Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 458

หลี่หลานโกรธจนหน้าแดง แต่เธอไม่ได้ทำตัวเหมือนมนุษย์ป้า มองไปที่ หลี่เย็นหรานอย่างเย็นชา

การตบครั้งนี้ ทำให้เย่เซิ่งเทียนและหวางซีตกใจ นึกไม่ถึงว่าเธอจะลงมือทำร้ายคนจริง ๆ

ในความทรงจำของพวกเขาสองคนแล้ว หลี่หลานเพียงแค่ทำตัวน่าเกรงขามอยู่ที่บ้านเท่านั้น และชอบดุด่าพวกเขาสองคน อยู่ต่อหน้าคนภายนอกแล้ว เธอจะเป็นคนขี้ขลาดมาก มิเช่นนั้น เธอคงจะไม่ถูกหวางหงรังแกมาหลายปี

แต่ตอนนี้ แม่ยายของเขาลงมือทำร้ายคนแล้ว!

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อสักครู่แม่ยายยังปกป้องตนเอง ซึ่งทำให้เย่เซิ่งเทียนรู้สึกว่าเหมือนดวงอาทิตย์ออกมาจากทางทิศตะวันตก และเขาถึงกับซาบซึ้งจนเกือบจะหลั่งน้ำตา

เพราะช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเปลี่ยนความรู้สึกของแม่ยายที่มีต่อตนเอง

ตอนนี้แม่ยายปกป้องลูกเขยต่อหน้าคนมากมาย ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเธอเห็นตนเองเป็นเหมือนคนในครอบครัวเดียวกันแล้ว

สิ่งนี้ทำให้เย่เซิ่งเทียนรู้สึกว่าความพยายามทุ่มเทมานานของตนเองนั้นคุ้มค่า

“การตบหน้าคุณ เพื่อให้คุณได้หลาบจำ คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะมาตัดสินลูกเขยของฉัน”

ขณะนี้หลี่หลานเหมือนหงส์ที่มีภาคภูมิใจ และสายตาของเธอยังเต็มไปด้วยความรังเกียจ

และเหมือนแม่ไก่ที่คอยปกป้องลูก จ้องคนเหล่านี้ด้วยสายตาดุร้าย

“การที่ฉันพาลูกสาว ลูกเขย และหลานสาวสุดที่รักของฉันมาที่นี่ นั่นเป็นเพราะฉันอยากกลับมาอวยพรวันเกิดให้คุณพ่อ ไม่ใช่เพราะพวกคุณอยากจะให้ฉันกลับมา คุณคิดว่าตนเองเป็นใคร กล้ามาดูถูกลูกเขยของฉัน? ลูกเขยของฉันหลี่หลาน เป็นคนที่พวกคุณไม่สามารถดูถูกได้?”

เธอมองไปรอบ ๆ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ใช่ ฉันชื่อหลี่หลาน คือคุณหนูใหญ่ของตระกูลหลี่ที่หนีตามหวางหงจื้อที่พวกคุณเอ่ยถึง! สำหรับเรื่องพวกนี้ ฉันหลี่หลานไม่เคยคิดที่จะปกปิด ฉันหลี่หลาน เป็นคนที่กล้ารักและกล้าเกลียด เมื่อก่อนฉันดูถูกคนอย่างพวกคุณที่ทำทุกอย่างเพื่อชื่อเสียง และตอนนี้ฉันยังคงดูถูกคนอย่างพวกคุณเหมือนเดิม!”

“เมื่อก่อนฉันหนีตามหวางหงจื้อ ไม่ใช่เพราะเขาร่ำรวย แต่เพราะฉันรักหวางหงจื้อ ฉันไม่เคยเสียใจ ถึงแม้ว่าจะสามารถเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ฉันก็ไม่เสียใจ! เรื่องที่ฉันทำแล้ว ฉันก็ไม่กลัวพวกคุณนินทา เพราะฉันคือหลี่หลาน!”

“ตอนนี้ ฉันกลับมาพร้อมลูกสาว ลูกเขย และหลานสาวสุดที่รัก เพียงเพราะฉันอยากจะกลับมา ไม่ใช่เพราะความมั่งคั่งของตระกูลหลี่ ตอนนั้นฉันอยากจะไป ก็ไม่มีใครสามารถขัดขวางได้ และตอนนี้ฉันอยากจะกลับมา ก็ไม่มีใครสามารถขัดขวางฉันได้เช่นกัน!”

เผด็จการ!