ทุกคนมองไปที่ ลุงฝูพร้อมกัน
สายตาของห้าตระกูลผู้ดีเคร่งขรึมจนถึงขีดสุด
สายตาของเจ็ดตระกูลเก่าแก่มีร่องรอยความอยากรู้อยากเห็น
วันนี้พวกเขาเป็นพวกเดียวกัน และเห็นได้ชัดว่าเย่เซิ่งเทียนเป็นคนของขุนหลวงหยางทาว การที่ลุงฝูกล่าวเช่นนี้มันหมายความว่าอย่างไร?
ออกหน้าพูดแทนเย่เซิ่งเทียน?
เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?
สีหน้าของมู่หว่านชิงเปลี่ยนไปอย่างมาก และกลายเป็นขาวซีด
การจ้องมองของทุกคน ทำให้เธอหายใจเร็วขึ้นเล็กน้อย
ตอนนี้คำพูดของลุงฝู เป็นตัวแทนของเธอ
คำพูดเหล่านี้ จะทำให้คนของตระกูลเก่าแก่กับตระกูลผู้ดีเข้าใจผิด คิดว่าตระกูลมู่แห่งหรดีทรยศตระกูลเก่าแก่กับตระกูลผู้ดี!
"ลุงฝู ลุงจะทำอะไร!"
มู่หว่านชิงกล่าวตำหนิเบา ๆ ซึ่งมีเพียงลุงฝูเท่านั้นที่ได้ยิน!
ลุงฝูไม่สนใจเธอและกล่าวต่อไปว่า "ทุกคนยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? คุณเย่ชนะการแข่งขันทักษะทางการแพทย์แล้ว หมอเทวดาทั้งหก ผมพูดถูกไหม?"
สีหน้าของเผยชุนชิวขุ่นมัว เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก
โก้วหวยไม่พูดอะไร ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แค่จ้องกล่องที่อยู่ในมือของเผยชุนชิว
"พวกคุณแพ้แล้ว?"
เจียงหมิงเฉิงมองกล่องด้วยความสงสัย "เกิดอะไรขึ้น? ผมงงไปหมดแล้ว?"
"แกหุบปากซะ!"
โก้วหวยด่าเบา ๆ
เจียงหมิงเฉิงรู้สึกโกรธเป็นอย่างมากมากและกำลังจะพูด สีหน้าของหมอพิษหูชิงหนิวเอาแน่เอานอนไม่ได้ เขาเช็ดเลือดจากมุมปาก มองไปที่เย่เซิ่งเทียน และกล่าวว่า"ฉันแพ้แล้ว ยาพิษของฉันไม่สามารถทำอะไรแกได้"
เจียงหมิงเฉิง " ? ? ? "
ทำไมผมถึงไม่เข้าใจ?
ดวงตาของหมอกู่หวังหลิงเต็มไปด้วยความดิ้นรน เขากัดฟันและต้องการลุกขึ้น แต่ล้มลงบนพื้นอีกครั้ง เลือดหยดจากมุมปากไม่หยุด เขากล่าวออกมาสามคำอย่างไม่เต็มใจ "ฉันแพ้แล้ว"
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ทุกคนต่างอึ้ง
การแข่งขันทักษะทางการแพทย์ยังไม่เริ่มต้นไม่ใช่เหรอ?
ทำไมถึงแพ้แล้ว?
"แกบอกฉันได้ไหมว่าทำไมพิษของฉันถึงทำอะไรแกไม่ได้!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Mars เจ้าสงครามครองโลก
เนื้อเรื่องน่าจะต่อได้อีกนะรีบจบไปหน่อย มีหลายปมเลย ปกแรกเย่หลงตายรึยัง ปมที่2ซือซือทำไม่ถึงลืมเรื่องที่เกิดขึ้น ปมที3หวางซีเป็นสเก็ดวิญาณของใคร หายไปไหนทำไมเห้ยซูหลิงถึงหาเจอ ปมที่4หมิงหยูเลยลูกชายจะช่วยแทบตายไม่กล่าวถึงเลยคือคาฝจมากคนแต่งน่าจะแต่งต่อได้อีกพันตอน...
ฟ้าสยบทำไม่ไม่ช่วย...
ตั้งแต่โดนวางยา..จนถึงตอนเย่เซิงเทียนดูโง่ๆเลย...
เจ้าเทพอะไรดูโง่จัง..โดนจูงจมูกเหนื่อยใจกับคนแต่ง...