Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 510

"เย่ห้าว แกอยากตายใช่ไหม!"

เย่เซิ่งเทียนโกรธจนร่างกายเย็นเฉียบ มือทั้งสองข้างสั่นเทา!

ครั้งก่อนที่ไปตระกูล เขาไม่ได้ฆ่าเย่ห้าว จัดการแค่ไอ้พวกหัวโจก เย่ห้าวแค่ถูกทำขาหักเท่านั้น

แต่เขาคิดไม่ถึงว่า เย่ห้าวจะเสียสติถึงขั้นนี้!

พาคนไปขุดหลุมศพของแม่!

คิดว่าเขาไม่กล้าทำลายตระกูลเย่ใช่ไหม?

คิดว่าเขาไม่กล้าปิตุฆาตใช่ไหม?

วันนี้ ฉันเย่เซิ่งเทียนจะขออกตัญญู ฆ่าพ่อเพื่อแก้แค้น!

ไม่ทำลายตระกูลเย่ นี่เป็นสิ่งที่เย่เซิ่งเทียนถอยให้มากที่สุดแล้ว!

แต่ตระกูลเย่ กลับเดินมาถึงขั้นแม้แต่หมากับหมูยังเทียบไม่ได้!

เอาแต่ท้าทายฟางเส้นสุดท้ายเย่เซิ่งเทียนครั้งแล้วครั้งเล่า!

เห็นดวงตาของเย่เซิ่งเทียนเต็มไปด้วยเส้นเลือด หัวเวิ่นยีไม่กล้าถามว่าเกิดอะไรขึ้น

รับรู้ได้เพียงแค่กลิ่นอายของรังสีอำมหิตที่มองไม่เห็น ราวกับคลื่นยักษ์ใหญ่ที่เตรียมถาโถมเข้ามา ทำให้เขาหายใจไม่ออก

"นายไปตระกูลหลี่ ไปหาหวางซี"

เย่เซิ่งเทียนพูดจบ ก็นั่งเครื่องบินส่วนตัวจาก มุ่งหน้าไปยังเฉียนถังทันที

เมืองเฉียนถัง

หมิงหวงพาคน ไปล้อมคนของตระกูลเย่ไว้หมดแล้ว ทั้งสองฝ่ายกำลังจ้องหน้ากันอยู่

"เย่ห้าว ไอ้สัตว์เดรัจฉาน น้องสาวของฉันถูกแกทำร้ายยังไม่พอใจอีกรึไง?ตอนนี้เธอก็ตายไปแล้ว แกยังไม่ปล่อยเธอไปอีก!"

หมิงหวงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว มุมปากยังมีคราบเลือด

คนที่เขาพามาด้วย ล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตระกูลเย่

ทางด้านตระกูลเย่ มีสี่พญาบู๊ กับราชาบู๊หนึ่งคน!

พลังงานนี้ ทำให้เมืองเฉียนถังกลับหัวกลับหางได้!

กระทั่งสามารถเดินแบบขวางโลก ทั่วทั้งห้ามณฑลในเจียงหนาน ไม่มีใครสามารถห้ามได้

คนพวกนั้นที่หมิงหวงพามาด้วย จะเป็นคู่ต่อสู้ของบรรดาผู้กล้าเหล่านั้นของตระกูลเย่ได้อย่างไร

"ผู้จัดการหมิงครับ คุณเย่จะกลับมารึยังครับ?มาจัดการไอ้พวกหมาเxดนี่ให้สิ้นซาก!"

เจ้าห้ารีบพาคนงานสิบกว่าคนมาจากสถานที่ก่อสร้างรีบมาช่วย

พวกเขาคนเหล่านี้ มาช่วยด้วยความสมัครใจ ก่อนหน้านี้ในตอนที่พวกเขาลำบาก เย่เซิ่งเทียนกับหวางซีกลับช่วยพวกเขาอย่างไม่รังเกียจ

"หมิงหวง พาคนของแกออกไปเดี๋ยวนี้ ฉันแค่อยากตายอยู่ที่นี่ ฝังไปพร้อมกับหมิงยู่"

