Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 542

คนอื่นกล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูดออกมา เพราะคนอย่างจ้าวกั๋วจู้ ถ้าเขาอยากจะทำร้ายคุณเขาก็จะทำร้าย และคุณไม่สามารถพูดเหตุผลกับเขาได้

ถ้าเมื่อสักครู่ จางหลิงหยุนและหม่าหรูหลงแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน จ้าวกั๋วจู้ก็ไม่มีข้ออ้างที่จะทำร้ายพวกเขา

แต่พวกเขากลับใช้เหตุผลกับจ้าวกั๋วจู้ ซึ่งมันเป็นการหาเรื่องใส่ตัว

ตระกูลผู้ดีที่เหลืออีกสามตระกูล ไม่มีใครยืนออกมาพูดอะไร

คนของเจ็ดตระกูลเก่าแก่ต่างเฝ้ามองอยู่ด้านข้าง และไม่มีใครพูดอะไร

จางหลิงหยุนและหม่าหรูหลงเจ้าคนโง่เขลาสองคนนี้ ไปสนใจจ้าวกั๋วจู้ทำไม?

เมื่อจ้าวกั๋วจู้เห็นว่าไม่มีใครยืนออกมาพูดอะไร ทำให้เขารู้สึกเสียใจเล็กน้อย เดิมทีเขาต้องการสอนบทเรียนให้พวกเขา ต้องทำร้ายเจ้าเด็กเปรตพวกนี้ให้กลัวก่อน อีกสักครู่จะได้ทำงานสะดวกขึ้น เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้พวกเขาทำลายแผนของตนเอง

แต่ไม่คิดว่าไม่มีใครกล้าพูด ขี้ขลาดจริง ๆ เป็นคนไร้ประโยชน์จริง ๆ

ถ้าพวกคุณไม่คัดค้านผม แล้วผมจะหาข้ออ้างโจมตีพวกคุณได้อย่างไร

หยางทาวที่อยู่กลางฝูงชนอดยิ้มไม่ได้ คนโง่เขลาอย่างจ้าวกั๋วจู้ เป็นนักรบที่หยาบคายจริง ๆ ลงมือเช่นนี้ แล้วใครจะกล้าคัดค้าน?

และขณะนั้นเอง ได้ยินจ้าวกั๋วจู้ชี้ไปที่หวางเถิงของตระกูลหวางแห่งลังงา แล้วด่าว่า "เจ้าเด็กเปรต เมื่อสักครู่ฉันพูดผิดเหรอ? สายตาแบบนั้นของแกหมายความว่าอย่างไร? แกกล้าดียังไงมาจ้องหน้าฉัน? พ่อของแกไม่ได้อบรมสั่งสอนแกหรือ? ไม่ควรมองผู้อาวุโลด้วยสายตาแบบนั้น"

หวางเถิงคุณชายของตระกูลหวางแห่งลังงารีบโบกมือและกล่าวว่า "ผม..ผมไม่...... "

ก่อนที่เขาจะกล่าวจบ จ้าวกั๋วจู้ตบไปที่หน้าจนเขากระเด็นออกไป

"ยังกล้าเถียงอีก คิดว่าฉันตาบอดเหรอ?"

จ้าวกั๋วจู้พ่นลมออกมา และมองไปยังคนอื่น ๆ

คนที่เหลือรีบมองไปทางอื่น สัตว์ร้ายตัวนี้ไม่ใช่มนุษย์จริง ๆ ใช้ข้ออ้างที่ไร้ยางอายเช่นนี้