Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 524

หลี่กั๋วหรงรู้สึกอารมณ์หลากหลายอยู่ชั่วขณะหนึ่ง

มีอะไรน่าสลดใจมากไปกว่าการที่ญาติพี่น้องเข่นฆ่ากัน?

"ไสหัวออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าพวกแกสองคนอีก ไสหัวออกไปจากเมืองโมตู!"

หลี่กั๋วหรงไม่สามารถลงมือฆ่าพวกเขาได้ สุดท้ายเขาก็ยังเป็นคนใจอ่อน

นึกถึงตอนที่หลี่เซียงหลันกอดขาตนเองตอนที่เธอยังเป็นเด็ก และเรียกพ่อด้วยเสียงน้ำออดอ้อน นึกถึงภาพร้องไห้ตอนที่ตนเองส่งหลี่เซียงหลันไปโรงเรียนอนุบาลครั้งแรก และนึกถึงภาพที่ตนเองแอบเช็ดน้ำตาตอนที่หลี่เซียงหลันแต่งงานกับมู่ซิ่วหลิน......

เธอคือลูกสาวที่ตนเองเคยทะนุถนอม

เป็นหัวใจของตนเอง

ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะรู้ว่าตนเองไม่ใช่พ่อผู้ให้กำเนิดของเธอ แต่ตนเองเลี้ยงดูเธอเป็นเวลาหลายสิบปีแล้ว แล้วตนเองจะลงมือได้อย่างไร?

หลี่เซียงหลันและมู่ซิ่วหลินคุกเข่าอยู่บนพื้นแล้วกราบสามครั้ง หลี่เซียงหลันกล่าวเบา ๆ ว่า "คุณพ่อ หนูจะไปแล้ว ชาตินี้วาสนาของพวกเราได้สิ้นสุดลงแล้ว ชาติหน้าหนูขอเกิดเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของคุณพ่อ และจะกตัญญูต่อคุณพ่อ!"

จากนั้น มู่ซิ่วหลินก็พยุงเธอและกำลังจะเดินจากไป

ทันใดนั้นมู่ซิ่วหลินก็หันกลับมาและกล่าวด้วยความรู้สึกผิดว่า "เซี่ยหมิงหลี่ไม่ใช่คนธรรมดา เขามีคนที่มีพลังอำนาจสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง พวกคุณระวังให้ดี และเขายังมีราชาบู๊อยู่ข้างกายสองคน ผมขอโทษสำหรับสิ่งที่เคยทำก่อนหน้านั้น"

หลังจากกล่าวจบ สองสามีและภรรยาก็เดินกะโผลกกะเผลกออกไปจากตระกูลหลี่ และไม่หันกลับมาอีกเลย

หลี่หลานพยุงหลี่กั๋วหรงและไม่ได้มองภาพที่ หลี่เซียงหลันและมู่ซิ่วหลินเดินจากไป เขากล่าวด้วยความขมขื่น "เซิ่งเทียน ขอบคุณมาก ถ้าไม่ใช่นาย ตระกูลหลี่คงจะจบสิ้นแล้ว"

"ผมทำเพื่อคุณแม่และซีเอ๋อร์เท่านั้น ไม่ได้ทำเพื่อตระกูลหลี่ของคุณ"

เย่เซิ่งเทียนไม่ให้เกียรติเขาแม้แต่น้อย เขาคิดว่าสาเหตุที่ตระกูลหลี่เกิดเรื่องในวันนี้ เป็นผลมาจากการปล่อยปละละเลยของหลี่กั๋วหรง

จากนั้นเขาก็มองไปที่หัวเวิ่นยีและกล่าวว่า "คืนนี้ฉันจะต่อกระดูกขาให้นาย"

ขณะนี้ ไอ้อู๋จับหน้าอกตนเองแล้วเดินเข้ามา และถามด้วยน้ำเสียงสั่น "นี่น้อง ขอถามหน่อย นาย..นายไปถึงระดับเซียนบู๊แล้วใช่ไหม? ขอละลาบละล้วงถามว่าน้องชายว่าอาจารย์ของคุณเป็นใคร?"

"คุณยังไม่คู่ควรที่จะรู้"

เย่เซิ่งเทียนทิ้งประโยคที่เย็นชา แล้วอุ้มซือซือกลับไปที่ห้อง

ไอ้อู๋เก้อเขินจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี ไม่ว่าจะอย่างไร เขาก็เป็นคนรุ่นเดียวกับหลี่กั๋วหรงและถือว่าเป็นผู้อาวุโส แต่เขากลับถูกเหยียดหยามขนาดนี้