Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 59

คำว่า"ไสหัวออกไป" ทำให้ชายชราสวมชุดจีนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียหน้า

เขามองเย่เซิ่งเทียนด้วยความตกใจ

ทำไมดวงตาของลูกนอกสมรสคนนี้ถึงน่ากลัวขนาดนี้?

เขามีความน่าเกรงขามเช่นนี้ได้อย่างไร?

ขณะที่ชายชราสวมชุดจีนกำลังตกตะลึง เย่เซิ่งเทียนก็ขึ้นห้องแล้ว

"เซิ่งเทียน คุณเป็นอะไร?"

เมื่อเห็นใบหน้าที่ไม่สู้ดีของเย่เซิ่งเทียน หวางซีถามด้วยความเป็นห่วง

"ไม่มีอะไร กินข้าวกันเถอะ"

เย่เซิ่งเทียนยิ้ม แต่อารมณ์ของเขากลับซับซ้อนมาก

การที่ตระกูลเย่เรียกตนเองกลับไปนั้นมีจุดประสงค์ดีหรือไม่?

ฮ่าฮ่า

เพียงเพื่อต่ออายุให้ลูกชายของผู้หญิงคนนั้น!

เขาได้ตรวจสอบสถานการณ์ปัจจุบันของตระกูลเย่แล้ว

ลูกชายของผู้หญิงคนนั้นเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ซึ่งต้องใช้เลือดประหลาดที่สืบทอดมาจากตระกูลเย่เพื่อรักษา

แต่ละรุ่นของตระกูลเย่จะมีปรากฏเลือดประหลาดหนึ่งคน

ผู้ที่มีเลือดประหลาดรุ่นก่อนนั้นตายไปนานแล้ว มิเช่นนั้น เย่ห้าวคงไม่ได้เป็นผู้สืบทอดตระกูลเย่!

และสำหรับคนรุ่นนี้ ผู้ที่มีเลือดประหลาดคือเย่เซิ่งเทียน!

เย่เซิ่งเทียนรู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก!

ตระกูลเย่ ตระกูลเย่!!

เขาจะไม่มีวันลืมภาพในอดีต ตอนที่แม่และตนเองคุกเข่าต่อหน้าคนตระกูลเย่ และฝนตกหนักมาก

คนตระกูลเย่มองด้วยสายตาที่เย็นชา ไม่มีใครยืนขึ้นและพูดประโยคที่เป็นธรรม! !

พวกเขามองผู้หญิงคนนั้นทำร้ายแม่!

พวกเขามองอยู่เช่นนั้น! !

ตนเองกราบขอร้องอ้อนวอนทุกคน แต่ไม่มีใครยืนออกมาขัดขวาง! !

เขากอดขาเย่ห้าวและขอร้องเขา แต่กลับถูกเตะลงไปในโคลน

ตนเองไม่มีวันลืม เย่ห้าวกล่าวอย่างเย็นชาว่า "เด็กนอกคอก ใครจะไปรู้ว่าเป็นลูกนอกคอกของชายชู้คนไหน ถ้ากล้าเรียกผมว่าพ่ออีกครั้ง ผมจะตีให้ตาย!"

แม่ถูกผู้หญิงทำร้ายจนสลบ ถ้าไม่ใช่เพราะตนเองร้องไห้สะอึกสะอื้นจนทำให้แม่ตื่นขึ้นมา บางทีคราวนั้นแม่อาจจะจากไปแล้ว

กรอบแกรบ

หลี่หลานขยิบตาให้หวางซี แล้วอุ้มซือซือเข้าไปในห้องนอน

หวางซีจับมือเย่เซิ่งเทียน ดวงตาแดงก่ำ "เย่เซิ่งเทียน เกิดอะไรขึ้นกันแน่? คุณบอกฉัน ฉันจะแบกรับพร้อมคุณ คุณอย่าทำให้ฉันตกใจ ฉันไม่อยากให้ครอบครัวที่ได้มาด้วยความยากลำบากเกิดอะไรเปลี่ยนแปลงอีก"

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ผมนึกเรื่องราวบางอย่างในสนามรบขึ้นมาได้ คุณก็รู้ว่าผลที่ตามมาของสงครามนั่นเป็นเช่นนี้แหละ"

เย่เซิ่งเทียนรีบหาข้อแก้ตัวอย่างรวดเร็วและยิ้มอย่างปลอบใจ

ต่อไปต้องใส่ใจมากขึ้น โชคดีที่เสียงร้องของซือซือปลุกตนเองให้ตื่น มิเช่นนั้นผลที่ตามมานั้นยากที่จะจินตนาการ

หวางซีไม่ได้ถามอะไรอีก แต่กอดเย่เซิ่งเทียนอย่างเงียบ ๆ หูของเธอแนบที่หัวใจของเขาเบา ๆ

เธอรู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก

เธอรู้อยู่เสมอว่าเขานั้นยากลำบาก

ยากลำบากมาก

เป็นทุกข์มาก

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะทุกข์แค่ไหน ยากลำบากแค่ไหน เธอก็จะยืนเคียงข้างเขาเสมอ

เธอยินดีแบกรับทุกข์ทั้งปวงพร้อมกับเขา

แบกไว้คนเดียวเรียกว่าเป็นภาระ

แบกสองคนเรียกว่าครอบครัว