคือใครกันแน่?
แม้แต่เทพสงครามเสาหลักก็ไม่มีขบวนที่ใหญ่โตขนาดนี้!
หรือว่าจะมาเพราะเย่เซิ่งเทียนอีกแล้วงั้นเหรอ?
คนที่อยู่ในระดับอย่างหยวนเวินจิน ยังไม่สามารถแยกแยะออกได้อย่างชัดเจนแล้ว เป็นเพราะหวางฮัวเฉียงและจ้าวกั๋วจู้ที่ปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าพวกเขา ทำให้พวกเขาตกใจจริงๆ
หวางฮัวเฉียงคุกเข่าลงต่อหน้าเย่เซิ่งเทียนในที่สาธารณะ
เทพสงครามระดับอย่างจ้าวกั๋วจู้ ยิ่งเรียกเย่เซิ่งเทียนเป็นน้องชายเลย!
แม้แต่พวกเขาสองคนก็ยังออกหน้าเช่นนั้น แล้วคนที่มาในตอนนี้ล่ะ?
นอกจากหอมังกรเทพที่อยู่ภายใต้เจ้าเทพแล้ว จ้าวกั๋วจู้ก็เป็นเทพสงครามที่ทรงพลังที่สุด และแม้กระทั่งเขาก็ยังโปรดปรานเย่เซิ่งเทียน ยิ่งไม่ต้องไปพูดถึงคนอื่นเลย!
ดังนั้น หยวนเวินจินละคนอื่นๆ ต่างรู้สึกประหม่าใจเล็กน้อย!
พวกเขาเริ่มไม่เชื่อแล้วว่าคนพวกนี้จะต่อสู้กับเย่เซิ่งเทียน!
ในขณะนี้เอง บนรถบาสคันสุดท้าย มีนายพลมากกว่ายี่สิบนายที่มียศต่างกันลงมา และคนที่มีตำแหน่งสูงสุดคือนายพลระดับห้าดาว!
“เย่เซิ่งเทียน เจ้าช่างกล้าหาญมากจริงๆ กล้ามาก่อเรื่องถึงที่นี่! ทหาร จับตัวไอ้คนอวดดีคนนี้เดี๋ยวนี้!”
เมื่อเห็นคนพวกนี้ และได้ยินคำพูดนี้ หยวนเวินจินและคนอื่นๆ ก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก
เหล่าทหารจากกองทัพมาแล้ว!
นี่คือพลังแข็งแกร่งหลักของตระกูลเย่ เป็นเมล็ดพันธุ์ที่อดีตเทพสงครามเย่ทิ้งไว้ ในตอนนี้พวกเขาแต่ละคนมีตำแหน่งสูง และครองตำแหน่งที่สำคัญ
มีเพียงคนพวกนี้เท่านั้น ถึงจะสามารถสร้างขบวนที่ยิ่งใหญ่กว่าเทพสงครามเสาหลักออกมาได้!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Mars เจ้าสงครามครองโลก
เนื้อเรื่องน่าจะต่อได้อีกนะรีบจบไปหน่อย มีหลายปมเลย ปกแรกเย่หลงตายรึยัง ปมที่2ซือซือทำไม่ถึงลืมเรื่องที่เกิดขึ้น ปมที3หวางซีเป็นสเก็ดวิญาณของใคร หายไปไหนทำไมเห้ยซูหลิงถึงหาเจอ ปมที่4หมิงหยูเลยลูกชายจะช่วยแทบตายไม่กล่าวถึงเลยคือคาฝจมากคนแต่งน่าจะแต่งต่อได้อีกพันตอน...
ฟ้าสยบทำไม่ไม่ช่วย...
ตั้งแต่โดนวางยา..จนถึงตอนเย่เซิงเทียนดูโง่ๆเลย...
เจ้าเทพอะไรดูโง่จัง..โดนจูงจมูกเหนื่อยใจกับคนแต่ง...