Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 57

เย่เซิ่งเทียนสูดหายใจเข้าลึก ๆ

ตระกูลหมิง ผมจะปล่อยพวกคุณไปได้อย่างไร?!

ถ้าพวกคุณยอมรับผิด แม่ผมถึงจะนอนตายตาหลับได้!

แม่ ลูกชายคนนี้ขอร้อง อย่าเพิ่งกลับชาติมาเกิด รอจนกว่าลูกชายจะล้างแค้นให้แม่ แล้วให้คนตระกูลหมิงคุกเข่าขอโทษและยอมรับผิดต่อหลุมศพของแม่ แล้วแม่ค่อยมาเกิดใหม่

"เซิ่งเทียน พวกเราควรกลับแล้ว"

เสียงของหวางซีดึงเย่เซิ่งเทียนกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง

เขารีบเช็ดน้ำตาออกจากหางตาและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "โอเค"

หลายปีแล้วที่ไม่เสียน้ำตา

เมื่อเดินผ่านหน้าคนตระกูลหวาง เย่เซิ่งเทียนกล่าวอย่างเย็นชา "หวางหง นี่เป็นเพียงบทเรียนที่ผมสอนตระกูลหวาง ตอนนี้ป้ายวิญญาณพ่อตาผมอยู่ในหอบรรพบุรุษของตระกูลหวางแล้ว หากพวกคุณไม่พอใจ พวกคุณสามารถมาหาผมได้ตลอดเวลา หากคุณย้ายป้ายวิญญาณ พวกคุณจะไม่สามารถรับผลที่ตามมาได้"

คนตระกูลหวางก้มศีรษะลง

พวกเขาถูกเขยแต่งเข้าบ้านเหยียบอยู่ใต้ฝ่าเท้า!

พวกเขารู้สึกไม่เต็มใจเป็นอย่างมาก

เย่เซิ่งเทียน คุณจองหองเถอะ จองหองเถอะ ตอนที่ตระกูลหวางมาล้างแค้น จะคอยดูว่าคุณยังกล้าจองหองอีกหรือไม่!

ทั้งหมดนี้เหมือนการตบหน้าเสียงดังต่อหน้าทุกคน ตบหน้าตนเองและคนอื่น ๆ อย่างแรง

มีคำกล่าวว่า ลาไม่ยอมดื่มน้ำแต่กดหัวบังคับให้ลาดื่ม

คนตระกูลหวางกลายเป็นลาที่ถูกบังคับให้ดื่มน้ำ

"พวกคนโง่เขลา"

เกาเจี๋ยกล่าวเหยียดหยาม

ถ้าตระกูลหวางรู้ว่าควรจะทำอะไร ตอนนี้พวกเขาก็ยังมีโอกาส

เจ้าเทพไม่ได้ฆ่าพวกเขา แต่ให้โอกาสพวกเขา รอให้พวกเขามาขอโทษและยอมรับผิดต่อครอบครัวของคุณหวางซี

หากพวกเขาไม่รู้ว่าควรจะทำอะไร กล้าแก้แค้น และกำเริบเสิบสาน งั้นมันจะเป็นวันตายของตระกูลหวาง

การที่เจ้าเทพไม่ฆ่าคนตระกูลหวาง เพียงเพราะคิดถึงความรู้สึกของหวางซี

ไม่ว่าจะอย่างไร ตระกูลหวางก็คือครอบครัวหวางซี

เกาเจี๋ยส่ายศีรษะ คอยดูว่าคนตระกูลหวางทำอะไรต่อไป

อย่างไรก็ตาม คนโง่เขลากลุ่มนี้ คงไม่เข้าใจเจตนาที่ดีของเจ้าเทพอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นท่าทีไม่เต็มใจของพวกเขา พวกเขายังคงต้องการแก้แค้นคืน

ฮ่าฮ่า พวกกลุ่มคนโง่!

เมื่อเด็กรื้อซือซือกลับมาแล้ว ใครจะรู้ว่าจะยังมีโอกาสอีกไหม

ค่ำคืนแห่งฤดูใบไม้ผลินั้นแสนสั้น ต้องรีบทำเวลา

......

"คุณพ่อค่ะ คุณแม่ค่ะ หนูกลับมาแล้ว"

ซือซือกระโดดโล่เต้นและวิ่งเข้ามาในบ้าน และเริ่มตะโกนก่อนจะเข้ามาในประตู

"วิ่งช้า ๆ หน่อย ระวังหกล้ม"

หลี่หลานถือกระเป๋านักเรียนใบเล็กของซือซือ และพูดเตือนอยู่ข้างหลัง

"หือ? คุณแม่ยังไม่ได้ทำอาหารเลย ขี้เกียจจัง ปกติหนูกลับมาถึงบ้าน คุณยายทำอาหารเสร็จแล้ว คุณพ่อเปลี่ยนช่องหน่อย หนูอยากดูการ์ตูนคู่หูหมีตัวป่วน"

ซือซือชำเลือง แล้วถอดรองเท้าเล็ก ๆ ของตนเองออก ปีนขึ้นไปบนโซฟาและนั่งอยู่ในอ้อมแขนของเย่เซิ่งเทียน

"เอาล่ะ เอาล่ะ พ่อจะดูเป็นเพื่อนลูก"

เย่เซิ่งเทียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

อืม วันนี้อารมณ์ดีจริง ๆ

ทันใดนั้น ซือซือสูดอากาศในอ้อมแขนของเย่เซิ่งเทียน มุ่ยปากแล้วกล่าวว่า "ร่างกายของคุณพ่อเป็นอะไร? ทำไมถึงได้มีกลิ่นหอมของคุณแม่?"