เพียงไม่กี่วันก่อนที่เย่เซิ่งเทียนสร้างปัญหาให้กับตระกูลเย่ เดิมทีเย่ห้าวที่มาดดี แต่ตอนนี้กลับต้องมานั่งบนรถเข็น ตาทั้งสองข้างเหม่อลอย ใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครา ราวกับคนตายยังไงอย่างงั้น

เย่จิงหงที่อยู่ข้างๆ หน้าตาไม่มีสง่าราศีเหมือนแต่ก่อน ตอนนี้เขาเหมือนกับคนแก่ไม้ใกล้ฝั่งคนหนึ่ง หลังโก่ง หลังงอ

ยืนงกๆเงิ่นๆอยู่ด้านหลังของลูกชาย

"ไปกันเถอะ นี่เป็นเรื่องของตระกูลเย่ของฉัน เซิ่งเทียนมาแล้ว ฉันจะอธิบายให้เขาฟังเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกแก"

"เรื่องของครอบครัว?พวกแกยังมีหน้าอีกไหม?!"

หมิงหวงคำรามด้วยความโกรธ"ตอนนั้น เป็นพวกแกที่ไล่น้องสาวของฉันกับเซิ่งเทียนออกจากเมืองหลวง เป็นพวกแกที่ทิ้งน้องสาวของฉันกับเซิ่งเทียน ตอนนี้พอเซิ่งเทียนได้ดิบได้ดี ตบหน้าของพวกแก พวกแกเริ่มเสียใจแล้วใช่ไหมห้ะ?พวกแกไปทำอะไรกันมาตั้งนาน!"

ในมือของเจ้าห้าจับป้ายหลุมศพ แล้วกล่าวอย่างระมัดระวัง"ผมไม่สนใจว่าพวกคุณเป็นใคร จะแตะต้องหลุมศพของแม่คุณเย่ไม่ได้เด็ดขาด!นอกจากว่าจะข้ามร่างของฉันไป!"

"ใช่แล้ว คุณเย่ช่วยพวกเรามาตั้งเท่าไร ตอนนี้พวกคุณจะมาขุดหลุมศพของแม่คุณเย่ นี่มันเท่ากับเรื่องขาดลูกสิ้นหลานเชียวนะ เราไม่ยอม"

"นี่ตาแก่ เราเป็นคนชาวบ้านไม่มีการศึกษา ไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นอะไรกับคุณเย่ แต่วันนี้ถ้าอยากจะขุดหลุมศพของแม่คุณเย่ จะทำแบบนี้ไม่ได้!ถ้าพวกคุณอยากตายก็ไปตายที่อื่นซะ เราไม่อนุญาตให้พวกคุณตายอยู่ที่นี่"

"ในเมื่อพวกแกไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจก็แล้วกัน!"

เย่จิงหงสีหน้าเย็นยะเยือก เมื่อกี้ที่อธิบายไปมากขนาดนั้น มันก็ถือว่าไว้หน้ามากพอแล้ว ยังกล้าจะขวางอีก

"ขุดต่อไป ฉันจะคอยดูว่าใครจะกล้าขวาง!"

เจ้าห้าและคนอื่นๆไม่ยินยอม เขาตะโกนด่ากราด"ฆ่าไอ้พวกระยำพวกนี้ซะ!"

หมิงหวงคำรามเสียงดัง"เย่จิงหง หยุดเดี๋ยวนี้นะ แกจะไม่ตายดี!"

แต่ทว่า สายตาเย็นชาของเย่จิงหงกลับไม่เปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย

วันนี้เขาพาราชาบู๊มาหนึ่งคน กับสี่พญาบู๊!

หมิงหวงกับพวกเจ้าห้า ยืนยันไม่ถึงสองนาทีด้วยซ้ำ ก็ถูกพญาบู๊คนหนึ่งทำร้ายจนตอกกลับไม่ได้

"ขอร้องล่ะ ให้น้องสาวของฉันจากไปอย่างสงบเถอะ!!"

หมิงหวงขอร้องอ้อนวอน แต่เปล่าประโยชน์ ทำได้เพียงแค่มองดูหลุมศพของหมิงยู่ ถูกขุดออกมา