Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 488

"คุณเย่ โปรดยกโทษให้ฉันด้วยเถอะ ฉันรู้สึกผิดแล้วจริงๆ ฉันไม่ควรเกิดความคิดโลภมาก ฉันไม่กล้าอีกแล้ว ปล่อยตระกูลไป๋ของเราไปเถอะ"

ไป๋เหวินเซวียนนอนอยู่บนพื้นเหมือนโคลนเหลว

เฉินซือเลี่ยงจะต้องฆ่าตระกูลไป๋ให้ตายอย่างแน่นอน มีเพียงเย่เซิ่งเทียนเอ่ยปากพูดเท่านั้น ตระกูลไป๋ถึงจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้

"เห็นแก่บรรพบุรุษของตระกูลไป๋พวกเจ้า เคยมีผลงานปกป้องประเทศชาติมาก่อน จึงไว้ชีวิตเจ้าสักครั้ง ถ้ากล้าที่จะมีครั้งต่อไปอีก ฉันฆ่าอย่างไร้ความปรานี!"

รุ่นบรรพบุรุษของตระกูลไป๋ เคยได้บริจาคทรัพย์สินของครอบครัวทั้งหมดเพื่อต่อต้านการรุกรามจากต่างประเทศ ผู้นำตระกูลไป๋ในรุ่นนั้นเสียชีวิตในสนามรบ ลูกชายสามคนตายไปสองคน และอีกคนหนึ่งพิการ ทั้งครอบครัวตระกูลไป๋มีเพียงลูกชายคนที่พิการเท่านั้นที่รอดชีวิตมาได้

สามารถบอกได้ว่าผลงานนั้นยิ่งใหญ่มากนัก!

และไป๋เหวินเซวียน ก็คือลูกชายของคุณชายสามของตระกูลไป๋ที่พิการไปแล้ว

สำหรับตระกูลเช่นนี้ ทายาทแห่งผู้มีผลงาน ตราบใดที่อาชญากรรมไม่ได้เลวร้ายหนักหนา เขาก็ยินดีที่จะให้โอกาสครั้งที่สอง

"ไปให้พ้น!"

"ขอบคุณครับคุณเย่ ขอบคุณครับคุณเย่"

ไป๋เหวินเซวียนถูกแบกตัวจากไปอย่างรวดเร็ว

เผยชุนชิวพูดอย่างโยกโย้ว่า "อันที่จริงก็เป็นการต่อสู้ระหว่างตระกูลที่ร่ำรวย ฉันชอบข่าวซุบซิบแบบนี้มากที่สุด เร็วเข้าๆ จะปล่อยให้คนร้ายเหล่านั้นลอยนวลไปไม่ได้"

โก้วหวยขยับตัวยืนข้างด้วยความรังเกียจ

เย่เซิ่งเทียนมองไปที่เผยชุนชิวและพูดว่า "เผยชุนชิว เจ้าช่างดีเหลือเกิน"

เผยชุนชิวที่กำลังโห่ร้องอยากจะดูการแสดงที่ดี ไม่สนใจกับคำพูดของเย่เซิ่งเทียน และพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า "ทำไม ไอ้หนู คนเขาจะดูการแสดงก็ไม่ได้เหรอ? ขู่ฉันเหรอ? เผยชุนชิวอย่างฉันเคยกลัวใครบ้าง?"

แม้ว่าโก้วหวยก็จะเป็นคนบ้าเหมือนกัน แต่ก็รู้ดีว่าไม่ควรพูดแบบนี้ในเวลานี้ แต่เขากับเผยชุนชิวเป็นคู่ต่อสู้กัน และในเวลานี้เขาก็พูดอย่างเย้ายวนว่า "ไอ้หนู ได้ยินไหม เผยชุนชิวกำลังยั่วยุเจ้าอยู่ กำลังคอยดูเรื่องตลกของตระกูลเจ้าอยู่ ฆ่าไอ้แก่คนนี้ให้ตายแล้วเรามาจัดงานเลี้ยงกัน"

หูชิงหนิวจ้องไปที่โก้วหวยด้วยดวงตาที่ไม่มีตาขาว และพูดว่า "ฉันรู้สึกว่าเจ้าพูดถูก"

หมอกู่หวังหลิงกำลังจับเล่นกับตะขาบในมือ และเสียงของเขาเหมือนเสียงกล่องที่พัง "จะอดทนไม่ได้"

จั่วอู๋เต้าประหลาดเหมือนผีเอ่ยปากพูดว่า "เอี้ยะๆๆ ฆ่าให้ตายเร็วเข้า ส่งศพมาให้ฉัน"

"เซิ่งเทียน ช่างมันเถอะ"

เมื่อเห็นคนบ้าพวกนี้ หวางซีก็รู้สึกหวาดกลัว