Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 567

"ถ้าไม่อยากตายก็หุบปากซะ"

จั่วอู๋เต้าพูดอย่างเลือดเย็น

สายตาที่น่าขนลุก เหมือนปีศาจร้ายที่ออกมาจากขุมนรก ทำให้ในใจของคนจากตระกูลผู้ดีเย็นเฉียบขึ้น

ตอนนี้มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

เหตุใดจั่วอู๋เต้าถึงเริ่มช่วยเหลือเย่เซิ่งเทียน?

"หรือว่าเย่เซิ่งเทียนจะทำสำเร็จ?"

ขุนหลวงหยางทาวที่ซ่อนตัวอยู่ภายในฝูงชนตาสว่างขึ้น ภายในแววตามีความหวังเกิดขึ้น

เดาจากท่าทีของจั่วอู๋เต้า ที่กำลังปกป้องเย่เวิ่งเทียน

นั่นหมายความว่า พวกเขาเห็นความหวังในตัวเย่เซิ่งเทียนที่จะปรุงยาออกมาได้สำเร็จ?

ถ้าหากว่าการคาดเดานี้ถูกต้องล่ะก็ ถ้างั้น......

ทันใดนั้นเอง สายตาของหยางทาวมองไปที่ตัวแทนของเจ็ดตระกูลเก่าก่อย่างแปลกใจ

พวกเฮงซวย เกรงว่าจะหาเหาใส่หัวแล้ว

มาดูกันว่าพวกเขาจะตายกันยังไงเถอะ

คนที่สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยเช่นนี้ ยังมีหร่วนซื่อสงและกัวปิงด้วย

แต่จุดที่หร่วนซื่อสงให้ความสนใจกลับไม่เหมือนกัน เพราะว่าเขามองไปที่กลุ่มคนที่วุ่นวาย พบว่ามีไอ้สองคนนั้นที่ทำตัวแปลกไปเล็กน้อย

คนแรกคือหญิงวัยกลางคน แต่ว่าทำไมดูแปลกขนาดนั้น โดยเฉพาะรอยยิ้มบนใบหน้าของหญิงวัยกลาง ทำให้เขาเกิดความรู้สึกคลื่นไส้ เหมือนกับความคลื่นไส้ตอนเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของไอ้แก่กัวปิง

ในเวลาเดียวกัน อีกคนหนึ่งคือชายวัยกลางคน ดูมันธรรมดา แต่ว่ากลับมีน่าเกรงขามในตัว ดูยังไงก็ไม่เหมือนคนธรรมดาเลยแม้แต่น้อย

หรือว่าสองคนนี้คือกัวปิงและขุนหลวง?

หร่วนซื่อสงเกิดความคิดแบบนี้ขึ้นโดยอัตโนมัติ

เพราะว่าพวกเขาทั้งสามคนสนิทกันมาก

"เป็นไปไม่ได้มั้ง? พวกเขาสองคนก็แอบมางั้นเหรอ? เผื่อมีปัญหา ฉันต้องแอบจำไว้ก่อน"

ดังนั้น หร่วนซื่อสงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างเงียบๆ เปิดกล้องถ่ายวิดีโอ มุ่งเป้าที่หยางทาวและกัวปิงที่ปลอมตัวมา

ไม่ว่าเขาจะใช่หรือไม่ ก็ถ่ายเก็บไว้ก่อน เผื่อจะใช้ได้ในวันหลัง

"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง"

ขณะนี้ โก้วหวยลูบเครา แล้วก็พยักหน้าไม่หยุด ชื่นชมไม่หยุดปาก สายตาเป็นประกาย

"นี่ นี่ เหมือนกับการที่ฉันควบคุมพิษในร่างกายได้ไม่มีผิดเพี้ยน"

หมอพิษหูชิงหนิวอุทานอย่างตกใจ ราวกับว่าเห็นลู่ทางที่ดีกว่าแล้ว